86-ҚИСМ
Қоғозга синковлик билан қарадим. Унча кўп пул юборилмаган. Кечаги ва олдин олган иш ҳақимизга чамаласа, тўғри келади. Бундан ҳайрон бўлдим. Мулзам бўлмаслик учун берган пулини ҳам ўша жаҳд билан санадим. Юзим қизаринди. Уятданми, ғазабданми, буни ўзим ҳам билмадим. Жамила ҳам, Шаҳло ҳам билолмагандир.
—Меникини бошқа банкдан жўнатгандирсан? — кутилмаганда миям ишлаб кетди.
—Лайло опа! Туҳмат қилишга қўрқинг! Мен ўғри эмасман! Агар пулингизни топа олмаётган бўлсангиз, мен ўзим полни қўпориб, деворни қулатиб бўлса ҳам топаман! Чиқаринг, нарсаларингизни! — йиғлаб деди Жамила. — Бу ерда учаламиздан бошқа одам йўқ. Бирга бугун ишлаётганимиз ҳам йўқ. Демак, пул шу ерда!
—Мени ёлғончига чиқармоқчимисан? Ана, Шаҳлодан сўра! Унинг кўз ўнгида изладим. Чиқмади! Хоҳласанг, кўр! — шундай дея кийимларимни, жамадонимни, бор бисотини Жамиланинг кўз олдига тўкиб сола бошладим. Пулларимни санаб кўрсатдим, ҳам. — Мана, кеча олган пулим қўшилганга ўхшаяптими?
Жамила оғир ютинди. Худди ўзига ўзи гумон қилаётгандек жимиб қолди. Шаҳло мен учун ҳам, Жамила учун ҳам ҳижолат тортаётгандек ҳалиям юзини беркитиб ўтирарди. Бундан жаҳлим чиқди. Сингилдек ёнимни олса бўларди?
—Айт, Шаҳло! Пулимни эрталаб ҳам санадимми, нарсаларимни кўрдимми?
Шаҳло гапиришга улгурмади.
—Лайло опа! Қасам ичаман, мен олмадим. Болаларимни ўртага қўйиб гапираман, пулингизни кўрганим йўқ! — эзилиб йиғлашда давом этди у.
—Қаерга кетади бўлмаса? — бақирдим бор овозим билан. — Ичим ачиганидан сени ишониб ишга олганман! Шуми қилган яхшилигимга жавобинг!
—Мен олмадим, Лайло опа! Нега ишонмайсиз? Кўрайлик, яна... — Жамила бошқатдан кийимларимни, нарсаларимни умид билан титкилай бошлади. Мен ундан кўз узмай кузатаман. Туйқус Шаҳло тилга кирди:
—Опа, анув юмшоқ ўйинчоққа қайтариб солмаганмидингиз?
—Жинниманми, шунча пулни қайтариб солиб? — унга ҳам заҳримни сочдим.
Шаҳло менинг гапимга парво қилмади. Ўрнидан турди-да, каравотим бошида турган ўйинчоқнинг “замог”ини очди. Кўзларимга ишонмадим. У гўё ўйинчоқнинг ичидан пулни эмас, менинг бор қувватимни суғуриб олаётгандек оёғимдан куч кетди...
ТИНИҚЛАШУВ
Нақ ярим соатча “Мен жинниманми?” деган саволга жавоб изладим.
Ким ўзининг ноқис томонини тан оларди?
Албатта, ҳар гал ўзимга ўзим “Соғман” деб жавоб беравердим.
Бўлмаса нега бақирдим?
Нима учун рақс тушдим?
Қўшиқ айтдим?
Миямнинг ғубор босган ерлари тиниқлашаётгандек, гўё уйқудан уйғонаётгандек ҳис қилдим ўзимни.
МУАЛЛИФ: НАРГИЗА УСАНБОЕВА
Давоми бор
@ibratlii_xikoyalar
Қоғозга синковлик билан қарадим. Унча кўп пул юборилмаган. Кечаги ва олдин олган иш ҳақимизга чамаласа, тўғри келади. Бундан ҳайрон бўлдим. Мулзам бўлмаслик учун берган пулини ҳам ўша жаҳд билан санадим. Юзим қизаринди. Уятданми, ғазабданми, буни ўзим ҳам билмадим. Жамила ҳам, Шаҳло ҳам билолмагандир.
—Меникини бошқа банкдан жўнатгандирсан? — кутилмаганда миям ишлаб кетди.
—Лайло опа! Туҳмат қилишга қўрқинг! Мен ўғри эмасман! Агар пулингизни топа олмаётган бўлсангиз, мен ўзим полни қўпориб, деворни қулатиб бўлса ҳам топаман! Чиқаринг, нарсаларингизни! — йиғлаб деди Жамила. — Бу ерда учаламиздан бошқа одам йўқ. Бирга бугун ишлаётганимиз ҳам йўқ. Демак, пул шу ерда!
—Мени ёлғончига чиқармоқчимисан? Ана, Шаҳлодан сўра! Унинг кўз ўнгида изладим. Чиқмади! Хоҳласанг, кўр! — шундай дея кийимларимни, жамадонимни, бор бисотини Жамиланинг кўз олдига тўкиб сола бошладим. Пулларимни санаб кўрсатдим, ҳам. — Мана, кеча олган пулим қўшилганга ўхшаяптими?
Жамила оғир ютинди. Худди ўзига ўзи гумон қилаётгандек жимиб қолди. Шаҳло мен учун ҳам, Жамила учун ҳам ҳижолат тортаётгандек ҳалиям юзини беркитиб ўтирарди. Бундан жаҳлим чиқди. Сингилдек ёнимни олса бўларди?
—Айт, Шаҳло! Пулимни эрталаб ҳам санадимми, нарсаларимни кўрдимми?
Шаҳло гапиришга улгурмади.
—Лайло опа! Қасам ичаман, мен олмадим. Болаларимни ўртага қўйиб гапираман, пулингизни кўрганим йўқ! — эзилиб йиғлашда давом этди у.
—Қаерга кетади бўлмаса? — бақирдим бор овозим билан. — Ичим ачиганидан сени ишониб ишга олганман! Шуми қилган яхшилигимга жавобинг!
—Мен олмадим, Лайло опа! Нега ишонмайсиз? Кўрайлик, яна... — Жамила бошқатдан кийимларимни, нарсаларимни умид билан титкилай бошлади. Мен ундан кўз узмай кузатаман. Туйқус Шаҳло тилга кирди:
—Опа, анув юмшоқ ўйинчоққа қайтариб солмаганмидингиз?
—Жинниманми, шунча пулни қайтариб солиб? — унга ҳам заҳримни сочдим.
Шаҳло менинг гапимга парво қилмади. Ўрнидан турди-да, каравотим бошида турган ўйинчоқнинг “замог”ини очди. Кўзларимга ишонмадим. У гўё ўйинчоқнинг ичидан пулни эмас, менинг бор қувватимни суғуриб олаётгандек оёғимдан куч кетди...
ТИНИҚЛАШУВ
Нақ ярим соатча “Мен жинниманми?” деган саволга жавоб изладим.
Ким ўзининг ноқис томонини тан оларди?
Албатта, ҳар гал ўзимга ўзим “Соғман” деб жавоб беравердим.
Бўлмаса нега бақирдим?
Нима учун рақс тушдим?
Қўшиқ айтдим?
Миямнинг ғубор босган ерлари тиниқлашаётгандек, гўё уйқудан уйғонаётгандек ҳис қилдим ўзимни.
МУАЛЛИФ: НАРГИЗА УСАНБОЕВА
Давоми бор
@ibratlii_xikoyalar