ГҮЛЛЕР АҢЛАМАС

Тобынан айрылған торала ғаздың,
Ғаңқылдысын айдын көллер аңламас.
Гүл ышқында күйген бүлбүл наласын,
Бәҳәрде ашылған гүллер аңламас.

Биреўге айралық, биреўге сайран,
Дүньяның исине қаларсаң ҳайран.
Суў излеп ылақса жаралы жәйран,
Өзи суўсап атқан шөллер аңламас.

Қастың бардай сонша қыйнап жанымды,
Аяўсыз шертерсең кеўил тарымды.
Мениң сен деп шеккен азапларымды,
Қудайға мың шүкир, еллер аңламас.

Гүл мәўсими өтер бәҳәри-жазы,
Биймезгил урмағай қазан аязы.
Ашық Аяз сен деп питкен баязы
Бийдәрт жанлар, алшақ диллер аңламас.

  ✍ И. Юсупов.

https://t.me/ibratli_sozler
https://t.me/ibratli_sozler