Meni sevgan, yoqtirib qolgan qizlar bor... Bir emas, bir nechta! Muattar... U meni 4 yildan beri yoqtiradi. Oʻz og'zi bilan aytmagan... Lekin sinfimizdagi qizlarga aytgan ekan. Yonidan o'tib qoldim deguncha mendan ko'zini uzmaydi. Iloji boricha unga qaramaslikka harakat qilaman. Ko'zim ko'ziga tushib qolgan zahoti ularni boshqa tomonga qarataman. Chunki men uni sevmayman. Va u mendan bekorga umidvor bo'lib qolishini umuman xohlamayman. Yana Guli degan qiz ham bor. Bizdan bitta past sinfda o'qiydi. 2005-yil. Bir yilcha oldin xat yozib sinfdoshim Malikadan berib yuborgan ekan... Ichida sevaman, kuyaman degan gaplar, varoqning bir chetiga chiroyli qilib yurakcha chizilgan ichida 4 qator she'ri ham bor... Kulgim kelgandi o'shanda. Qani qizlardagi ibo, hayo?! Menga bunaqa qizlar umuman yoqmasdi. Lekin ko'ngliga ozor berib qo'ymay deya qattiq ham gapira olmasdim.
- Assalomu alaykum, Abdulloh aka...
Gulining ovozini eshitib asta o'girildim. U qo'lida katta matematik misollar toʻplamini tutib turgancha menga jilmayib qarab turardi.
- Va alaykum assalom...
- Aka... Iltimos, mana bu misolni ko'rib bering...
Guli oldimga asta yaqinlashdi. Kitobni ochib bir misolni ko'rsatdi. Qo'li bilan misolni ko'rsatardiyu, ikki ko'zi menda... Men noqulay holatga tushib qoldim. Sababi roʻparamda Muattar turardi. Guli Muattarni koʻrib yanada menga yaqinlashdi. Men ortimga tisarildim, u yaqin kelaverdi. Men koʻzimni kitobdan uzmadim. Tezroq misolni yechib, Gulidan tezroq qutulishni o'ylardim. Toʻgʻri Gulini ham, Muattarni ham yoqtirmayman, lekin meni yoqtiradigan bu ikki qizni o'rtasida o'zimni nihoyatda yomon his qilayotgandim. Tezda papkamni ochib daftar ruchkamni oldim. Yashin tezligida misolni yechib tashladim. Bunaqa tez yechim topganimga oʻzim ham hayron edim! Guli juda mamnun bo'ldi. Menga jilmayib "Rahmat..."dedi. Men ham "Arzimaydi" dedim. U ketdi. Biroz ko'nglim joyiga tushib endi ketaman deb tursam roʻparamda Muattar paydo boʻldi.
- Guli bilan nimani gaplashdiz?
Ichimda "Senga nima?!"devorgim kelardi-yu, lekin qizlarga ozor berish yigitchilikka to'g'ri kelmaydi. Shuning uchun iloji boricha beparvo va tez javob berdim.
- Shunchaki, misolni javobini topishvordim.
Muattar koreys qizlariga o'xshardi. Badani oppoq, koʻzlari birozgina qisiq. Shu qisiq ko'zlarini suzgancha ensasi qotib gapirdi.
- Tavba qildim! Pinjizga kirib ketay dediyaaa... Indamaysizam!
- Yoʻgʻe. Misol bilan ovora bo'lib payqamabman.
- Aldang... Bir-birlaringga yopishib qolay dedilaring-ku?!
- Mayli Muattarxon... Sog' boʻlasiz. Uyga borishim kerak!
Tez-tez yurgancha maktabdan chiqib ketdim. Atrof juda sokin. Kun havosi yoqimli... Asta esgan shabbodalar daraxtlardagi sargʻish barglarni asta hilpiratgancha ularni yerga toʻkadi... Men kuzda tugʻilganman. Noyabr oyi! Ayamning aytishlari boʻyicha, men tugʻilgan yili, shu noyabr oyi tizza boʻyi qor yoqqan ekan! Ayamning oʻsha paytda sogʻliklari uncha yaxshi boʻlmaganligidanmi meni emiza olmagan ekanlar. Oʻlib qolishimga bir bahya qolgan ekan! Sovuqda jajji chaqaloq holimda qattiq shamollabman, istima koʻtarilib ketibdi, sudirgi berib, nafas ololmay qolgan ekanman! Balki shungadir ota-onam meni juda avaylashadi. Qishloqda yashasam ham yer chopgan bola emasman. Mol, qoʻy boqmayman. Xuddi shaharlik olifta yigitlardek yuraman. Ust boshim doim toza va yangi! Balki qizlarning meni yoqtirib qolishi shuning uchundir. Har holda bu yerdagi boshqa yigitlardan ancha koʻrinishim yaxshi, oftobga chiqmagan badanim qizlarni badanidek oppoq, yuzim tiniq, sochlarim koʻp va tim qora rangda... Koʻzimning ranggi ham qora, kipriklarim, aytishga uyalaman... Qizlarni kipirigidek uzun, qayrilgan. Opam ayamga doim "Shu oʻgʻliz qiz bola tugʻilganda bormi, maktabni bitirmay erga tegib ketardi" deb kuladilar. Yana doim meni koʻrsa, "Abdulloh, kiprigimizni almashaylik" deydi. Opamni kiprigi kalta, koʻzini ranggi ham qora emas, jigarrang! Biz uncha ahil emasmiz. Kam gaplashamiz. Sababi opam juda band. Meni u bilan, uni men bilan deyarli ishi yoʻq.
- Assalomu alaykum, Abdulloh aka...
Gulining ovozini eshitib asta o'girildim. U qo'lida katta matematik misollar toʻplamini tutib turgancha menga jilmayib qarab turardi.
- Va alaykum assalom...
- Aka... Iltimos, mana bu misolni ko'rib bering...
Guli oldimga asta yaqinlashdi. Kitobni ochib bir misolni ko'rsatdi. Qo'li bilan misolni ko'rsatardiyu, ikki ko'zi menda... Men noqulay holatga tushib qoldim. Sababi roʻparamda Muattar turardi. Guli Muattarni koʻrib yanada menga yaqinlashdi. Men ortimga tisarildim, u yaqin kelaverdi. Men koʻzimni kitobdan uzmadim. Tezroq misolni yechib, Gulidan tezroq qutulishni o'ylardim. Toʻgʻri Gulini ham, Muattarni ham yoqtirmayman, lekin meni yoqtiradigan bu ikki qizni o'rtasida o'zimni nihoyatda yomon his qilayotgandim. Tezda papkamni ochib daftar ruchkamni oldim. Yashin tezligida misolni yechib tashladim. Bunaqa tez yechim topganimga oʻzim ham hayron edim! Guli juda mamnun bo'ldi. Menga jilmayib "Rahmat..."dedi. Men ham "Arzimaydi" dedim. U ketdi. Biroz ko'nglim joyiga tushib endi ketaman deb tursam roʻparamda Muattar paydo boʻldi.
- Guli bilan nimani gaplashdiz?
Ichimda "Senga nima?!"devorgim kelardi-yu, lekin qizlarga ozor berish yigitchilikka to'g'ri kelmaydi. Shuning uchun iloji boricha beparvo va tez javob berdim.
- Shunchaki, misolni javobini topishvordim.
Muattar koreys qizlariga o'xshardi. Badani oppoq, koʻzlari birozgina qisiq. Shu qisiq ko'zlarini suzgancha ensasi qotib gapirdi.
- Tavba qildim! Pinjizga kirib ketay dediyaaa... Indamaysizam!
- Yoʻgʻe. Misol bilan ovora bo'lib payqamabman.
- Aldang... Bir-birlaringga yopishib qolay dedilaring-ku?!
- Mayli Muattarxon... Sog' boʻlasiz. Uyga borishim kerak!
Tez-tez yurgancha maktabdan chiqib ketdim. Atrof juda sokin. Kun havosi yoqimli... Asta esgan shabbodalar daraxtlardagi sargʻish barglarni asta hilpiratgancha ularni yerga toʻkadi... Men kuzda tugʻilganman. Noyabr oyi! Ayamning aytishlari boʻyicha, men tugʻilgan yili, shu noyabr oyi tizza boʻyi qor yoqqan ekan! Ayamning oʻsha paytda sogʻliklari uncha yaxshi boʻlmaganligidanmi meni emiza olmagan ekanlar. Oʻlib qolishimga bir bahya qolgan ekan! Sovuqda jajji chaqaloq holimda qattiq shamollabman, istima koʻtarilib ketibdi, sudirgi berib, nafas ololmay qolgan ekanman! Balki shungadir ota-onam meni juda avaylashadi. Qishloqda yashasam ham yer chopgan bola emasman. Mol, qoʻy boqmayman. Xuddi shaharlik olifta yigitlardek yuraman. Ust boshim doim toza va yangi! Balki qizlarning meni yoqtirib qolishi shuning uchundir. Har holda bu yerdagi boshqa yigitlardan ancha koʻrinishim yaxshi, oftobga chiqmagan badanim qizlarni badanidek oppoq, yuzim tiniq, sochlarim koʻp va tim qora rangda... Koʻzimning ranggi ham qora, kipriklarim, aytishga uyalaman... Qizlarni kipirigidek uzun, qayrilgan. Opam ayamga doim "Shu oʻgʻliz qiz bola tugʻilganda bormi, maktabni bitirmay erga tegib ketardi" deb kuladilar. Yana doim meni koʻrsa, "Abdulloh, kiprigimizni almashaylik" deydi. Opamni kiprigi kalta, koʻzini ranggi ham qora emas, jigarrang! Biz uncha ahil emasmiz. Kam gaplashamiz. Sababi opam juda band. Meni u bilan, uni men bilan deyarli ishi yoʻq.