* * *
Seskanib uygʻonib ketdim. Tong otibdi. Koʻrganlarim esimdan chiqib qolmasidan ularni eslab qolish uchun tez tez gapirib qaytara boshladim.
- Sochlari yonayotgan qiz -Sabiha... Belgi qizil rangdagi hilol oy! Qizil rangda... Hilol edi... Haa! Qizil rangdagi hilol oy edi!
- Nima boʻldi?!
Nozima shu yerda ekan! Oshxonada nonushta tayyorlayotgan boʻlsa kerak. Eshikni ochdi. Egnida fartuk...
- Turdizmi? Nonushta tayyor... Hozir olib kelaman.
- Nozima! Qizil hilol oy edi. Ikkinchi belgi!
Nozima xursand boʻldi. Koʻzi va lablari kuldi.
- Juda yaxshi! Men hozir...
Biroz oʻtib qoʻlida patnis tutgancha Nozima keldi. Men uchun qahva damlabdi, chiroyli nonushta tayyorlabdi. Bugun u boshqacha chiroyli... Yoki xursandligimdan koʻzimga shunaqa koʻrindimikin. Unga koʻzlarim toʻlib, termulib qarab qoldim. Nima boʻlibdi?! Axir u endi meni xotinim! Unga shirin gapirib, hushomad qilgim keldi.
- Bugun judayam chiroylisiz!
Nozima kulib qaradi. Qoʻllaridagi qoshiqchaga ovqat olib menga asta uzatdi... Lablarimni sochiq bilan artib qoʻyar, chanqasam xohishimga qarab yoki choy, yoki kofe ichkizardi. U juda mehribon va oq koʻngil qiz. Qani edi sogʻ boʻlsam! Uni bagʻrimga bosolsam edi! Afsus qoʻllarimni qimirlatolmayman... Nozima meni ovqatlantirib boʻlgach,oshxonaga kirib idish tovoqlarni yuvib, yana oldimga qaytib kirdi.
- Qanday boʻldi?
- Juda daxshatli manzaralarni koʻrdim! Butun tanam muzlab qoldi...
- Ruhimni bir boʻlagini koʻrdizmi?
- Ha... U daraxtga osilgan holatda edi... Sochlari yonayotgandi.
Nozima boshini quyi soldi.
- Men oʻsha azoblarni har doim his qilib turaman!
Unga tikilib qoldim. U esa oʻychan edi.
- Bilasizmi ular meni ruhimni 3 qismga ajratishdi. Biri yuqorida, oltin qafasda...
- Ruhlar shahrida...
- Ha. Esladingiz! Ikkinchisi pastda...
- Jahannamning bir boʻlagida.
- Uchinchisi...
- Shu yerda!
Nozima menga hayron boʻlib qaradi.
- Uchinchi yerdagi ruh sizsiz! Uchinchi belgi sizda...
Nozima birdan hammasini tushundi oʻrnidan turdi.
- Haqsiz! Temur aka siz topdiz, uchala belgini ham topdiz!
- Lekin hali aniqmi yoʻqmi? Axir oʻzingiz ham buni bilmas ekansizku?!
- Unda hozir bilib olamiz.
Nozima oldimda asta yechina boshladi. Ustidagi kiyimini, futbolkasini yechdi. Ichki kiyimlarini ham...
Koʻzim Nozimaning chap soniga tushdi. Unda belgi chizilgan edi. Jon holatda yotgan joyimda baqirib yubordim.
- Ana u! Chap oyogʻizda...
Nozima ham shoshib qaradi.
- Kecha bu narsa yoʻq edi! Bugun paydo boʻp qolibdi!
Undagi belgi... Siyohrang tusda. Olovning rasmi edi.
- Siyohrang olov!
- Haa... Siyohrang olov... Uni rangigacha eslab qolishiz kerak! Birinchi belgini ham eslang!
Nozima menga yana oʻsha oʻtinchli nigoh bilan qaradi. Asta kiyina boshladi. Kiyinib boʻlgach yonimga kelib choʻkkalab oʻtirdi. Boshini egib yelkamga qoʻydi... Yuzimdan asta oʻpib qoʻydi. Ancha shu holatda oʻtirdi. Uning sochlaridan kelayotgan yoqimli ifor menga juda yoqardi. U yonimdaligi menga bir muncha tasalli berardi.
Nozima sekin oʻrnidan turdi.
- Qayoqqa?
- Bilasizku... Ketishim kerak. Kelaman... Lekin hozir ketmasam bo'lmaydi.
U eshik tomon asta yurdi. Bir narsa yodiga tushib qoldi shekilli tezgina ortiga qaytdi. Gʻaladonlarni titkilab ruchka bilan oq qogʻoz oldi. Unga bir narsalarni yoza boshladi. Keyin yelim bilan roʻparamdagi eshikka yopishtirdi. Unda shunday yozilgandi:
1. .............???.
2. Qizil hilol oy.
3. Siyohrang olov.
Yopishtirib boʻlib menga qaradi. Birinchi nuqta va soʻroqlar qoʻyilgan qatorni barmogʻi bilan koʻrsatdi.
- Eslashiz kerak. Eslang! Xotirahizni ishga soling.
- Xoʻp...
U endi ketmoqchi edi. Toʻxtatdim.
- Nozima...
- Labbay?
- Sizni sevaman... Negaligini bilmayman, lekin judayam yoqasiz menga...
Nozima shirin jilmaydi. Yuzi biroz qizargandek boʻldi.
Seskanib uygʻonib ketdim. Tong otibdi. Koʻrganlarim esimdan chiqib qolmasidan ularni eslab qolish uchun tez tez gapirib qaytara boshladim.
- Sochlari yonayotgan qiz -Sabiha... Belgi qizil rangdagi hilol oy! Qizil rangda... Hilol edi... Haa! Qizil rangdagi hilol oy edi!
- Nima boʻldi?!
Nozima shu yerda ekan! Oshxonada nonushta tayyorlayotgan boʻlsa kerak. Eshikni ochdi. Egnida fartuk...
- Turdizmi? Nonushta tayyor... Hozir olib kelaman.
- Nozima! Qizil hilol oy edi. Ikkinchi belgi!
Nozima xursand boʻldi. Koʻzi va lablari kuldi.
- Juda yaxshi! Men hozir...
Biroz oʻtib qoʻlida patnis tutgancha Nozima keldi. Men uchun qahva damlabdi, chiroyli nonushta tayyorlabdi. Bugun u boshqacha chiroyli... Yoki xursandligimdan koʻzimga shunaqa koʻrindimikin. Unga koʻzlarim toʻlib, termulib qarab qoldim. Nima boʻlibdi?! Axir u endi meni xotinim! Unga shirin gapirib, hushomad qilgim keldi.
- Bugun judayam chiroylisiz!
Nozima kulib qaradi. Qoʻllaridagi qoshiqchaga ovqat olib menga asta uzatdi... Lablarimni sochiq bilan artib qoʻyar, chanqasam xohishimga qarab yoki choy, yoki kofe ichkizardi. U juda mehribon va oq koʻngil qiz. Qani edi sogʻ boʻlsam! Uni bagʻrimga bosolsam edi! Afsus qoʻllarimni qimirlatolmayman... Nozima meni ovqatlantirib boʻlgach,oshxonaga kirib idish tovoqlarni yuvib, yana oldimga qaytib kirdi.
- Qanday boʻldi?
- Juda daxshatli manzaralarni koʻrdim! Butun tanam muzlab qoldi...
- Ruhimni bir boʻlagini koʻrdizmi?
- Ha... U daraxtga osilgan holatda edi... Sochlari yonayotgandi.
Nozima boshini quyi soldi.
- Men oʻsha azoblarni har doim his qilib turaman!
Unga tikilib qoldim. U esa oʻychan edi.
- Bilasizmi ular meni ruhimni 3 qismga ajratishdi. Biri yuqorida, oltin qafasda...
- Ruhlar shahrida...
- Ha. Esladingiz! Ikkinchisi pastda...
- Jahannamning bir boʻlagida.
- Uchinchisi...
- Shu yerda!
Nozima menga hayron boʻlib qaradi.
- Uchinchi yerdagi ruh sizsiz! Uchinchi belgi sizda...
Nozima birdan hammasini tushundi oʻrnidan turdi.
- Haqsiz! Temur aka siz topdiz, uchala belgini ham topdiz!
- Lekin hali aniqmi yoʻqmi? Axir oʻzingiz ham buni bilmas ekansizku?!
- Unda hozir bilib olamiz.
Nozima oldimda asta yechina boshladi. Ustidagi kiyimini, futbolkasini yechdi. Ichki kiyimlarini ham...
Koʻzim Nozimaning chap soniga tushdi. Unda belgi chizilgan edi. Jon holatda yotgan joyimda baqirib yubordim.
- Ana u! Chap oyogʻizda...
Nozima ham shoshib qaradi.
- Kecha bu narsa yoʻq edi! Bugun paydo boʻp qolibdi!
Undagi belgi... Siyohrang tusda. Olovning rasmi edi.
- Siyohrang olov!
- Haa... Siyohrang olov... Uni rangigacha eslab qolishiz kerak! Birinchi belgini ham eslang!
Nozima menga yana oʻsha oʻtinchli nigoh bilan qaradi. Asta kiyina boshladi. Kiyinib boʻlgach yonimga kelib choʻkkalab oʻtirdi. Boshini egib yelkamga qoʻydi... Yuzimdan asta oʻpib qoʻydi. Ancha shu holatda oʻtirdi. Uning sochlaridan kelayotgan yoqimli ifor menga juda yoqardi. U yonimdaligi menga bir muncha tasalli berardi.
Nozima sekin oʻrnidan turdi.
- Qayoqqa?
- Bilasizku... Ketishim kerak. Kelaman... Lekin hozir ketmasam bo'lmaydi.
U eshik tomon asta yurdi. Bir narsa yodiga tushib qoldi shekilli tezgina ortiga qaytdi. Gʻaladonlarni titkilab ruchka bilan oq qogʻoz oldi. Unga bir narsalarni yoza boshladi. Keyin yelim bilan roʻparamdagi eshikka yopishtirdi. Unda shunday yozilgandi:
1. .............???.
2. Qizil hilol oy.
3. Siyohrang olov.
Yopishtirib boʻlib menga qaradi. Birinchi nuqta va soʻroqlar qoʻyilgan qatorni barmogʻi bilan koʻrsatdi.
- Eslashiz kerak. Eslang! Xotirahizni ishga soling.
- Xoʻp...
U endi ketmoqchi edi. Toʻxtatdim.
- Nozima...
- Labbay?
- Sizni sevaman... Negaligini bilmayman, lekin judayam yoqasiz menga...
Nozima shirin jilmaydi. Yuzi biroz qizargandek boʻldi.