Ichida yoqimsiz zarrachalari bor... Boyagi maxluqlardan biri daraxtdagi shu jirkanch narsani qoʻlidagi idishga sidirib oldi... Uni piyolaga oʻxshash temir idishchalarga quydi. Odamlar toʻlanib yigʻilib oʻtirgan joyga olib bordida barchalarining qoʻliga tutqazdi. Boyagi odamlar juda chanqab ketgan shekilli hammalari shosha pisha oʻsha narsani ichib yuborishdi... Hech qancha vaqt oʻtmay hammalarining ogʻzi va quloqlaridan qon otilib chiqa boshladi... Bu manzara nihoyatda qoʻrqinchli edi. Odamlarning tanasidan xuddi fantan singari qon otilib chiqishi... Bu haqiqiy daxshat!
Bir pasda hamma yoq qon bilan belandi... Odamlar holsizlanib yiqildi. Boyagi maxluqlar ularni olovli qamchisi bilan ura boshladi. Odamlar yana qayta oʻrnilaridan turdilar va maxluq qayoqqa boshlasa oʻsha yoq tomon boshlarini quyi solganlaricha keta boshlashdi...
* * *
Bu yer Jahannam ekanligini va bu azoblanayotgan odam gunohkorlar ekanini bildim... Ularning ahvoli va olayotgan jazolar juda ogʻir va juda daxshatli edi. Men bu holni koʻrib yigʻlay boshladim... Allohdan meni bu joydan chiqarishini soʻradim. Yonayotgan daraxtlar oldidan oʻtib ketaverdim. Bir payt koʻzim bir qizga tushdi. U shu daraxtlarning biriga oyogʻidan osilgan holatda turardi. Uning sochlari yerda sochilib yotgan bir qancha choʻgʻ boʻlaklari ustiga tegim oʻt olib yonar va qizning boshini daxshatli ravishda qizdirar edi. Qiz chinqirib yigʻlardi. Sochlari tamoman yonib boʻlgach, qizning boshidan yana oʻsa boshladi va yerga yetgunicha oʻsdi... Yerga yetgach ular yana yerdagi choʻgʻlarga tegdi. Soch bir zumda oʻt olib alanga kabi yona boshladi. Bu holatni qayerda koʻrgandim deya ancha oʻylanib qoldim. Xotiram pand berayotgandi... Qizga va qayta-qayta yonayotgan sochlariga tikilib qoldim. "Bu qizni qayerdadir koʻrganman!" Asta oldiga bordim. Yuzi qarab turgan tomonga yurdim... Tanidim! Men kitoblardan birida koʻrgan rasmdagi qiz! Ha bu oʻsha! Bu Nozima! Ha uni asl hilqati Sabiha bu!
- Sabiha!
Qiz choʻchib menga qaradi. Koʻzlari yoshlangan... Ogʻriqdan yuzi burishib, qip qizarib ketibdi. Sochi asta yana oʻsa boshladi.
- Keldizmi?! Qancha kutdim sizni?! Iltimos meni qutqaring! Iltimossss!
Sochlari yonib ketdi. Sabiha dod solib chinqirib yigʻladi. Uning chinqirigʻi shu darajada kuchli ediki quloqlarimni qoʻllarim bilan qattiq berkitib oldim. Sabihani tanasida umuman kuch qolmagandi. Uning sochlari yana oʻsa boshladi.
- Bu Qiyomat soati kelguncha davom etadi! Men Oʻsha kungacha shu ahvolda azoblanaman!
Unga juda achindim... Koʻzlarimga yosh keldi. Sabiha shosha pisha koʻylagini yirta boshladi. Koʻkrak qismidagi oʻyib chizilgan belgini koʻrsatdi. Uning ranggi qizgʻish edi... Hilol oyning surati! Ha, qizil rangli hilol oy!
- Eslab qoling... Endi esa keting!
Men undan uzoqlashdim. U ayovsiz jazolanar, qichqirib baqirardi. Uning ovozi anchagacha qulogʻimdan ketmadi...
Atrof vahimaga toʻla... Koʻzlar qoʻrquvdan katta katta ochilgan... Badanlar olovlar va choʻgʻlar taftidan kuyib, erib, yiringlab tushar, tevarak qon hidiga toʻla, hammayoq qizil, olovrang, jigarrang va qora ranglardan iborat! Men ancha vaqt oʻzimga kelolmay yigʻladim. Shunchalik koʻp yigʻlaganimdan ovozim chiqmay qoldi... Yuzimni koʻz yoshlarim yuvib tushdi. Qattiq iztirobga tushdim. Mobodo haqiqatdan ham oʻlsam, Alloh meni shu Janmhannamning bir boʻlagi boʻlhan joyga tashlasachi?! Men bunday azoblarga chidarmikinman?! Tanam qaynoq choʻgʻda eritilsa, koʻzlarim olov taftida oqib tushsa... Oyogʻimdan, qoʻllarimdan yiring oqsa... Ey Alloh! Meni bu yerga aslo joʻnatma! Qilgan gunohlarimni oʻzing kechir!
* * *
Bu yerni va odamlarning qiynoqlarini koʻrib ketarkanman ichimdan turli gaplar, turli hil ogʻriqlar oʻtdi... Oyogʻim kuyib ketdi. Qarasam suyakning oʻzi qolibdi... Badanimdagi goʻsht oqib tushgan ekan! Yurolmay qoldim! Yiqildim... Boshim yerda yotgan choʻgʻga tegdi. Sochlarim tutab, yona boshladi. Butun tanam yonib ketdi... Yuragim asta urishdan to'xtadi...
Bir pasda hamma yoq qon bilan belandi... Odamlar holsizlanib yiqildi. Boyagi maxluqlar ularni olovli qamchisi bilan ura boshladi. Odamlar yana qayta oʻrnilaridan turdilar va maxluq qayoqqa boshlasa oʻsha yoq tomon boshlarini quyi solganlaricha keta boshlashdi...
* * *
Bu yer Jahannam ekanligini va bu azoblanayotgan odam gunohkorlar ekanini bildim... Ularning ahvoli va olayotgan jazolar juda ogʻir va juda daxshatli edi. Men bu holni koʻrib yigʻlay boshladim... Allohdan meni bu joydan chiqarishini soʻradim. Yonayotgan daraxtlar oldidan oʻtib ketaverdim. Bir payt koʻzim bir qizga tushdi. U shu daraxtlarning biriga oyogʻidan osilgan holatda turardi. Uning sochlari yerda sochilib yotgan bir qancha choʻgʻ boʻlaklari ustiga tegim oʻt olib yonar va qizning boshini daxshatli ravishda qizdirar edi. Qiz chinqirib yigʻlardi. Sochlari tamoman yonib boʻlgach, qizning boshidan yana oʻsa boshladi va yerga yetgunicha oʻsdi... Yerga yetgach ular yana yerdagi choʻgʻlarga tegdi. Soch bir zumda oʻt olib alanga kabi yona boshladi. Bu holatni qayerda koʻrgandim deya ancha oʻylanib qoldim. Xotiram pand berayotgandi... Qizga va qayta-qayta yonayotgan sochlariga tikilib qoldim. "Bu qizni qayerdadir koʻrganman!" Asta oldiga bordim. Yuzi qarab turgan tomonga yurdim... Tanidim! Men kitoblardan birida koʻrgan rasmdagi qiz! Ha bu oʻsha! Bu Nozima! Ha uni asl hilqati Sabiha bu!
- Sabiha!
Qiz choʻchib menga qaradi. Koʻzlari yoshlangan... Ogʻriqdan yuzi burishib, qip qizarib ketibdi. Sochi asta yana oʻsa boshladi.
- Keldizmi?! Qancha kutdim sizni?! Iltimos meni qutqaring! Iltimossss!
Sochlari yonib ketdi. Sabiha dod solib chinqirib yigʻladi. Uning chinqirigʻi shu darajada kuchli ediki quloqlarimni qoʻllarim bilan qattiq berkitib oldim. Sabihani tanasida umuman kuch qolmagandi. Uning sochlari yana oʻsa boshladi.
- Bu Qiyomat soati kelguncha davom etadi! Men Oʻsha kungacha shu ahvolda azoblanaman!
Unga juda achindim... Koʻzlarimga yosh keldi. Sabiha shosha pisha koʻylagini yirta boshladi. Koʻkrak qismidagi oʻyib chizilgan belgini koʻrsatdi. Uning ranggi qizgʻish edi... Hilol oyning surati! Ha, qizil rangli hilol oy!
- Eslab qoling... Endi esa keting!
Men undan uzoqlashdim. U ayovsiz jazolanar, qichqirib baqirardi. Uning ovozi anchagacha qulogʻimdan ketmadi...
Atrof vahimaga toʻla... Koʻzlar qoʻrquvdan katta katta ochilgan... Badanlar olovlar va choʻgʻlar taftidan kuyib, erib, yiringlab tushar, tevarak qon hidiga toʻla, hammayoq qizil, olovrang, jigarrang va qora ranglardan iborat! Men ancha vaqt oʻzimga kelolmay yigʻladim. Shunchalik koʻp yigʻlaganimdan ovozim chiqmay qoldi... Yuzimni koʻz yoshlarim yuvib tushdi. Qattiq iztirobga tushdim. Mobodo haqiqatdan ham oʻlsam, Alloh meni shu Janmhannamning bir boʻlagi boʻlhan joyga tashlasachi?! Men bunday azoblarga chidarmikinman?! Tanam qaynoq choʻgʻda eritilsa, koʻzlarim olov taftida oqib tushsa... Oyogʻimdan, qoʻllarimdan yiring oqsa... Ey Alloh! Meni bu yerga aslo joʻnatma! Qilgan gunohlarimni oʻzing kechir!
* * *
Bu yerni va odamlarning qiynoqlarini koʻrib ketarkanman ichimdan turli gaplar, turli hil ogʻriqlar oʻtdi... Oyogʻim kuyib ketdi. Qarasam suyakning oʻzi qolibdi... Badanimdagi goʻsht oqib tushgan ekan! Yurolmay qoldim! Yiqildim... Boshim yerda yotgan choʻgʻga tegdi. Sochlarim tutab, yona boshladi. Butun tanam yonib ketdi... Yuragim asta urishdan to'xtadi...