Aslida men uni sevolmadim! Bor gap shu!
Eshik qoʻngʻirogʻi bir marta jiringladi. Nozima keldi! Soatga qaradim tungi 2... Shu payt nega keldi ekan?! Nozima toʻgʻri oshxonaga kirdi. Bir narsalarning sharaq-shuruq qilgan ovozi eshitildi. U xonamning eshigini ochdi. Qoʻlida pichoq bor edi. Hammasini tushundim!
Nozima indamadi. Menga oʻtinchli jilmaydi... Devonim bosh tomoniga oʻtdi. Boʻgʻzimga pichoqni tiradi. Lablari qulogʻim oldiga kelganini sezdim. U asta pichirladi.
- Belgini eslashga harakat qiling... Qolgan 2 tasini ham toping.
Indamadim. U boʻgʻzimga qoʻygan pichogʻini shart tortib yubordi. Shu onda jonim uzildi...
* * *
Tanam kuya boshladi. Atrofda qaynab toshgan suvlar sachramoqda. Yotgan joyim Jahannamdek issiq. Oʻrnimdan turdim. Qoʻl va oyoqlarimni bemalol harakatlantirdim. Suyunib ketdim. 10 kundan buyon bir joyda yotib qolgan shol odam uchun tushda boʻlsa ham soppa sogʻ holda boʻlishi odamni boshqacha quvontirarkan. Lekin tushib qolgan joyim meni qaygʻuga sola boshladi. Atrof olov rang, qizil va jigarrang tusda... Bu uch xil rang birlashib, bir-biriga uygʻunlashib ketgan. Osmonga qaradim... Bulutlar titilib ketgan uvadalarga oʻxshab qolibdi. Och kulrang tusdagi parcha parcha boʻlib sochilib yotgan bulutlar ortida qon kabi qip qizil oy porlardi... Atrofdan har turdagi vahimali ovozlar yangradi. Bir payt bir kishini koʻrdim... Uning butun badani yonayotgandi. U bu azobdan chinqirib dod solib yigʻlar lekin uning dod faryodiga eʼtibor beradigan topilmasdi. Bir guruh tim qora tusli, butun badani qora tuklar bilan qoplangan, xuddi odamga oʻxshab ikki oyoqda yuradigan maxluqlar paydo boʻlishdi. Men choʻgʻ boʻlib qizarib yonayotgan katta bir toshning ortiga yashirindim. Choʻgʻning taftidan yuzlarim kuyib ketti. Kuyish shu darajada kuchaydiki boshimning terisi shilinib oqib tushayotganini his qildim... Oʻzimni olib qochdim...
Boyagi maxluqlar odamlarni turli xildagi qiynoqlarga sola boshladi. Hammayoq chinqiriq, dod faryod ovozlariga toʻlib toshdi. Ayollar, erkaklar... Hammalari qora libosda... Ustilaridagi liboslari juda yoqimsiz... U odamlarning yuzlariga koʻmir ishqab tashlangan...
Maxluqlar birin ketinlikda barchalarini ayovsiz azoblardi. Birining ogʻzi va koʻzlariga qizarib yonayotgan choʻgʻni soldilar. Uning ogʻzi va koʻzlari oqib tushdi... Sal oʻtib yana oʻz holiga qaytdi... Ular yana choʻgʻ soldilar, kishi dod solib baqirdi... Koʻzlari va ogʻzi yana yerga oqib tushdi... U odamga ortiq qarashga toqat qilolmadim. Yuzimni boshqa yoqqa burdim. Bir guruh ayollarga koʻzim tushdi. Ularning badanlaridan yiring oqib tushardi... Goʻshti yiringlab tushgach, quruq skaletlari qoldi... Qonli suyaklar... Bosh chanogʻidan koʻzi erib oqdi... Zum oʻtmay yana oʻz holatlariga qaytdilar... Yana badanlari irib, yiringlay boshladi... Tanasidagi goʻshtlari goʻyo ilon post tashlagani singari suyagidan ajralib yerga tushdi... Koʻrganlarimdan daxshatga tushgandim... Koʻzlarimdan yosh toʻxtamay oqardi. U tomondan ham koʻzimni uzdim. Mazkuqlar qayoqqadir yoʻq boʻlib qolganini sezgach asta joyimdan qoʻzgʻaldim. Osmondagi qizil oy meni kuzatayotgandek ortimdan asta yura boshladi. Men bir jarlikka kelib qoldim. Jarlik qon bilan yuvilgandek edi goʻyo. Atrofdan qon hidi kelib turar, koʻnglimga urilardi. Pastda toʻp-toʻp odamlar... Boyagi maxluqlar ularni barchalarini qon toʻlib toshib oqayotgan katta bir daryoga otib yubordilar. Odamlar qip qizil qonli daryoda suzishar, baqir-chaqir qilganlaricha vahimali koʻzlari bilan atrofga alang-jalang boqishardi. Yuragim sanchib ogʻriy boshladi. Ularning dod solishlarini koʻrganim sari boshim aylanar, hushimdan ayrilib yiqilib ketgudek boʻlardim. Jarlikdan asta orqaga tisarildim. Ajabki meni hech kim payqamadi. Asta yoʻlimda davom etdim. Olov boʻlib yonayotgan daraxtzorga kelib qoldim. U daraxtlardan juda ham jirkanch, oʻzidan nihoyatda badboʻy hid taratib turadigan bir shilimshiq suyuqliq oqib turarkan. Yaqinroq borib koʻrdim... Koʻrdimu koʻnglim aynib oʻqchidim... Hidining sassiqligidan boshim aylanib ketti. Rangi ham toʻq yashil tusda...
Eshik qoʻngʻirogʻi bir marta jiringladi. Nozima keldi! Soatga qaradim tungi 2... Shu payt nega keldi ekan?! Nozima toʻgʻri oshxonaga kirdi. Bir narsalarning sharaq-shuruq qilgan ovozi eshitildi. U xonamning eshigini ochdi. Qoʻlida pichoq bor edi. Hammasini tushundim!
Nozima indamadi. Menga oʻtinchli jilmaydi... Devonim bosh tomoniga oʻtdi. Boʻgʻzimga pichoqni tiradi. Lablari qulogʻim oldiga kelganini sezdim. U asta pichirladi.
- Belgini eslashga harakat qiling... Qolgan 2 tasini ham toping.
Indamadim. U boʻgʻzimga qoʻygan pichogʻini shart tortib yubordi. Shu onda jonim uzildi...
* * *
Tanam kuya boshladi. Atrofda qaynab toshgan suvlar sachramoqda. Yotgan joyim Jahannamdek issiq. Oʻrnimdan turdim. Qoʻl va oyoqlarimni bemalol harakatlantirdim. Suyunib ketdim. 10 kundan buyon bir joyda yotib qolgan shol odam uchun tushda boʻlsa ham soppa sogʻ holda boʻlishi odamni boshqacha quvontirarkan. Lekin tushib qolgan joyim meni qaygʻuga sola boshladi. Atrof olov rang, qizil va jigarrang tusda... Bu uch xil rang birlashib, bir-biriga uygʻunlashib ketgan. Osmonga qaradim... Bulutlar titilib ketgan uvadalarga oʻxshab qolibdi. Och kulrang tusdagi parcha parcha boʻlib sochilib yotgan bulutlar ortida qon kabi qip qizil oy porlardi... Atrofdan har turdagi vahimali ovozlar yangradi. Bir payt bir kishini koʻrdim... Uning butun badani yonayotgandi. U bu azobdan chinqirib dod solib yigʻlar lekin uning dod faryodiga eʼtibor beradigan topilmasdi. Bir guruh tim qora tusli, butun badani qora tuklar bilan qoplangan, xuddi odamga oʻxshab ikki oyoqda yuradigan maxluqlar paydo boʻlishdi. Men choʻgʻ boʻlib qizarib yonayotgan katta bir toshning ortiga yashirindim. Choʻgʻning taftidan yuzlarim kuyib ketti. Kuyish shu darajada kuchaydiki boshimning terisi shilinib oqib tushayotganini his qildim... Oʻzimni olib qochdim...
Boyagi maxluqlar odamlarni turli xildagi qiynoqlarga sola boshladi. Hammayoq chinqiriq, dod faryod ovozlariga toʻlib toshdi. Ayollar, erkaklar... Hammalari qora libosda... Ustilaridagi liboslari juda yoqimsiz... U odamlarning yuzlariga koʻmir ishqab tashlangan...
Maxluqlar birin ketinlikda barchalarini ayovsiz azoblardi. Birining ogʻzi va koʻzlariga qizarib yonayotgan choʻgʻni soldilar. Uning ogʻzi va koʻzlari oqib tushdi... Sal oʻtib yana oʻz holiga qaytdi... Ular yana choʻgʻ soldilar, kishi dod solib baqirdi... Koʻzlari va ogʻzi yana yerga oqib tushdi... U odamga ortiq qarashga toqat qilolmadim. Yuzimni boshqa yoqqa burdim. Bir guruh ayollarga koʻzim tushdi. Ularning badanlaridan yiring oqib tushardi... Goʻshti yiringlab tushgach, quruq skaletlari qoldi... Qonli suyaklar... Bosh chanogʻidan koʻzi erib oqdi... Zum oʻtmay yana oʻz holatlariga qaytdilar... Yana badanlari irib, yiringlay boshladi... Tanasidagi goʻshtlari goʻyo ilon post tashlagani singari suyagidan ajralib yerga tushdi... Koʻrganlarimdan daxshatga tushgandim... Koʻzlarimdan yosh toʻxtamay oqardi. U tomondan ham koʻzimni uzdim. Mazkuqlar qayoqqadir yoʻq boʻlib qolganini sezgach asta joyimdan qoʻzgʻaldim. Osmondagi qizil oy meni kuzatayotgandek ortimdan asta yura boshladi. Men bir jarlikka kelib qoldim. Jarlik qon bilan yuvilgandek edi goʻyo. Atrofdan qon hidi kelib turar, koʻnglimga urilardi. Pastda toʻp-toʻp odamlar... Boyagi maxluqlar ularni barchalarini qon toʻlib toshib oqayotgan katta bir daryoga otib yubordilar. Odamlar qip qizil qonli daryoda suzishar, baqir-chaqir qilganlaricha vahimali koʻzlari bilan atrofga alang-jalang boqishardi. Yuragim sanchib ogʻriy boshladi. Ularning dod solishlarini koʻrganim sari boshim aylanar, hushimdan ayrilib yiqilib ketgudek boʻlardim. Jarlikdan asta orqaga tisarildim. Ajabki meni hech kim payqamadi. Asta yoʻlimda davom etdim. Olov boʻlib yonayotgan daraxtzorga kelib qoldim. U daraxtlardan juda ham jirkanch, oʻzidan nihoyatda badboʻy hid taratib turadigan bir shilimshiq suyuqliq oqib turarkan. Yaqinroq borib koʻrdim... Koʻrdimu koʻnglim aynib oʻqchidim... Hidining sassiqligidan boshim aylanib ketti. Rangi ham toʻq yashil tusda...