#kechki_mutolaa
Onamni koʻrgani Samarqandga bordim.
Qulogʻida oʻtgan yili bayramda olib berganim–sirgʻasi koʻrinmadi.
- Ona, qulogʻizdagini nega yechib qoʻydingiz? – soʻrayman ohistalik bilan.
Onam menga bir muddat tikilib turadi. Bilaman oʻylanyapti: rostini aytaymi yoki aldaymi deb...
- Rostini aytavering, yana kimga tutqazdingiz?–unga yordam berish maqsadida.
- Akangning qiziga oʻqishga kirsang,sirgʻa olib beraman,degandim.Mana SamDUga oʻqishga kirdi.Boshqa zirak ololmaganim uchun, oʻzimnikini sovgʻa qildimda,-alamli kulimsiraydi onam.
- Eh,onam-a,- deyman qoʻllaridan tutgancha. – uzugingizni hech kimga bermadingizmi, ishqilib...
- Berdim,-deydi yana onam oʻzini aybdordek his qilib.
- Yana kimga?–soʻrayman ichib ogʻrib.
Bu uzuk zirakni oyligimdan qisib-qimtib yiqqanimni onam bilmaydi-da...
- Opangning roʻzgʻori kam boʻlib qolibdi. Bilasan-ku, pochchang tuzukroq joyda ishlamaydi.
Yigʻlab kelgandi,shuni sotaqol,deb tutqazdim,bolam, - menga mungli nigohlarini qadaydi onam.
Bu nigohlarga uzooq tikilaman.Mening qarashimni oʻzicha tushungan onam: - Qoʻysang-chi, menga nima keragi bor tillani, qizim.Toʻy-hashamga taqaman xolos. Boshqa payt kerakmas...
Volidamning kamsuqumligiga koʻnglim ogʻriydi.Besh bolani dunyoga keltirib, voyaga yetkazib, nahot bir uzuk-zirakchalik qadr topmasa...
Akalarimning topish-tutishi yaxshi.
Shu qiziga oʻzi zirak olib bersa boʻladiku... opamga ham yordam bersa davlati kamayib qolmasdi.
Sumkamdagi pulni sanayman.Bir koʻylakka yetadi.Onamga tutqazaman.
- Ona,shu pulni olingda,oʻzingizga yangi koʻylak oling, xoʻpmi?
Onam pulga qarab turadi. Ichidan yana nimalarnidir xomchoʻt qilayapti.
- Zohida, mening koʻylagim koʻp.Shu pulga opangning ustiga olib bera qolay.Shoʻrlik ishiga uniqib ketgan jemferda borib kelayaptikan...
Dod degim keladi.Yuzimni buraman.
- Ona, buni oʻzingizga ishlating, men opamga pul yuboraman.
- Chindanmi?–ishonqiramay soʻraydi onam. Bosh silkiyman.
Mashina rulini boshqargancha, ortga qaytarkanman, koʻzimga yosh quyilib keladi. Toshkentda nufuzli tashkilotda ishlayman. Daromadim yomon emas. Umr yoʻldoshim ham bank sohasida ishlagani uchun oʻzimning pulimni oʻzim ishlatishimga qoʻyib bergan. Onamni koʻrgani har kelganimda albatta unga nimadir ilingim keladi.Qoʻllari qadoq boʻlgan, yuzlari soʻlgʻin onaginamga chiroyli kiyimlar,tillo buyumlar hadya qilaman.
Onam yangi liboslarga,taqinchoqlarga arziydigan ayol, axir...
Lekin onam.... mendan olganini boshqa farzandlariga tutqazadilar...
Ertasi kuni “Yetvoldingmi?”,-deb qoʻngʻiroq qiladi onam.
“Ha, keldim”,-deyman.
Bilaman:“opangga pul tashladingmi?”,-deb soʻramoqchi...
- Hozir akamning kartasiga pul tashlayman, opamga soʻm qilib beradi. Xavotir boʻlmang, - deyman soʻrashidan avval.
- Alloh topganingga baraka bersin! – alqaydi onam.
Akamning raqamlarini teraman.Opamning holatini tushuntiraman.
- Ust-boshiga kiyim-kechak olib berish kerak ekan, aka...– deyman biroz jim boʻlib.
Akam tomon sukutda.
Yuragim ogʻriydi.
Xotiniga qilayotganlardan yuzdan birini shu singlisiga qilsa nima qilarkan, deyman ichimda yozgʻirib.
Onamning nega oʻgʻillarigamas, menga aytishini sababini tushungandek boʻlaman.
- Aka, karta raqamingizni yuboring, pul tashlayman. Bankomatdan yechib, opamga berib qoʻying...
- Oʻzim olib beraman, sen shahardasan, puling oʻzingga kerak,-deyishini kutaman. Yoʻq, akam men kutgan javobni aytmaydi.
- Yaxshi, yubor...– goʻshakni qoʻygach, ichimdan kelgan faryodni bosishga urinaman. Ortimda moʻltillab turgan oʻgʻil-qizimga qarayman.
- Oʻgʻlim, sen akasan.Har doim singlingdan xabardor boʻl.
Sen uning suyangani, ishongani boʻlgin, - deyman.Koʻzimdagi yoshni payqagan 10 yoshli bolam bosh silkiydi.Men esa yigʻlagancha akamning kartasiga bir million pulni oʻtkazib yuboraman...
TAMOM.
✍️Saida Aziz
📱 Kanalga ulanish: https://t.me/fikraat
Onamni koʻrgani Samarqandga bordim.
Qulogʻida oʻtgan yili bayramda olib berganim–sirgʻasi koʻrinmadi.
- Ona, qulogʻizdagini nega yechib qoʻydingiz? – soʻrayman ohistalik bilan.
Onam menga bir muddat tikilib turadi. Bilaman oʻylanyapti: rostini aytaymi yoki aldaymi deb...
- Rostini aytavering, yana kimga tutqazdingiz?–unga yordam berish maqsadida.
- Akangning qiziga oʻqishga kirsang,sirgʻa olib beraman,degandim.Mana SamDUga oʻqishga kirdi.Boshqa zirak ololmaganim uchun, oʻzimnikini sovgʻa qildimda,-alamli kulimsiraydi onam.
- Eh,onam-a,- deyman qoʻllaridan tutgancha. – uzugingizni hech kimga bermadingizmi, ishqilib...
- Berdim,-deydi yana onam oʻzini aybdordek his qilib.
- Yana kimga?–soʻrayman ichib ogʻrib.
Bu uzuk zirakni oyligimdan qisib-qimtib yiqqanimni onam bilmaydi-da...
- Opangning roʻzgʻori kam boʻlib qolibdi. Bilasan-ku, pochchang tuzukroq joyda ishlamaydi.
Yigʻlab kelgandi,shuni sotaqol,deb tutqazdim,bolam, - menga mungli nigohlarini qadaydi onam.
Bu nigohlarga uzooq tikilaman.Mening qarashimni oʻzicha tushungan onam: - Qoʻysang-chi, menga nima keragi bor tillani, qizim.Toʻy-hashamga taqaman xolos. Boshqa payt kerakmas...
Volidamning kamsuqumligiga koʻnglim ogʻriydi.Besh bolani dunyoga keltirib, voyaga yetkazib, nahot bir uzuk-zirakchalik qadr topmasa...
Akalarimning topish-tutishi yaxshi.
Shu qiziga oʻzi zirak olib bersa boʻladiku... opamga ham yordam bersa davlati kamayib qolmasdi.
Sumkamdagi pulni sanayman.Bir koʻylakka yetadi.Onamga tutqazaman.
- Ona,shu pulni olingda,oʻzingizga yangi koʻylak oling, xoʻpmi?
Onam pulga qarab turadi. Ichidan yana nimalarnidir xomchoʻt qilayapti.
- Zohida, mening koʻylagim koʻp.Shu pulga opangning ustiga olib bera qolay.Shoʻrlik ishiga uniqib ketgan jemferda borib kelayaptikan...
Dod degim keladi.Yuzimni buraman.
- Ona, buni oʻzingizga ishlating, men opamga pul yuboraman.
- Chindanmi?–ishonqiramay soʻraydi onam. Bosh silkiyman.
Mashina rulini boshqargancha, ortga qaytarkanman, koʻzimga yosh quyilib keladi. Toshkentda nufuzli tashkilotda ishlayman. Daromadim yomon emas. Umr yoʻldoshim ham bank sohasida ishlagani uchun oʻzimning pulimni oʻzim ishlatishimga qoʻyib bergan. Onamni koʻrgani har kelganimda albatta unga nimadir ilingim keladi.Qoʻllari qadoq boʻlgan, yuzlari soʻlgʻin onaginamga chiroyli kiyimlar,tillo buyumlar hadya qilaman.
Onam yangi liboslarga,taqinchoqlarga arziydigan ayol, axir...
Lekin onam.... mendan olganini boshqa farzandlariga tutqazadilar...
Ertasi kuni “Yetvoldingmi?”,-deb qoʻngʻiroq qiladi onam.
“Ha, keldim”,-deyman.
Bilaman:“opangga pul tashladingmi?”,-deb soʻramoqchi...
- Hozir akamning kartasiga pul tashlayman, opamga soʻm qilib beradi. Xavotir boʻlmang, - deyman soʻrashidan avval.
- Alloh topganingga baraka bersin! – alqaydi onam.
Akamning raqamlarini teraman.Opamning holatini tushuntiraman.
- Ust-boshiga kiyim-kechak olib berish kerak ekan, aka...– deyman biroz jim boʻlib.
Akam tomon sukutda.
Yuragim ogʻriydi.
Xotiniga qilayotganlardan yuzdan birini shu singlisiga qilsa nima qilarkan, deyman ichimda yozgʻirib.
Onamning nega oʻgʻillarigamas, menga aytishini sababini tushungandek boʻlaman.
- Aka, karta raqamingizni yuboring, pul tashlayman. Bankomatdan yechib, opamga berib qoʻying...
- Oʻzim olib beraman, sen shahardasan, puling oʻzingga kerak,-deyishini kutaman. Yoʻq, akam men kutgan javobni aytmaydi.
- Yaxshi, yubor...– goʻshakni qoʻygach, ichimdan kelgan faryodni bosishga urinaman. Ortimda moʻltillab turgan oʻgʻil-qizimga qarayman.
- Oʻgʻlim, sen akasan.Har doim singlingdan xabardor boʻl.
Sen uning suyangani, ishongani boʻlgin, - deyman.Koʻzimdagi yoshni payqagan 10 yoshli bolam bosh silkiydi.Men esa yigʻlagancha akamning kartasiga bir million pulni oʻtkazib yuboraman...
TAMOM.
✍️Saida Aziz
📱 Kanalga ulanish: https://t.me/fikraat