Gastronomga kirib, nimalar sotilayotganini ko‘ray deb to‘xtadim. Shunda bir odam yonga kelib, nimadir gapira boshladi. Men esa rus tilini umuman tushunmasdim. U esa menga qarab, bir barmog‘ini ko‘rsatib: "rubl, rubl!" deydi.
Men tushundimki, unga bir rubl kerak ekan. Berdim. U qo‘li bilan to‘xta belgisini ko‘rsatib, nimagadir ketdi va tezda qaytib kelib, qo‘lida bir shisha araq ko‘tarib olgan. Menga ishora qilib, ortidan ergashishni aytdi. Do‘kondan chiqib, bir uyning podyezdiga kirdik. U yerda uni boshqa bir odam kutib o‘tirgan ekan.
Boshqasi qo‘l cho‘ntag‘idan stakan chiqardi, u esa araqni butun mahorati bilan to‘kib-chatqazmasdan stakanga quydi. Stakanni ko‘tarib, salom berishga o‘xshash bir ishora qildi va uni bir qo‘lda to‘kib ichdi. Keyin stakanni yana to‘ldirib, menga tutqazdi. Men ham uning yo‘lidan bordim. Keyinchalik uchinchi odamga quydi, u ham ichdi.
Shundan so‘ng yana bir barmog‘ini ko‘rsatib: "rubl!" deydi.
Men unga yana berdim. U qaytadan podyezdan chiqib ketdi va 3 daqiqa ichida yana bir shisha araq bilan qaytib keldi. Hamma narsani yana takrorladik va do‘stlardek xayrlashdik.
Ko‘chaga chiqdim. Hushim biroz og‘irlashgan. Yo‘l bo‘yiga o‘tirdim. Shunda militsiya xodimi yonga kelib, nimadir gapira boshladi. Axir, sizlarda yo‘l yoqasida o‘tirish mumkin emas ko‘rinadi.
Men o‘rnimdan turdim va rus tilidagi yagona iborani aytdim:
— Men amerikalik yozuvchiman...
U menga qarab, katta kuldi va birdan meni quchoqlab: "Heminguey!" deb qichqirdi.
Sizning mamlakatingiz militsionerlari Hemingueyni o‘qigan yagona yurt...
Jon Steynbek,
SSSRga safar xotiralaridan,
1963 yil.
Men tushundimki, unga bir rubl kerak ekan. Berdim. U qo‘li bilan to‘xta belgisini ko‘rsatib, nimagadir ketdi va tezda qaytib kelib, qo‘lida bir shisha araq ko‘tarib olgan. Menga ishora qilib, ortidan ergashishni aytdi. Do‘kondan chiqib, bir uyning podyezdiga kirdik. U yerda uni boshqa bir odam kutib o‘tirgan ekan.
Boshqasi qo‘l cho‘ntag‘idan stakan chiqardi, u esa araqni butun mahorati bilan to‘kib-chatqazmasdan stakanga quydi. Stakanni ko‘tarib, salom berishga o‘xshash bir ishora qildi va uni bir qo‘lda to‘kib ichdi. Keyin stakanni yana to‘ldirib, menga tutqazdi. Men ham uning yo‘lidan bordim. Keyinchalik uchinchi odamga quydi, u ham ichdi.
Shundan so‘ng yana bir barmog‘ini ko‘rsatib: "rubl!" deydi.
Men unga yana berdim. U qaytadan podyezdan chiqib ketdi va 3 daqiqa ichida yana bir shisha araq bilan qaytib keldi. Hamma narsani yana takrorladik va do‘stlardek xayrlashdik.
Ko‘chaga chiqdim. Hushim biroz og‘irlashgan. Yo‘l bo‘yiga o‘tirdim. Shunda militsiya xodimi yonga kelib, nimadir gapira boshladi. Axir, sizlarda yo‘l yoqasida o‘tirish mumkin emas ko‘rinadi.
Men o‘rnimdan turdim va rus tilidagi yagona iborani aytdim:
— Men amerikalik yozuvchiman...
U menga qarab, katta kuldi va birdan meni quchoqlab: "Heminguey!" deb qichqirdi.
Sizning mamlakatingiz militsionerlari Hemingueyni o‘qigan yagona yurt...
Jon Steynbek,
SSSRga safar xotiralaridan,
1963 yil.
Manba: Facebookdagi Jahon tarixi va jug'rofiyasi guruhidan