Katta bo’lib ko’ringan bolalar
Bolaligimizda 20 yoshlilar katta bo’lib ko’rinar edi. “Shu yoshda ham shu yosh bolacha ishlarni qiladimi?” deb o’ylardik. O’zimiz 20ga to’lganda undan battarlarini qildik.
O’ttiz yoshli do’stlarimga qarayman. Ko’pi o’zini 30 yoshdek his qilmaydi. 30 yoshdek tutmaydi.
Kattalik yillar bilan keladi deb o’ylardik. Yillar o’taverar ekan, kattalik doim ham kelmas ekan.
Menda bir yovvoyi nazariya bor: Aksar odamlar ulg’aymaydi. Bo’yi o’sib, sochi oqargani uchun biz katta bo’lib qoldi deb o’ylaymiz xolos. Ichida hali ham bola bo’ladi.
O’yinchoqlari bilan maqtanadi. (O’yinchoqlar o’zgargan xolos)
Bir - biridan arazlab yuradi (Aytmasdan yuradi xolos)
Maqtalgisi keladi (maqtov like ko’rinishiga o’tgan xolos)
Aslida ichkaridan bola bo’lishning yomon joyi yo’q. Bolalar samimiy bo’ladi. Muammo shundaki - katta bo’lib ko’rinishga harakat qilayotgan bolada - samimiylik yo’qoladi.
Shunday katta bolalarga doim bir gap aytgim keladi:
Yoki ustingizdek katta bo’ling, yoki ichingizdagi bolani to’liq olib chiqing. Bechora qiynalib ketdi.
@azizrakhimov_blog kanalidan
@brosoftware