Oxirgi bir yilda nega nisbatan kam badiiy asar o'qiganim va uning o'rniga esselar, biografiya va nazariy asarlarga sho'ng'iganimni, haligi kun Netflixda ko'rish uchun serial izlay turib sezdim.
Jiddiy narsa qidirmayotgandim, vaqt o'tsin, uyqumni keltirsin, dedim. Lekin, aynan yengil seriallarda nimadir kamdek tuyuldi. Topdim. Ularga yetishmayotgan narsa qirra edi.
Buni romanlarga ham tatbiq qildim.
Agar bir badiiy asar aynan qaysidir mavzu haqida bo'lsa, o'qimasdim. Farqi yo'q. Ekologiya, oila, muhabbat, vijdon... Bir asardan o'zimni izlardim. Va, meni mendan boshqa hech kim yaxshi bilolmaydi, to'g'ri, ammo asar ichida ichimdan o'tayotganlarni topishim kerak.
Syujet meni ichiga tortmadi, degan gapni ko'p aytdim o'tgan yili. Mavzu vijdon haqida, masalan. Hech qachon sudxo'r kampirni o'ldirib, o'zimni aybdor his qilmadim. Ajrashish bo'lsa, uylanib ajrashmadim, farzand dog'i ko'rmadim. Menga nima bu qahramonlarning qayg'usidan, derdim. Bunday kitoblarning yigirmanchi betidayoq shunday deyman: ‘Ha, demak yozuvchi avval g’oyani pishitgan keyin esa uni romanlashtirish uchun hikoya to’qigan. Shuning o’rniga koshki 15 betli esse yozsa…” Hikoya qani? Sen naqqolsan. Ishing hikoya aytish. Avval hikoyangni ayt, o’quvchi sifatida biz undan ma’no chiqaraylik. Chunki, istasak istamasak har bir hikoyaning qissadan hissasi bor. Zotan, adabiyotning sehri ham shunda. Sehrsiz matn adabiyot bo’lolmaydi.
Bu asarlar men uchun bir qirrali edi. U qirra ichimni qonatsa qonatdi, qonatmasa yo'q. Vaholanki, asardagi qatlamlar orasida keza turib, o'zimni topishim kerak edi.
Tarjima qilganim uchun aytmayapman, lekin 'Taxtlar O'yini' ni aynan bitta mavzuda deyolmaymiz. Fitna, do'stlik, oilaviy rishtalar, shaxs bo'lish uchun kurash va hokazolar bor unda. Hamma undan nimadir topadi. Ammo, masalan faqat ahloq haqidagi romanning ko'p o'qilishi qiyin. Chunki, shaxsan men ahloqni o'rganmoqchi bo'lsam, falsafiy esse o'qish yo shunchaki Jumaga chiqib, imomning ma'vizasini tinglashni afzal ko'raman. Buning uchun romanda bir nomavjud qahramonning diydiyosini eshitishga majbur emasman. Empatiya odamni charchatadi, meni charchatadi.
Let the lynch commence.))
Bu gaplarni aynan to'g'ri, degan da'voyim yo'q. Faqat shaxsiy tajriba, xolos. Chunki, o'tgan yili juda horg'in edim.
Biografiyalarga yo'naldim. Garchi mualliflar bu asarda hayotimni yozdim, desada, ishoning eng katta yolg'onlar biografiyalarda aytiladi. Bor odamning real tashvishlarini o'qidim. Va, qiziq tuyuldi.
Herbert Marcusening 'One Dimensional Man' - 'Bir O'lchamli Inson' nomli falsafiy-sotsiologik asari bor. Unda faylasuf zamonaviy insonning ruhi va qalbi o'lib, asosan badanga asoslangan istaklariga ixtisoslashuvini tadqiq qiladi. Men ham syujet aynan bitta mavzu atrofida shakllangan asarlarni o'qiy olmayman. 'Haqida' lar bo'g'ib tashlaydi meni.
Buni tushunganim yaxshi bo'ldi. O'qilmagan kitoblar avval ko'nglimni hijil qilar, barini o'qiy olmasligim g'alati hisga sabab bo'lardi. Endi, hayot qisqaligi va istamagan kitobimiz bilan uni sovurish befoydaligini tushunib, mutolaa doiramni ayovsiz qisqartirdim.
Tavsiya: Serqirra roman istaganlarga Lotin Amerikasi adabiyotini tavsiya qilaman. Markesni bu yil qayta qayta o'qidim. Rulfoni, Onetti va Kortasarni o'qish, Llosa va Asturiasni hatm qilish meni ancha qoniqtirdi. Ispanchamga ham yaxshi ta'sir ko'rsatdi. Garchi ko'pini ingliz va turkcha o'qigan bo'lsamda...
Siz bir kitobdan nima izlaysiz? Yo menga o'xshab, nimadir o'rganmoqchi bo'lsaydim, maktab darsligi o'qirdim, sen menga tanlov imkoni ber, deb talab qilasizmi yozuvchidan?))
Mirzohid
@bobil_kutubxonasi
Jiddiy narsa qidirmayotgandim, vaqt o'tsin, uyqumni keltirsin, dedim. Lekin, aynan yengil seriallarda nimadir kamdek tuyuldi. Topdim. Ularga yetishmayotgan narsa qirra edi.
Buni romanlarga ham tatbiq qildim.
Agar bir badiiy asar aynan qaysidir mavzu haqida bo'lsa, o'qimasdim. Farqi yo'q. Ekologiya, oila, muhabbat, vijdon... Bir asardan o'zimni izlardim. Va, meni mendan boshqa hech kim yaxshi bilolmaydi, to'g'ri, ammo asar ichida ichimdan o'tayotganlarni topishim kerak.
Syujet meni ichiga tortmadi, degan gapni ko'p aytdim o'tgan yili. Mavzu vijdon haqida, masalan. Hech qachon sudxo'r kampirni o'ldirib, o'zimni aybdor his qilmadim. Ajrashish bo'lsa, uylanib ajrashmadim, farzand dog'i ko'rmadim. Menga nima bu qahramonlarning qayg'usidan, derdim. Bunday kitoblarning yigirmanchi betidayoq shunday deyman: ‘Ha, demak yozuvchi avval g’oyani pishitgan keyin esa uni romanlashtirish uchun hikoya to’qigan. Shuning o’rniga koshki 15 betli esse yozsa…” Hikoya qani? Sen naqqolsan. Ishing hikoya aytish. Avval hikoyangni ayt, o’quvchi sifatida biz undan ma’no chiqaraylik. Chunki, istasak istamasak har bir hikoyaning qissadan hissasi bor. Zotan, adabiyotning sehri ham shunda. Sehrsiz matn adabiyot bo’lolmaydi.
Bu asarlar men uchun bir qirrali edi. U qirra ichimni qonatsa qonatdi, qonatmasa yo'q. Vaholanki, asardagi qatlamlar orasida keza turib, o'zimni topishim kerak edi.
Tarjima qilganim uchun aytmayapman, lekin 'Taxtlar O'yini' ni aynan bitta mavzuda deyolmaymiz. Fitna, do'stlik, oilaviy rishtalar, shaxs bo'lish uchun kurash va hokazolar bor unda. Hamma undan nimadir topadi. Ammo, masalan faqat ahloq haqidagi romanning ko'p o'qilishi qiyin. Chunki, shaxsan men ahloqni o'rganmoqchi bo'lsam, falsafiy esse o'qish yo shunchaki Jumaga chiqib, imomning ma'vizasini tinglashni afzal ko'raman. Buning uchun romanda bir nomavjud qahramonning diydiyosini eshitishga majbur emasman. Empatiya odamni charchatadi, meni charchatadi.
Let the lynch commence.))
Bu gaplarni aynan to'g'ri, degan da'voyim yo'q. Faqat shaxsiy tajriba, xolos. Chunki, o'tgan yili juda horg'in edim.
Biografiyalarga yo'naldim. Garchi mualliflar bu asarda hayotimni yozdim, desada, ishoning eng katta yolg'onlar biografiyalarda aytiladi. Bor odamning real tashvishlarini o'qidim. Va, qiziq tuyuldi.
Herbert Marcusening 'One Dimensional Man' - 'Bir O'lchamli Inson' nomli falsafiy-sotsiologik asari bor. Unda faylasuf zamonaviy insonning ruhi va qalbi o'lib, asosan badanga asoslangan istaklariga ixtisoslashuvini tadqiq qiladi. Men ham syujet aynan bitta mavzu atrofida shakllangan asarlarni o'qiy olmayman. 'Haqida' lar bo'g'ib tashlaydi meni.
Buni tushunganim yaxshi bo'ldi. O'qilmagan kitoblar avval ko'nglimni hijil qilar, barini o'qiy olmasligim g'alati hisga sabab bo'lardi. Endi, hayot qisqaligi va istamagan kitobimiz bilan uni sovurish befoydaligini tushunib, mutolaa doiramni ayovsiz qisqartirdim.
Tavsiya: Serqirra roman istaganlarga Lotin Amerikasi adabiyotini tavsiya qilaman. Markesni bu yil qayta qayta o'qidim. Rulfoni, Onetti va Kortasarni o'qish, Llosa va Asturiasni hatm qilish meni ancha qoniqtirdi. Ispanchamga ham yaxshi ta'sir ko'rsatdi. Garchi ko'pini ingliz va turkcha o'qigan bo'lsamda...
Siz bir kitobdan nima izlaysiz? Yo menga o'xshab, nimadir o'rganmoqchi bo'lsaydim, maktab darsligi o'qirdim, sen menga tanlov imkoni ber, deb talab qilasizmi yozuvchidan?))
Mirzohid
@bobil_kutubxonasi