Askar bolani olib kelib naq toʻpning ogʻziga toʻgʻrilab qoʻying jang paytlarida, uning basharasiga qarab oting, u boʻlsa hechnarsa boʻlmaganday hali yashashga umid qiladi, lekin huddi shu askar bolani muqarrar hukmga giriftor qilib koʻring-chi, u yo jinni boʻlib qoladi va yo yigʻlab yuboradi.

Bu "Telba" dan Dostoyevskiyning gaplari (knyaz Mishkin tilidan). Eng katta jinoyat umidni oʻldirish, buni Kamyu zoʻr tariflagandi. Oʻlim jazosiga hukm qilingan odam, pistoletga 10 ta oʻq tushadi lekin 9 ta oʻq solingan, demak bitta imkoniyat bor. Manashu bitta imkoniyat soʻngi soniyalargacha umidni oʻlmay turishini taʼminlaydi (adashmasam shunga yaqin mazmunda edi). Bu yerda ham shu mazmunda gap ketyapti, tasavvur qiling jang maydonidasiz, istalgan payt bitta daydi oʻq sabab oʻlib ketish mumkin lekin shu bilan birgalikda tirik qolish imkoniyati ham mavjud yaʼni hali umid bor. Shakl turlicha boʻlsada, ayni oʻrinda mazmun bir xil ikkala yozuvchida ham. Agar kimdir Kamyu gʻoyalarini Dostoyevskiydan olgan yoki undan ilhomlangan desa, ajablanmayman endi.