Абу Қилобадан ривоят қилинади:
«Абу Абдуллоҳ Абу Масъудга ёки Абу Масъуд Абу Абдуллоҳга:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан заъама – тахмин асосида даъво қилиш ҳақида нима эшитгансан?» деди.
«У зот: «У (заъама) кишининг қандоқ ҳам ёмон улови», деганлар», деди».
Шарҳ: Арабларда «заъама» деган сўз бор. Бу сўзни кўпроқ гап ўйини қилиш учун, айтган гапининг масъулиятидан қочишга йўл ахтариш учун айтилади. Мисол учун, биров «фалончининг даъво қилишича», деб гапиради. Агар гапи тўғри чиқиб қолса, муродига етади. Аммо гапи нотўғри чиқса, «Мен «таъкидлашича ёки айтишича), деганим йўқ, «даъво қилишича», деганман», дея ўзини оқлашга ўтади. Шунга ўхшаш гапларни айтиш ёмон иш ҳисобланар экан.
https://t.me/alisher_abduhamidov
«Абу Абдуллоҳ Абу Масъудга ёки Абу Масъуд Абу Абдуллоҳга:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан заъама – тахмин асосида даъво қилиш ҳақида нима эшитгансан?» деди.
«У зот: «У (заъама) кишининг қандоқ ҳам ёмон улови», деганлар», деди».
Шарҳ: Арабларда «заъама» деган сўз бор. Бу сўзни кўпроқ гап ўйини қилиш учун, айтган гапининг масъулиятидан қочишга йўл ахтариш учун айтилади. Мисол учун, биров «фалончининг даъво қилишича», деб гапиради. Агар гапи тўғри чиқиб қолса, муродига етади. Аммо гапи нотўғри чиқса, «Мен «таъкидлашича ёки айтишича), деганим йўқ, «даъво қилишича», деганман», дея ўзини оқлашга ўтади. Шунга ўхшаш гапларни айтиш ёмон иш ҳисобланар экан.
https://t.me/alisher_abduhamidov