Зомзома ибн Жавс Ямомийдан ривоят қилинади:
«Бир дўстимни қидириб, Масжидун-Набийга кирдим. У ерда кўзлари қоп-қора, тишлари ярқираган бир одам бор экан. У менга: «Эй Ямомий, ҳеч кимга «Аллоҳга қасамки, Аллоҳ гуноҳингни кечирмайди, Аллоҳ сени жаннатга киритмайди», демагин», деди. Мен унга: «Аллоҳ сизга раҳм қилсин, сиз кимсиз?» дедим. У: «Мен Абу Ҳурайраман», деди. Мен: «Сиз мени ғазабланган пайтимда аҳлимга ва болаларимга айтиб юрадиган нарсадан қайтардингиз», дедим. Абу Ҳурайра шундай деди: «Ундай қилмагин, чунки мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг шундай деганларини эшитганман: «Бану Исроилда икки киши бор эди. Уларнинг бири гуноҳкор, бири эса ибодатгўй эди. Ибодатгўйи доимо шеригига: «Гуноҳдан тийилмайсанми, бас қилмайсанми?» дер, шериги эса: «Мен билан нима ишинг бор? Мени Роббимга қўйиб бер!» деб жавоб берарди. Бир куни ибодатгўй киши гуноҳкор шеригини гуноҳи кабира устида ушлаб олиб, «Аллоҳга қасамки, Аллоҳ сенинг гуноҳингни кечирмайди, Аллоҳга қасамки, сени жаннатга киритмайди», деди. Шундан сўнг Аллоҳ таоло уларга жон олувчи фариштани юбориб, икковининг ҳам жонини олди. Иккови Аллоҳ азза ва жалланинг ҳузурига боргач, Аллоҳ гуноҳкор бандага: «Раҳматим туфайли жаннатга кир», деди. Ибодатгўйга эса: «Бандамни раҳматимдан тўсиб қўйдингми? Ёки Менинг қўлимдаги нарсага қодир бўлиб қолдингми? Буни дўзахга олиб боринглар», деди». Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Инсон бир оғиз гап билан дунёсини ҳам, охиратини ҳам бой беради», деганлар.
"Солиҳлар гулшани" китобидан.
https://t.me/alisher_abduhamidov