Ba'zan juda boʻgʻilib ketaman. Oʻzimni qafasga majburlab tiqilgan qushga oʻxshataman. Qafasdagi hid shu qadar yoqimsizki o'ldirmaydi, lekin kuldirmaydi ham.

Qafasdan tashqarini havosi ham kafolatli emas. Bundan badtar boʻlsa badtarki yaxshi emas. Lekin toza kengliklarn topish yoki yaratish kerak. Shu sabab qanotni yaxshilab charxlash kerak.

Iloj yoʻq. Xush havo istagan, kengliklarni istagan odam qanot chiqarishi kerak. Uchishi kerak.

Xush havo joylarga ketish kerak. Yoki eski badbo'ylikni yo'qotib, yangi havoni sudrab olib kelishi kerak.

Boʻlmasa bu "havo"da inson nobud boʻladi.

Shoir yozganidek,

Uff, naqadar oʻtkir anqiydi,
Irib ketgan orzu-xayollar,
Chirib yotgan tuygʻular hidi.