Анвар Обиджоннинг
“ОЛТИАРИҚ ҲАНГОМАЛАРИ” китобидан
Ўзбеклар совлиқникидан кўра қўчқорнинг, айниқса, қора қўчқорнинг гўшт-ёғини кўпроқ қадрлашади. Биринчидан, бундай қўйнинг танаси қуёш нурини кўпроқ қабул қилган бўлади, иккинчидан, ёғи ош совуганда ҳам тўғнаб қотиб қолмайди.
Исом қассоб: “Кепқолинг қора қўчқорнинг гўштига!” – деб турса, бир чол келиб, “эртаминан сўяётган қўйингнинг жуни оқ эди шекилли”, деб пичинг отибди.
- Бундан ўн йилча олдин манави оппоқ соқолингиз қоралиги эсимда, - деб донишланибди Исом қассоб. – Бу қўйнинг жуниям ёшлигида қоп-қора эди.
“ОЛТИАРИҚ ҲАНГОМАЛАРИ” китобидан
Ўзбеклар совлиқникидан кўра қўчқорнинг, айниқса, қора қўчқорнинг гўшт-ёғини кўпроқ қадрлашади. Биринчидан, бундай қўйнинг танаси қуёш нурини кўпроқ қабул қилган бўлади, иккинчидан, ёғи ош совуганда ҳам тўғнаб қотиб қолмайди.
Исом қассоб: “Кепқолинг қора қўчқорнинг гўштига!” – деб турса, бир чол келиб, “эртаминан сўяётган қўйингнинг жуни оқ эди шекилли”, деб пичинг отибди.
- Бундан ўн йилча олдин манави оппоқ соқолингиз қоралиги эсимда, - деб донишланибди Исом қассоб. – Бу қўйнинг жуниям ёшлигида қоп-қора эди.