САРАТАННЫҢ СУЎЫҚ ХАБАРЫ
Ибрайым аға Юсуповты ең соңғы жолға узатып хошласып қаларда академик Сабыр аға Камалов: “Иним, қәдирданым Ибрайымжан, Сизден бурын гезек бизики деп жүр едим, әўел жасы үлкен биз алдыңызда кетиўимиз керек еди, лекин, өлим нәўбетке қарамас екен” деп қабырғасы қайыса қыймаслык көз жасларын төгип еди.
Ығбал қарамайды қәдди-қәўметке,
Байлық, ҳәмел - ақылдан ба, әўмет пе?
Ибрайымдай даңқлы кесадар болыў,
Йош арыўлары менен бәзим-сәўбетте...
Көктен жөн силтенген пайғамбар сыпат,
Сөзлери айтылтан сөз емес қуры,
Гөнериў, сөниў билмес гәўҳарларының,
Көкиреклерди турар жақтыртып нуры.
Ҳақ арнап соққандай шайырлық тажын,
Көкси серхош бүлбиллердиң уясы,
Әрман қусларына зер туғыр - қәлби,
Қағазларды өртерлик дәрт сыясы.
Жан ошағында бурын ким жаққан бундай,
Быжлап турған қосық - халықшыллық арды,
Тәғдир жазым етип, шөктирген нарын...
Жүреклер жанарын көз жас суўғарды.
Көбейип кетпесе еди, бийдәўлет,
Бир-еки зыят пул түртип, мәсирген,
Қалатуғын болды-аў геўдеси геўек,
Сизди көрип алатуғын тәсирден.
Асан, Амангелди, Аллаярлардай,
Елим деп еңиреп, халқын қайғырар,
Усылай үзиле берсе даныш шынжырлар,
Бул журт душпанлары кимнен айбынар?
Жүдә сап кеўилде көгерер екен,
Сезим гүллериниң ең бир тазасы,
Өзине жерлейди оны жүреклер,
Аўыр аза болар шайыр азасы.
Жаманлық таслары талай шытнатқан,
Жан, деген қылышы мисли тиселип...
Қыйып болмас Қарақалпақты Ағажан,
Таслап баратырсыз кимге исенип?!
Суўық хабар айтып суўыт жүрисли,
Қайры атын жайдақ желген Саратан ...
Пүткил халқы гүрсинисип, қол созып,
Ийинлести шайыр пейитин Ўатан.
...Жалынып жетип болар ма бақ-дәўлетке,
Бунда қәтере етпес питкен мәўлетке,
Аўзы дуўалы Академик айтқандай, –
Өлим, ҳеш ўақ қарамаған нәўбетке.
Х.Дәўлетназаров
“Ашық болып жасаң” китабынан (390-391-б) Нөкис. “Билим” 2011.
Канал: @X_Dauletnazarov
Ибрайым аға Юсуповты ең соңғы жолға узатып хошласып қаларда академик Сабыр аға Камалов: “Иним, қәдирданым Ибрайымжан, Сизден бурын гезек бизики деп жүр едим, әўел жасы үлкен биз алдыңызда кетиўимиз керек еди, лекин, өлим нәўбетке қарамас екен” деп қабырғасы қайыса қыймаслык көз жасларын төгип еди.
Ығбал қарамайды қәдди-қәўметке,
Байлық, ҳәмел - ақылдан ба, әўмет пе?
Ибрайымдай даңқлы кесадар болыў,
Йош арыўлары менен бәзим-сәўбетте...
Көктен жөн силтенген пайғамбар сыпат,
Сөзлери айтылтан сөз емес қуры,
Гөнериў, сөниў билмес гәўҳарларының,
Көкиреклерди турар жақтыртып нуры.
Ҳақ арнап соққандай шайырлық тажын,
Көкси серхош бүлбиллердиң уясы,
Әрман қусларына зер туғыр - қәлби,
Қағазларды өртерлик дәрт сыясы.
Жан ошағында бурын ким жаққан бундай,
Быжлап турған қосық - халықшыллық арды,
Тәғдир жазым етип, шөктирген нарын...
Жүреклер жанарын көз жас суўғарды.
Көбейип кетпесе еди, бийдәўлет,
Бир-еки зыят пул түртип, мәсирген,
Қалатуғын болды-аў геўдеси геўек,
Сизди көрип алатуғын тәсирден.
Асан, Амангелди, Аллаярлардай,
Елим деп еңиреп, халқын қайғырар,
Усылай үзиле берсе даныш шынжырлар,
Бул журт душпанлары кимнен айбынар?
Жүдә сап кеўилде көгерер екен,
Сезим гүллериниң ең бир тазасы,
Өзине жерлейди оны жүреклер,
Аўыр аза болар шайыр азасы.
Жаманлық таслары талай шытнатқан,
Жан, деген қылышы мисли тиселип...
Қыйып болмас Қарақалпақты Ағажан,
Таслап баратырсыз кимге исенип?!
Суўық хабар айтып суўыт жүрисли,
Қайры атын жайдақ желген Саратан ...
Пүткил халқы гүрсинисип, қол созып,
Ийинлести шайыр пейитин Ўатан.
...Жалынып жетип болар ма бақ-дәўлетке,
Бунда қәтере етпес питкен мәўлетке,
Аўзы дуўалы Академик айтқандай, –
Өлим, ҳеш ўақ қарамаған нәўбетке.
Х.Дәўлетназаров
“Ашық болып жасаң” китабынан (390-391-б) Нөкис. “Билим” 2011.
Канал: @X_Dauletnazarov