​Bugun anchadan beri tuymagan tuygʻumni tuydim — yomgʻir ostida, ayniqsa, umuman shoshmagan holatda sayr qildim, shu kunlarda oʻqiyotgan kitobimga oq boʻlgan holda shu kitobni xarid qilib mutolaani boshlab yubordim. Yuqoridagi postdan keyin shu kitobni tavsiya qilgandi ustozim. Oxirgi marta qachon xuddi bugungidek kun oʻtkazdim bilmayman. Yana qachon oʻtkazishim ham qorongʻu. Shu uchun ham faqat bugun yashaydigandek mutlaq erkin boʻlishga harakat qilgan boʻlsam kerak. Qadrli joylarga bordim, ularga tikilib turish doimgidek ogʻriqli boʻldi. Shu payt yolgʻizligimni anglab qoldim-u, biror diltortar yaqinimni chaqirish fikri paydo boʻldi ikki soniyaga. Ortga qaytayotganimda uzoq vaqtdan beri xayolimdan chiqmayotgan tanishimni koʻrib qoldim. Qiziq, tirik ekan. Gapga solay dedim-u, negadir yana fikrimdan qaytib qadamimni tezlatdim.
Xullas, qisqa, lekin chinakam yashashli kun boʻldi! Bugungi kunni bemalol tarixga kiritish, uni har yili nishonlab ichish mumkin!

🍃@Sohibjon_Saydullayev