VАFO-YU MEHR HECH KETMАYDI IZSIZ...

To unut boʼlmaysan
oʼylarimda sen,
Soʼzlashib turamiz goʼyo yuzma-yuz.
Qalbimga tutashgan, dunyodagi eng
Аziz, moʼtabardir sen aytgan har soʼz...

Nurafshon onlarni qoldirib ortda,
Kunlar yelib borar, tunlar betoqat.
Changalin uzatgan qaysi bir dardda,
Nechogʼlik azobda sabr-u qanoat.

Kimdir yodga olar,
Kimgadir malol,
Yoʼgʼingda oʼtgan har soniya – zolim.
Men istar mehr ham koʼrgandir zavol,
Hech qachon yoninga yetmas xayolim.

Dil istar sogʼinchning hasrati ogʼir,
Har kuni necha bor koʼksingga botar.
Oʼylaring qaydadir adashar, sangʼir,
Soʼroqlar qalbingda zang bosib yotar...

Boqasan kunlarning boʼyi-bastiga,
Qiynogʼi, quvonchi unda jamuljam.
Аvaylab orzungni yurak ostida
Qayga ham borarding, bilmayman, erkam.

To unutib boʼlmas
oʼshal soʼzlarni,
Koʼngilning mulkidan bilib omonat.
Mehrga limmo-lim chaqnoq koʼzlarni
Yodiga muhrlab yashaydi toqat.

Bir zumda mahzunlik oladi chirmab,
Ich-ichdan ezilib chiqadi afsus.
Hattoki uyquda chiqasan yigʼlab,
Poyingga sargʼayib tikiladi Kuz.

Iltijo, umidlar endi kor qilmas,
Xayolan sen tomon uchar nadomat.
Gohida ishonib, ishongim kelmas,
Nahotki, bu hayot shuncha beshafqat...

Koʼngil bogʼchalari qolar huvillab,
Na unda sabo bor, na toza havo.
Xayolan har sahar nomalar yoʼllab,
Bugun tinib qoldim men ham benavo...

Oqibat!
Ginam yoʼq yo zarracha kek,
Аyamay ulashgan mehringdir – malham.
Xayolan sen uni yuragimga toʼk,
Qaygʼurma, men tomon kelolmasang ham!

To unutib boʼlmas,
boʼlib yuzma-yuz,
Soʼzlaring yodimda, dil osmon qadar.
Vafo-yu mehr hech ketmaydi izsiz,
Ul onlar men uchun doim moʼtabar...

To unut boʼlmaysan
oʼylarimda sen...

© Oʼtkir Rahmat

#Kuz_ilhomlari | @Otkir_Rahmat