Давоми
19#
***
Инсон нақадар ожиз. Сал, аввал, очликдан силласи қуриб, чорасизлик қаърида ўтирган -
беш мусофир егуликларни кўриб, бир -бирини қучиб қувонди.
Раззоқ зот уларга ғойибидан ризқ етказган эди. Самад икки қўлини дуога очиб кўкка боқиб, Аллоҳга ҳамд айтди. Уни кўриб Озод ҳам "Алҳамдулиллаҳ" дея пичирлади.
Илёс ўта мулоҳазали йигит экан. Қандайдир бошқарувчилик қобилияти ҳам бор. Тезроқ танаввул қилсак деб лабини ялаб турганларга қараб:
-Бугун колбаса ва нон билан кифояланамиз, мана бу консервалар заҳирада турсин, ким билсин, бизни ҳали олдинда нималар кутмоқда, -деди ва дарҳол Ариан ва Виранга инглизча таржима қилди, улар тез -тез бош ирғаб маъқуллашди.
Самад чой қайнатди, Озод ва Илёс дастурхон ҳозирлади. Ҳаммалари иссиқ чой ичиб, қорнилари тўйиб, энди сал жонланиб суҳбатга киришишди.
Озод бошида пайқаганидек, Илёс банкда лавозимли ишда ишлаган экан. Айтишига кўра бошлиғи ўз нафси маҳсули бўлган катта камомадни унинг бўйнига қўйибди. Илёс уй -жой, машина ва бор -будидан айрилибди-ю, аммо озодликда қолганига шукур қилиб, ҳаммасини яна "ноль" дан бошлаш учун мусофирликни танлабди.
Самад етимхонадан чиққан экан. Ҳаёт қозонида қайнашда давом этаётган, аммо иродаси букилмаган, Аллоҳни таниган йигит экан. Ҳамма тушкунликка тушиб ўтирган бир пайтда у ибодатларини канда қилмай, хотиржам тутарди ўзини. Унинг феълида мўминларга хос сакинат бор эди.
Ҳамма ўз хаёлларига ғарқ бўлган бир пайтда Илёс ўйчан гап бошлади:
-Негадир шу дарахт кесиш учун келганимизга ишонмаяпман, -бир нуқтага тикилиб, сўзида давом этди, -Яна кечқурун кесармишмиз. Осон эканми, кундузи эплаш қийин бўлган ишку. Хавфсизлик қоидалари деган нарса бор. Дарахтни кечаси қулатиб бўлар эканми, унинг қулаш нуқтасини кундузи чамалаш қанча мушкул. Ўрмонда ярим тунда на свет на бирор ёруғлик бўлмаса. Маторли арранинг овози яширинча ишлаётган одамни ошкор қиладику, яна кечаси товушлар кундузгидан анча баланд эшитилади, -ўзига диққат билан тикилиб турган шерикларига қараб -Дарахт кесган одам ҳимоя кўзойнаги тақиши шарт, дарахт танасини арралаганда чиқадиган майда зарралар кўзни соғ қўядими?! Ҳимоя кўзойнаги билан кечаси иш қилиб бўларканми?! Унинг устига Россия қонунчилигида ноқонуний дарахт кесиш ўн икки йилгача озодликдан маҳрум этиш жазосига тортилиши мумкинлиги ҳақида ўқиган эдим. Ахир бу ўлканинг ўрмонлари дунё "ўпкаси" деб номланади. Менга ёқмаяпти бу нарсалар... Ёқмаяпти...
Озод унинг фикрини эшитиб, ақлига тан берди. Тўғри айтади. Кечаси қилиб бўладиган иш эмас. Аммо қоил, Илёс калласи бутун болага ўхшайди.
Нариги хонадан бир -иккита одеял топиб чиқиб ухламоққа ҳозирланишди. Озод уйига хабар беролмаганидан кўнгли алағда эди. Йўлларига кўз тикиб ўтирган онаизори, норасида гўдаклари ва ҳамиша жилмайиб турадиган Моҳидилини ўйлаб кетди. Уйқуси қочди.
https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi
19#
***
Инсон нақадар ожиз. Сал, аввал, очликдан силласи қуриб, чорасизлик қаърида ўтирган -
беш мусофир егуликларни кўриб, бир -бирини қучиб қувонди.
Раззоқ зот уларга ғойибидан ризқ етказган эди. Самад икки қўлини дуога очиб кўкка боқиб, Аллоҳга ҳамд айтди. Уни кўриб Озод ҳам "Алҳамдулиллаҳ" дея пичирлади.
Илёс ўта мулоҳазали йигит экан. Қандайдир бошқарувчилик қобилияти ҳам бор. Тезроқ танаввул қилсак деб лабини ялаб турганларга қараб:
-Бугун колбаса ва нон билан кифояланамиз, мана бу консервалар заҳирада турсин, ким билсин, бизни ҳали олдинда нималар кутмоқда, -деди ва дарҳол Ариан ва Виранга инглизча таржима қилди, улар тез -тез бош ирғаб маъқуллашди.
Самад чой қайнатди, Озод ва Илёс дастурхон ҳозирлади. Ҳаммалари иссиқ чой ичиб, қорнилари тўйиб, энди сал жонланиб суҳбатга киришишди.
Озод бошида пайқаганидек, Илёс банкда лавозимли ишда ишлаган экан. Айтишига кўра бошлиғи ўз нафси маҳсули бўлган катта камомадни унинг бўйнига қўйибди. Илёс уй -жой, машина ва бор -будидан айрилибди-ю, аммо озодликда қолганига шукур қилиб, ҳаммасини яна "ноль" дан бошлаш учун мусофирликни танлабди.
Самад етимхонадан чиққан экан. Ҳаёт қозонида қайнашда давом этаётган, аммо иродаси букилмаган, Аллоҳни таниган йигит экан. Ҳамма тушкунликка тушиб ўтирган бир пайтда у ибодатларини канда қилмай, хотиржам тутарди ўзини. Унинг феълида мўминларга хос сакинат бор эди.
Ҳамма ўз хаёлларига ғарқ бўлган бир пайтда Илёс ўйчан гап бошлади:
-Негадир шу дарахт кесиш учун келганимизга ишонмаяпман, -бир нуқтага тикилиб, сўзида давом этди, -Яна кечқурун кесармишмиз. Осон эканми, кундузи эплаш қийин бўлган ишку. Хавфсизлик қоидалари деган нарса бор. Дарахтни кечаси қулатиб бўлар эканми, унинг қулаш нуқтасини кундузи чамалаш қанча мушкул. Ўрмонда ярим тунда на свет на бирор ёруғлик бўлмаса. Маторли арранинг овози яширинча ишлаётган одамни ошкор қиладику, яна кечаси товушлар кундузгидан анча баланд эшитилади, -ўзига диққат билан тикилиб турган шерикларига қараб -Дарахт кесган одам ҳимоя кўзойнаги тақиши шарт, дарахт танасини арралаганда чиқадиган майда зарралар кўзни соғ қўядими?! Ҳимоя кўзойнаги билан кечаси иш қилиб бўларканми?! Унинг устига Россия қонунчилигида ноқонуний дарахт кесиш ўн икки йилгача озодликдан маҳрум этиш жазосига тортилиши мумкинлиги ҳақида ўқиган эдим. Ахир бу ўлканинг ўрмонлари дунё "ўпкаси" деб номланади. Менга ёқмаяпти бу нарсалар... Ёқмаяпти...
Озод унинг фикрини эшитиб, ақлига тан берди. Тўғри айтади. Кечаси қилиб бўладиган иш эмас. Аммо қоил, Илёс калласи бутун болага ўхшайди.
Нариги хонадан бир -иккита одеял топиб чиқиб ухламоққа ҳозирланишди. Озод уйига хабар беролмаганидан кўнгли алағда эди. Йўлларига кўз тикиб ўтирган онаизори, норасида гўдаклари ва ҳамиша жилмайиб турадиган Моҳидилини ўйлаб кетди. Уйқуси қочди.
https://t.me/Mahbuba_Bahodir_qizi