Just That.

Xozir meni o'zimdan xam ko'proq tushunadigan va meni xis qiladigan odamga ehtiyojim bor.

Sen bilan qarishni orzu qilaman...

Men sen bilan birgalikda qarishni orzu qilaman. Sochlarimizni oqarganini kulib sanashni, yuzimdagi xar bir chiziq sen bilan birga o'tgan kunlarni eslatushini xoxlayman. Men seni shunchalik sevamanki, 40-50 yil o'tsa xam, senga "Sevgilim" deb murojaat qilmoqchiman. Xar yili to'y sanamizda, senga qarab, shunday deyishni istayman: "Biz yana bir yilni birga o'tkazdik. Va men seni xali xam ilk kundagidek yaxshi ko'raman."

Biz qariya bo'lgan paytimizda xam, kechqurin bir piyola choyni birga ichib, oddiy suxbatlardan baxt topishni istayman. Qo'lingni tutganimda, unda xar bir xotiramizni, xar bir kechgan faslni xis qilgim keladi. Men sevgimni vaqtga bog'lab emas, vaqtdan ustun qo'yib yashashni xoxlayman.

Kecha psixologga borgan edim, menga dardini aytib, yig'lab o'tirdi.

Tug'ilganimda Xudo menga miyya berganligi tufayli, shu vaqtgacha undan boshqa xech narsa talab qilmadim.

Dardimga darmon izlagan edim, dardim menga darmon ekan.

Qishning izg'irin shamollarida uzoq yaqindan uchib kelgan, havo namligidan yumshab bir biriga yopishib ketgan bir uyum barglarni tozalab yelim paqirga solarkanman, o'zimni butkul begona hovli ostonasida turgandek his etaman.
o'sha bolaligimda onam tushib ketishimdan qo'rqib, yaqin yo'latmagan kanal, o'sha yagona va ko'hna temir ko'prik, ko'chaning eng to'rida qad rostlagan chinor. Bolalikda uni "qari shamol" derdik. Undan sal narida qiyalab pastga qarab ketgan ohiri berk ko'cha. Hammasi qadrdon, ammo men o'zim bu makonga endi begonadekman.

Hovliga kirish uchun ortimga o'girilsam, ko'z oldimda yillar avval huddi shu darvoza tagida hayqiriqlarga to'la sukunat va ayanchli ilinj ila, har o'tgan telpakli amakilarga uzoqdan, dadam kelayapti, deb o'ylab, ikki tomchi yosh muzlagan mayus ko'zlari bilan termulib, cho'kkalab o'tirgan, o'n yoshli bolacha gavdalanadi. Muzlab qolaman. Bolachaning ilinjlariga ishonch bildirgandek men ham ko'cha yo'liga qarayman… ammo bilaman, hech kim kelmaydi.

Uzluksiz kutishlar va vaqt sayin parchalanib yo'q bo'lib ketgan umidlarga qorishiq yillarim hayoldan o'tadi. Ular hali ham tugamagan chamamda. Hamon o'sha tikanli taqdir so'qmoqlarida tentirab yurgandekman.

Uyimizning uzun qorong'u, hovliga chiqishda yorishib ketadigan yo'lagidan ichkari kira turib, ayvonli uyimizda yonboshlab televizor ko'rib yotgan otamni ko'rgandek bo'laman bir zum.

Dada, bu makonda har burchak sizni eslatadi. Va yoki o'zim shu makonda sizni yana ko'rishni istarman.

Endi bu joylarda na tashrifim, na tarkim muborak sanaladi. Siz yo'q bu hovlida kaminani hech kim sog'inmaydi. Siz yo'q bu hovlini kaminaning o'zi ham zarracha qumsamaydi.

Siz yo'q olamda kaminaga Vatan yo'q, dada…

11:10.
19.04.2025.
(Dadamga.)

#tarjima

"Men o'zimni o'ldirgan tongda."

Men o'zimni o'ldirgan sahar uyg'ondim. Yotoqda nonushta tayyorladim. Tuxumlarga tuz va qalampir qo'shdim, so'ng tosterda pishloq va bekonli sendvich qildim. Greypfrutni siqib, sharbatini stakanga quydim. Tovadan kullarni ko'chirdim va chetlaridagi yog'larni chaydim. Idishlarni yuvdim va sochiqlarni taxladim.

Men o'zimni o'ldirgan tongda, men sevib qoldim. Ko'cha oxirida turadigan bolani yoki o'rta maktab direktorini emas. Har kuni ko'chada yugurayotgan odamni yoki avokadolarni paketga solmaydigan do'konchini ham emas. Xonam polida mening toshchalar kolleksiyamdagi har bir toshni kaftlarida toki ular kir bo'lib ketguncha ushlab o'tirgan onamni sevib qoldim. Daryo bo'yida o'tirgancha vasiyatnomamni shisha ichiga joylab to'lqinlar bag'riga otgan otamni sevib qoldim. Bir vaqtlar yakkashoxlar borligiga ishongan, lekin hozir maktabda parta qarshisida o'tirgancha mening hali ham mavjud ekanligimga ishonishga urinayotgan ukamni sevib qoldim.

Men o'zimni o'ldirgan tongda, men itimni sayr qildirdim. Qush uchib o'tganda dumini silkitishini, mushukni payqaganda tezlashib ketishini kuzatdim. Menga olib kelish uchun cho'pni tishlaganda, birga shu o'yinni o'ynashimiz uchun menga o'girilganda, o'rnimda hech nima, faqat samoni ko'rganda uning ko'zlaridagi bo'shliqni ko'rdim. Begonalar uning tumshug'ini silayotganida, u esa xuddi bir vaqtlar men bilan bo'lganidek ularga egilib turganida men shunchaki yonida turdim.

Men o'zimni o'ldirgan tongda, qo'shnimning hovlisiga qaytib bordim, u yerda betonda 2 yosh ekanligimda qoldirgan oyoq izlarim borgan sari payqab bo'lmas bo'lib borayotganini kuzatdim. Men nilufarlar terdim, o'toq qildim, bir kampirni derazasida mening o'limim haqidagi xabarni gazetada o'qiyotganini tomosha qildim. Choli tamakini rakovinaga tupurganini va unga bugungi dorilarini olib kelayotganini ko'rdim.

Men o'zimni o'ldirgan tongda quyosh chiqishini ko'rdim. Har bir apelsin daraxti kaftlarimdek ochildi, ko'chadagi bola bitta qizil bulutni onasiga ko'rsatdi.

Men o'zimni o'ldirgan tongda o'likxonadagi tanamga qaytib bordim, uni o'ziga keltirishga urindim. Unga avokadolar, toshchalar, daryo va ota-onasi haqida aytib berdim. Unga quyosh botishlari, kuchugi va sohil haqida aytib berdim.

Men o'zimni o'ldirgan tongda, bunday qilmaslikka harakat qildim, lekin boshlagan narsamni tugata olmadim.

"Sen aytgan filmni ko'rdim" - bu sevgi til.

(Seving va Seviling.)

"Kechasi seni sukunat bag'riga olsin. Qorong'uligi qo'rquv emas, tinchlik bo'lsin. Yuragingda yig'layotgan so'zlar orasida endi osoyishtalik unsin. Xech kim seni tushunmasa xam, men tushunaman. Sen yolg'iz emassan. Yupun bolalik orzularing, ichingdagi sevimli beg'ubor bola - xammasi sevgiga arziydi. Unga xech kim og'riq bermasin.

Bu kecha uxlayotganda xuddi kimdir yelkangga qo'l qo'yib, sevgi bilan shivirlab aytganday:
"Xammasi yaxshi bo'ladi. Sabr qilgan qalb xar doyim o'z baxtini topadi. Tinch uxla, quyoshim. Ertaga tongda men sen bilanman."

Aslida dardlarimizning aksariyati kulguli...

Teladan qarab ko'ring xamma dardlaringizga. Xayotingizni bitta saxna deb tasavvur qiling. Nimaga alam qilayotganlaring kulgili-a.? Xar kuni yuzaga keladigan "katta" muammolarimiz - kechikkan javob, shubxali munosabat, ishdagi tushkunlik, xiyonat, qarz - bizni ezadi... Ammo dunyo bilan o'lchaydigan bo'lsak xammasi shu darajada mayda, kulgili va absurd.

Xech o'ylab ko'rganmisiz, nima uchun Chexov tragedik asarlarini "komediya" janr deb nomlaydi.? U birinchi navbatda o'zini ustidan kuladi, kiyin bizni.

Xaligi gap borku: "kulaymi, yig'laymi.?" O'sha xaqiqiy Chexovni asarlari, xayotning o'zi - tinimsiz o'zgarib turuvchi saxna. Unda janrlar bir-biriga chulg'ashib ketgan: tragediya xam, komediya xam, fars xam - barchasi bitta odamning kundalik xayotida mavjud.

Bu qadaxni komediya uchun ko'taraman, oldik.)

03:33.
14.04.2025.