Men o‘ldim.
Siz janozamga nega kelmadingiz?
Xo‘ng-xo‘ng yig‘lashdi rosa
Men esa yotardim, sokin, jilmayib
Oqlikka ko‘milgancha
Faqat g‘urra bo‘lgan peshonam turardi ko‘karib
Ketkazolmadi hatto o‘lim ham.

Men o‘ldim. Nega titraysiz?
Nahot o‘lgan odamni ko‘rmagansiz?
Axir, atrof murdalarga to‘la edi-ku
Hissiz, umidsiz, ishonchsiz,
Halovatsiz, kelajaksiz, bugunsiz?
Ko‘rib turishar-u hamma narsani
Ammo zabonsiz...
Hammamiz o‘lgandik allazomonlar
Nega qo‘rqasiz?
Farqimiz siz bilan yagona:
Siz yoza olasiz...

Men o‘ldim.
O‘lish shunday rohatki,
Bu huddi bolalik chog‘i,
iliq yoz kechasi,
Chorpoyada yulduzlarni sanayotib,
Ko‘zlaring toliqib,
Onang quchog‘iga
Surilganingcha
Uxlab qolishdek
Sururli, xushbo‘y va
Oniy.

Men o‘ldim,  azizim, endi siz
Qoshlarimni silang,
G‘urra bo‘lgan peshonam ko‘klarida
Qolgan ismingizni o‘chirmoqlikchun.
Toki bu dunyoga boshqa kelmayin!

@FeruzaXayrullayeva