Feruza Xayrullayeva

Hamma yil sarhisobi qilayotgan vaqtda manam 2024-yilda nimalar qilolganimni yozmoqchi edim. Lekin bu yil nimalarni rejalab, eplolmaganimni (hozircha) yozish mantiqliroq bo’lar deb o’yladim.

1. Yevropaning kamida bitta mamlakatiga sayohat. (Turkiya ham Yevropa deb ovutmang😁)

2. Ota-onamni sayohat yuborish( Dadamning mazalari bo’lmay qolgani uchun ortga surildi)

3. Shaxsiy uy olish( Izohsiz😒)

4. Haydovchilik guvohnomasini olish(Qo’rquvni va dangasalikni yengolmadim)

5. Ingliz tilini yetaaarlicha o’rganish(4-band sababiga qaralsin)

6. Adabiy agentlik ochish(yana 4-band sababi)

7. Mashina olish( Qo’shimcha olgan ishimdagi moliyaviy rejalarim o’xshamay qoldi)

8. Loydan buyumlar yasashni o’rganish va kichik hobbiga aylantirish.

Xo’sh, bularni qilmasdan nimalarga erishdim?
Eng kattasini aytaman faqat: oyoqda mustahkam turishni va Allohdan o’zgaga suyanmaslik kerakligini angladim. Xullas, nima bo’lgandayam, sandan minnatdorman 2024-yil! Eng go’zal va mazmunli yil bo’lganing uchun rahmat!

2025-yil, san bilan esa yuqoridagi ro’yxatni amalga oshiramiz, kuchliroq, baxtliroq, omadliroq bo’lib kel! Bu yilgidek kutilmagan, go’zal lahzalar, go’zal insonlar va yuragi katta do’stlar bergin, xo’pmi?)

Yangi yil - yangi imkon bilan tabriklayman hammani!

@FeruzaXayrullayeva

Muhitingizni o’zgartiring. Ha, bu haqda ko’pchilik aytgan, ko’pchilik biladi. Ammo, muhit bu shunchaki atrofingizdagi odamlar emas. Siz qilayotgan ishlar, o’ylayotgan, reja qilayotgan maqsadlar ham. Biz tabiatan mas’uliyatdan qochadigan, jabrdiyda rolini yaxshi ko’radigan qilib tarbiyalanamiz. Natijada umrimiz davomidagi har narsada kimnidir aybdor qilish bizga osonroq tuyiladi. Keling, yaxshisi, kimdir “biz emas, siz” deyishidan avval, men deb yoza qolay. Men, deyishni boshlashim bilan yozishim qiyinlashdi...

Ha, tabiatan qaysidir jarayonlarda o’zimni ayblay olaman, ammo hodisadan keyin javobgarlikni bo’ynimga olishdan qochaman. Chunki bu o’zimni yomon his qilishimga olib keladi. Ammo bugun bo’ynimga olmagan kichik javobgarligim o'n yildan keyin katta muammoga aylanishini o’ylay boshlaganimdan so’ng bu osonroq bo’la boshladi. Ya’ni hayotimda qaysidir jarayon yuz bergandan keyin aybdor kim ekanining ahamiyati qolmadi, muhimi undan keyingi asoratlarga javobgar menman. Shunday bo’lgach, nega jarayondan keyingi hayotni rasvo qilishim kerak?..

Shunaqa o’ylashni boshlaganimdan keyin qutqaruvchini kutish to’xtadi. Va qutqaruvchilikka shoshish ham. Avval yaqinlarimning hayoti chigallashib borayotgani, kimdir aldanayotgani, kimdir aldayotgani va bunga to’sqinlik qilolmayotganim uchun o’zimni aybdor his qilardim. Ammo endi bilamanki, har qanday odamning hayotida yagona javobgar odam bor, uyam bo’lsa – o’zi! Bu bilan yaqinlarimga beparvo bo’lib qolmadim, shunchaki, o’zimdagi jonkuyarlikni o’zimga qaratdim. Fokusni o’zimga oldim. Chunki mening ham hayotim uchun yagona javobgar odam bu – dadam, ayam, dugonam, ustozim yo yana kimdir emas, o’zim!

Agar hayotim mayda narsalar bilan o’ralashib o’tib ketsa, sababchisi o’zimman, agar shu hayotni arzirli nimagadir ishlata olsam (Ha, hayot ham buyum kabi, uni ishlatish kerak, chunki uning ham yaroqlilik muddati bor), undayam qahramon men bo’laman. Xullas, fokusni o’zingizga qarating, javobgarlikni bo’yningizga oling, chunki natijasiniyam yolg’iz o’zingiz ko’rasiz.

Yozganlarim juda oddiy, shundaymi? Shuyam yangilikmi deyish mumkin. chunki avval ham eshitgansiz, o'qigansiz bunday gaplarni, men ham shunday. Ammo, ishoningki, buni taningizda his qilish umuman boshqa narsa. Sizga shuni tilayman, taningizda his qiling va yashang.

Bayramoldi 2 mln yutvolish uchun yaxshi imkoniyat.

Foydalanib qolinglar)

Bir qish kechasida to‘satdan
Mendan ilhom ketdi.
Ketganin sezganimda
Gapirolmay qolgandim
Olib ketgandi bari so‘zlarni
O‘zi bilan.

Menga yig‘ilarni qoldirdi faqat
Har tun she'r yozgim kelardi
Har kun baqirgim,
Har on yolvorgim kelardi Xudoga
Biroq so‘zlar yo‘q edi:
Toqatsizlik!
Baxtsizlik!
So‘zsizliik!
Oh, bu ne balo ediki,
So‘zlarim uning tomirlarida
Sargardon yugurib yurardi
Iltijo qilardi, bizni qaytar deb!

Sizifning toshidek so‘zlarim,
Tegirmon toshidek so‘zlarim
Boshimni yanchardi oqshomlar
Tushlarim ichida aylanib,
Yozmoqchi bo‘lardim uyg‘onib...

Bir kuni yozishni o‘rgandim
Ko‘z yoshning shovqini,
Shamolning isi,
Yomg‘irning notalari-la.
So‘zlarsiz go‘zalroq edi she'rlarim.
Ularni ilardim har sahar
Kir ilgich dorlarga.
Va har sahar ularni qushlar
O‘qib berar edi daraxtlarzorlarga.

Nihoyat bir kuni
Men so‘zga do‘ndim
O‘zim!
Xudoning aytgan bitta so‘ziga
Huddi sizlardek,
Huddi gullardek,
Huddi dunyodek
Hechkimsa o‘qimas
Bahaybat
So‘zga!

@FeruzaXayrullayeva

So'zning ta'mini, she'rning ta'sirini yaxshi bilib olgan odam shunisi bilan xavfliki, endi u qay vaziyatda qanday gapirishni, qaysi she'rni aytishni yaxshi bilib oladi. Natijada tuyg'ulari yolg'on-rost ajratolmaysan. O'ziyam ajratolmaydi va samimiyligini yo‘qotadi. Ba'zi ijodkorman deb yurganlarning tanazzuli shunda.