- Кеча кечкурун мазалари кочибди. "Тез ёрдам" касалхонага олиб кетибди. Эрталаб ахволлари огирлашибди. Хози-ргина Мавлуда телефон килди. "Синглингиз билан тез етиб келинглар" деди. Сен тайёр булиб тур, ун-йигирма дакика ичида бораман.
Гулширин бехол утириб колди. "Туш курмай мен улай..." Курган тушларидан узи хам куркади. Негалигини билмайди, лекин тушлари доим бирор кувончли хабар ёки фалокатдан хабар беради. Онаси "ёлгиз кизнинг тушидан ва кар-гишидан куркиш керак. Ёлгиз кизнинг дилини огритган охири бир балога ду-чор булади", дебди.
Тезда кийиниб, эрини уйготди: "Мен кетяпман", Зохид уйкули кузларини оч-гиси келмади: "Каллаи сахарлабдан ка-ёкка?" деди уйкусираб.
Касалхонага етиб боришгунича гуё минг йил утиб кетгандек булди.
Навбатчи врач уларни ичкарига кир-гизди. Тушида курганидек дадасининг ранги сулгин, зурга нафас оларди.
- Дада! - акаси иккиси хозирок дадаси-дан ажраб коладигандек йиглаб юбор-ишди. Собир ака мажолсиз кузларини зурга очди, кулларини болалари томон чузди.
- Йигламанглар...- деди зурга. - Сафа-рим кариганга ухшайди.
- Ундай деманг, дадажон, - изиллади Гулширин. - Онамдан эрта ажралгани-миз хам етади.
Дадаси ака-сингилнинг кулини бирлаш-тирди: - Умар, углим, мендан кейин синглингни ёлгизлатиб куйма.
Акаси лабини каттик тишлаб, "хуп" дегандек бош силкитди.
- Мен-чи, мени кимга ташлаб кетяпсиз? - Мавлуда бор овозича йиглади. Собир ака суник кузларини унга тикди. Бу ни-гохлар хаётга туймаган инсоннинг нигохлари эди.
Шовкини эшитиб врач кирди:
- Беморни куп безовта килманглар.
- Дадамнинг олдиларида бироз утирсам майлими? - суради Гулширин. Врач "йук" дегандек бош чайкади: - Бе-морни ёлгиз колдиринглар.
Ноилож коридорга чикишди. Гулширин ташвишларига уралашиб дадасидан хабар ололмагани учун узидан хафа булиб кетди.
- Дадамнинг тузалишларидан умид борми? - суради акаси. - Нега бу ахвол-га тушиб колдилар?
- Беморни шифохонамизга жуда кеч олиб келгансизлар, - афсус билан бош чайкади врач. - Бош миядаги усма усиб зарарли усмага айланган. Агар бошида-ёк химиятерапия ва зарур муолажалар утказилганда балки бу даражага бу ка-дар тез етиб келмасди.
- Канча умрлари колган? - кузларидан ёш тиркираб кетди Умарнинг.
- Энди бу ёги худодан, биз кулимиздан келганини киламиз, - шифокор бир му-ддат гапирсамми-йукми дегандек уйланиб колди. - Дадангизни уйга олиб кетинглар.
Бу суз Гулширингга "дадангнинг умри тугаган" дегандек эшитилди.
- Йук! -фарёд урди у. -Илтимос, доктор, дадамнинг хаётларини саклаб колинг. Онадан эрта етим колганмиз, энди да-дамиз хам ташлаб кетадиларми?
Акаси Гулшириннинг кулларидан мах-кам ушлади: "Нима хам кила олардик..." Бирор соатидан сунг Гулширин акаси ва угай онаси Мавлуда билан отасини "тез ёрдам" машинасида уйга олиб кай-тишди. Мавлуда нукул "Дадангиз мени алдадилар. Касалларини узлари билган эканлар. Менга кон босимим ошиб кет-ган деб алдабдилар", деб йигларди. На Гулширин, на акаси дадасига бу дард качон ёпишганини, качон унинг вужуди-ни емирганидан хабардор эди.
Уйга келгач, кексаларнинг маслахати билан кариндош-уруглар бирин-кетин дадасини куришга кела бошлашди. Аслида бу видолашув учрашуви экани-ни хамма билиб турарди. Дунёда энг ёмони - одам узини улимини билиб, унинг качон келишини кутиб ётиши экан. Собир ака келган-кетганларга туймай бокар, кузларида "Энди сизлар-ни ташлаб кетаман" деган ифода котиб колганди.
Ота-она улими мерос, дейдилар. Бир марта бу "мерос" теккан Гулширин ик-
кинчи бор яна ундан олишни истамасди
Канийди, имкони булса вактни тухта-тиб коларди. Шунда "чик-чик"лаб ута-ётган вакт дадасининг умрини олиб ке-толмасди. Бир хафта шундай утди. Гулширин бир хафта уйига бормай, ке-чаю кундуз дадасининг ёнида утириб чикди. Мавлудага уйлангани учун да-дасидан хафа булганларини эслаб, узи-ни койиди. Ахир, дадаси эркак киши, ёлгиз яшай олмасди-ку. Энди уша гина-лардан асар хам колмаган. У дадаси тирик колиши учун хозир хар нарсага рози. Эри кайнона-кайнотаси билан да-
Гулширин бехол утириб колди. "Туш курмай мен улай..." Курган тушларидан узи хам куркади. Негалигини билмайди, лекин тушлари доим бирор кувончли хабар ёки фалокатдан хабар беради. Онаси "ёлгиз кизнинг тушидан ва кар-гишидан куркиш керак. Ёлгиз кизнинг дилини огритган охири бир балога ду-чор булади", дебди.
Тезда кийиниб, эрини уйготди: "Мен кетяпман", Зохид уйкули кузларини оч-гиси келмади: "Каллаи сахарлабдан ка-ёкка?" деди уйкусираб.
Касалхонага етиб боришгунича гуё минг йил утиб кетгандек булди.
Навбатчи врач уларни ичкарига кир-гизди. Тушида курганидек дадасининг ранги сулгин, зурга нафас оларди.
- Дада! - акаси иккиси хозирок дадаси-дан ажраб коладигандек йиглаб юбор-ишди. Собир ака мажолсиз кузларини зурга очди, кулларини болалари томон чузди.
- Йигламанглар...- деди зурга. - Сафа-рим кариганга ухшайди.
- Ундай деманг, дадажон, - изиллади Гулширин. - Онамдан эрта ажралгани-миз хам етади.
Дадаси ака-сингилнинг кулини бирлаш-тирди: - Умар, углим, мендан кейин синглингни ёлгизлатиб куйма.
Акаси лабини каттик тишлаб, "хуп" дегандек бош силкитди.
- Мен-чи, мени кимга ташлаб кетяпсиз? - Мавлуда бор овозича йиглади. Собир ака суник кузларини унга тикди. Бу ни-гохлар хаётга туймаган инсоннинг нигохлари эди.
Шовкини эшитиб врач кирди:
- Беморни куп безовта килманглар.
- Дадамнинг олдиларида бироз утирсам майлими? - суради Гулширин. Врач "йук" дегандек бош чайкади: - Бе-морни ёлгиз колдиринглар.
Ноилож коридорга чикишди. Гулширин ташвишларига уралашиб дадасидан хабар ололмагани учун узидан хафа булиб кетди.
- Дадамнинг тузалишларидан умид борми? - суради акаси. - Нега бу ахвол-га тушиб колдилар?
- Беморни шифохонамизга жуда кеч олиб келгансизлар, - афсус билан бош чайкади врач. - Бош миядаги усма усиб зарарли усмага айланган. Агар бошида-ёк химиятерапия ва зарур муолажалар утказилганда балки бу даражага бу ка-дар тез етиб келмасди.
- Канча умрлари колган? - кузларидан ёш тиркираб кетди Умарнинг.
- Энди бу ёги худодан, биз кулимиздан келганини киламиз, - шифокор бир му-ддат гапирсамми-йукми дегандек уйланиб колди. - Дадангизни уйга олиб кетинглар.
Бу суз Гулширингга "дадангнинг умри тугаган" дегандек эшитилди.
- Йук! -фарёд урди у. -Илтимос, доктор, дадамнинг хаётларини саклаб колинг. Онадан эрта етим колганмиз, энди да-дамиз хам ташлаб кетадиларми?
Акаси Гулшириннинг кулларидан мах-кам ушлади: "Нима хам кила олардик..." Бирор соатидан сунг Гулширин акаси ва угай онаси Мавлуда билан отасини "тез ёрдам" машинасида уйга олиб кай-тишди. Мавлуда нукул "Дадангиз мени алдадилар. Касалларини узлари билган эканлар. Менга кон босимим ошиб кет-ган деб алдабдилар", деб йигларди. На Гулширин, на акаси дадасига бу дард качон ёпишганини, качон унинг вужуди-ни емирганидан хабардор эди.
Уйга келгач, кексаларнинг маслахати билан кариндош-уруглар бирин-кетин дадасини куришга кела бошлашди. Аслида бу видолашув учрашуви экани-ни хамма билиб турарди. Дунёда энг ёмони - одам узини улимини билиб, унинг качон келишини кутиб ётиши экан. Собир ака келган-кетганларга туймай бокар, кузларида "Энди сизлар-ни ташлаб кетаман" деган ифода котиб колганди.
Ота-она улими мерос, дейдилар. Бир марта бу "мерос" теккан Гулширин ик-
кинчи бор яна ундан олишни истамасди
Канийди, имкони булса вактни тухта-тиб коларди. Шунда "чик-чик"лаб ута-ётган вакт дадасининг умрини олиб ке-толмасди. Бир хафта шундай утди. Гулширин бир хафта уйига бормай, ке-чаю кундуз дадасининг ёнида утириб чикди. Мавлудага уйлангани учун да-дасидан хафа булганларини эслаб, узи-ни койиди. Ахир, дадаси эркак киши, ёлгиз яшай олмасди-ку. Энди уша гина-лардан асар хам колмаган. У дадаси тирик колиши учун хозир хар нарсага рози. Эри кайнона-кайнотаси билан да-