Келдим, кўрдим, оҳири нима бўлди? Камлик қилаётган азобимга, азоб қўшдим.
-- Алия, бу ерда нима қилиб турибсан?
Акром акамни овози паланд мусиқа бўлишига қарамай, қулоқларимда жаранг сочиб кетди. Ҳатто қаердан келганини англамай, кўз ёшларимни шошиб артдим. -- Сени кутаётган эдим.
Акам ёнимга келиши билан пешонамга қўлларини қўйдилар. -- Иссиғинг йўқ. Берган дорим яхши таъсир қилибдими?
Дори? Ҳа тўғри, дори. Улар мен ўзимни ёлғондан касалликка солиб олганимда олиб келгандилар. Мен эса унга қараб ҳам қўймаган эдим.
-- Ҳаа...
Дедим, зурға жилмайиб.
-- Қани кетдик унда. Ака-сингил бир даврани қиздириб йўборайглик.
Ооо йўқ. Кутилмаган, дахшатли таклиф. Рақс тушиб беришим қолган эди, ўзи.
-- Акааа, мен... Мени ббошим ҳали ҳам оғриябди. Ўзингиз бораверинг...
-- Эътирозлар қабул қилинмайди сингилжон...
Акамга баҳона топиб бера олмадим. Айтишларича, мени тўйимда Асал билан даврани қиздирар экан. Алал-оқибат, ўз севгилисини тўйида рақсга тушган қизга айландим. Балки, бунга бошқа томондан қарарман. Яъни, ҳамма ўйлагандек...
Акам бошқаларга чалғиши билан давра тугул, ресторандан чуфтакни ростладим. Шундоқ ҳам ҳеч ками қолмади. Энди фақат юрагимдаги оташни сундира олсам бас.
Ўзимга катта баҳо бериб йўбориб, бу ергача келганимга афсусландим. Кўз олдимда Асал уни қўлидан тутгани кетай демайди. Шоҳруҳ, кетайлик, деганида ўзимча қарор қабул қилишга қилиб, бунчалик азобланаман деб ўйламаган эдим. Ҳуддики, уни қанчалик севишимни энди тушуниб етаётганга ўхшайман.Ҳар ёнга ўзини ўриб, отаётган юрагимни устига қўлимни қўяманда пичирлайман.
-- Бўлди, тинчлан. Биз уни унутамиз. Унута оламиз...
Аллоҳим, мени бу севгига мубтало қилма. Қалбимдан уни ўчириб ташлашимга ўзинг ёрдам бер. Энди уни севаман, дейишга ҳаққим йўқ...
Бўлди, етар. У сиз, ҳаёт йўқ демайман. Чидолмайман, деб дод солмайман. Уни шунчаки юрагимдан чиқариб ташлолмас эканман, яхшиси, қалбимни туп-тупига кумганим бўлсин. Шундай кумайки, бошқа мени безовта қилмасин.
Юзимга тушаётган қор парчаларига қараб, беихтиёр жилмайдим. Бу қишнинг биринчи қори эди. Нафис, беғубор ва оппоқ...
****
Асални тўйига энди икки кун бўлди-ю, хонаданимизда яна тўйга ҳаракат бошланган. Заҳро ҳоним ҳам, икки кундан буён ёнимдан кетмайди. Мен сабаб бошлиғингдан гап эшитиб юрма.- деганимни биламан. Айтган гапимни ёқамга ёпиштириб, -Шундоқ ҳам эрга тегиб кетганингдан сўнг боролмайман. Борганим билан ётиб қололмайман.
Деб, асабимни еса бўладими.
Энг қизиғи эса, Заҳро келганидан буён, ҳеч уйда турмайдиган акам, кўчага чиқмай қўйгани бўлди. Бундай ҳодисага яқин йиллар орасида гувоҳ бўлмаганман.
-- Яна қанча кутаман, сени?
Бугун менга куйлак танлаш учун боришимиз керак эди. Аммо икки соатдан буён кўзгуни қаршисидан кета олмаётган дугонам сабабли, ҳамон уйдамиз. -- Сен ҳеч ўзингга бунчалик оро бермасдинг. Мен билмаган нимадир бўлдими, ёки?
-- Йўғее, нималар деяпсан?
Киприкларини пирпиратиб, нигоҳини мендан олиб қочди. Уни ҳарактерини сувдай ёдлаб олганим учун, ишончим комилки, ҳозир ёлғон гапирди.
-- Яхши. Истамасанг айтма.
Тезда таслим бўлдим, Заҳрони ҳайрон қолдириб. Эҳ, дугонажон. Билмайсанда, менда олдингидек ҳазул-ҳузулга куч қолмаганини. -- Агар беш дақиқада тайёр бўлмасанг, салонга ҳам бормайман. Ўзи ёқмай турган эди.
Мана энди, мендан кўз узмай турган Заҳро, ярмигача жингалак қилинган сочларини битта қилиб йиғиб ташлади. Чунки, билади. Оҳирги гапимни ҳазиллашиб айтмадим. Ўзи шундоқ ҳам зурға куйлак танлашга кундирдию... Умуман мен тўй куни эгнимга нима кийишимни фарқи йўқ эди.
-- Қаерга кетаябсизлар?
Пастки, қаватга тушишим билан акам бизга пешвоз чиқди. Умуман олганда, қаерга боришимизни айтган эдим ҳам. Товба, атрофимдаги одамларга нима бўлди ўзи?
-- Салонга борамиз, ака.
-- Ҳўп, қайсига? Ўзим олиб бориб қўяман.
Энди, буниси ортиқча. Акром акам мени қаергадир олиб борганини эслай олмайман. Нима турмушга чиқаябди, деб хайрлашиб олябдиларми?
