У чиқиб кетгач йиғилиб турган ёшларим еркинликка чиқиб, бир-бирини қувиб туша бошладим Бунчалар ожиз бўлмасам-а? Нега қўрқаман ҳаммасидан? Бахтга еришиш шундай бир тилимнинг ҳаракатига боғлиқ еди-ку! Шу гапни айтиш қийинмиди? Шуни айтишга юрагим дош беролмасмиди? Севганим шу йергачамиди? Курашишга кучим йетмади мени. Кечир. Жавоҳир... Кечир... Кечир мен вафосиз севгилингни...
Ўзимни езиб ўтираверибман, қайердалигим ёдимда йўқ. Бир пайт, кимдир йелкамдан қучоқлади, ўзи ҳам бир сакраб тушиб ёнимга қарасам — Нисо. Кўзида ёши айланиб турибди. Уни кўриб тўли турган дард косам синди. Нисони маҳкам қучиб, имконимча овозимни пастлатиб йиғлай бошладим.
- Қў..лим.дан ке.л.мади, Нис.оо, а.айтол.мадим. С.сев.гим. у.учу.ун ку.р.а.шол.ма.дим. Aйтолмадим Нисооо...
— Опа, ҳаммаси яхши бўлади. Йиғламанг.
Нисо йелкамни силади. — Йиғлаганингизни кўриб қўрқиб кетибман. "Шох ака зўрлаб қўйибдиларми нима бало, нимага бунақа ҳўнграяпдилар?" деб нақд юрагим ёрилди.
— Нисоооо!
— Рости опа, сизни кўрган одам "Бу қиз зўрланган бўлса керак" дейди.
— Башаранг қурмасин, мириқиб сиқилгани ҳам қўймайсан. Зўрланган емиш! Aҳмоқ қиз!