💎𝐁𝐢𝐥𝐥𝐮𝐫 𝐪𝐚𝐥𝐛𝐥𝐚𝐫 𝐪𝐨ʻ𝐬𝐡𝐢𝐠ʻ𝐢💎

— Atayin oʻzingni sovuqqon qilib koʻrsatayapsanmi?
— Qoʻshilib yigʻlasam ham hozir sizga dalda berolmayman. Qalbingiz ogʻriyapdi, bu ogʻriq mening daldam bilan qolmaydi. Shuning uchun oʻzimni qoʻlga olishga urunayapman. Zora sizga yaqinroq boʻlsam shu orqali.
— Eh Feruza, Feruza, mening qalbim pora-pora boʻlib ketdi. Hozir qanday qilib sovuqqon boʻlay? Qayoqdagi bitta takasaltang yoʻq joydan paydo boʻlib sevgimni oyoqosti qilayapdi, qanday qilib sovuqqon boʻlishim mumkiiin?
— Yeng.
Feruza yigʻlayotganimni koʻrib yuzini teskari qilib oʻgirib oldi. — Bizning peshonamizga shu bitilgan ekan opa... Qiz bolaning taqdiri shunday achchiq ekan... Ming yigʻlab-sixtamaylik befoyda boʻlarkan. Nachora, boshga tushganini koʻz koʻrar.
— Xohlamayman... Anavi soʻtaqoʻziga erga tegishni istamayman...
Dedim piqqillab yigʻlagancha. — Jinim suymaydi uni. Beti koʻchsin oʻsha bezbetni. Uylanmay har balo boʻlsin. Nega aynan men? Boshqa qarindoshlarimizda qiz yoʻq edimi jin ursin!
— Ishqi sizga tushgandirda
Feruza chidab turolmadimi yelkamga boshini qoʻyib, qoʻlimni mahkam quchoqlab oldi. — Balki uyidagilari sizni tanlagandir. Kim bilsin endi.
— Ana, Niso bor, Xurshi bor, Fari bor. Nega aynan men? Shuncha qiz bor-ku qarindoshlarimiz orasida! Shunchalik qarindoshga uylangisi kelgan ekan oʻshalardan birortasini tanlasa boʻlmaydimi?
— Bilmasam opa, bilmasam. Nimadir deyishga ham hayronman.

— Aqling yetmagan narsaga tumshugʻingni suqma Feruza.
Uning mulohazalarini eshitib qovogʻim osilib ketdi. — Javohir haqida yomon gaplar gapirma. U juda yaxshi. Sening bu taqlid gaplaringga loyiq emas.
— Shoxjahon aka yaxshimi, yomonmi siz uchun kurashdilar...
— U kurashmadi, tanish-bilishchilik qilib menga erishayapdi.
Feruzning gapini boʻldim men. — Shunchaki qarindoshimiz boʻlgani uchun omad unga kulib boqyapti.
— Bilasizmi qachondan beri biyimning yoniga qatnab yuribdilar?
— Bilmayman, bilishni xohlamayman.
— Anchadan beri. Javohirdan farqli oʻlaroq niyatlari jiddiy.
— Shunchalik yaxshi boʻlsa oʻzing tegib qoʻya qol oʻsha akangga! Jimjiloqdek boʻlib menga maʼruza oʻqima!
— Hoʻp. Menku jim boʻlaman. Siz oʻzingiz yolgʻiz qolib, yaxshilab shuni oʻylab koʻring.
— Oʻylaydigan narsa — men kelajakda Shoxjahon bilan umrimni qanday oʻtkazishim, Javohirni qanday unutishim. Boshqa hech narsa emas. Eshitayapsanmi, hech narsa emas!
— Xohishingiz.
Feruza indamay koʻnib qoʻya qoldi. — Hozir ovqatlanib oling. Boʻsh qop oʻylashga ham yaramaydi.

— Aтайин ўзингни совуққон қилиб кўрсатаяпсанми?
— Қўшилиб йиғласам ҳам ҳозир сизга далда беролмайман. Қалбингиз оғрияпди, бу оғриқ менинг далдам билан қолмайди. Шунинг учун ўзимни қўлга олишга урунаяпман. Зора сизга яқинроқ бўлсам шу орқали.
— Еҳ Феруза, Феруза, менинг қалбим пора-пора бўлиб кетди. Ҳозир қандай қилиб совуққон бўлай? Қаёқдаги битта такасалтанг йўқ жойдан пайдо бўлиб севгимни оёқости қилаяпди, қандай қилиб совуққон бўлишим мумкииин?
— Йенг.
Феруза йиғлаётганимни кўриб юзини тескари қилиб ўгириб олди. — Бизнинг пешонамизга шу битилган екан опа... Қиз боланинг тақдири шундай аччиқ екан... Минг йиғлаб-сихтамайлик бефойда бўларкан. Начора, бошга тушганини кўз кўрар.
— Хоҳламайман... Aнави сўтақўзига ерга тегишни истамайман...
Дедим пиққиллаб йиғлаганча. — Жиним суймайди уни. Бети кўчсин ўша безбетни. Уйланмай ҳар бало бўлсин. Нега айнан мен? Бошқа қариндошларимизда қиз йўқ едими жин урсин!
— Ишқи сизга тушгандирда
Феруза чидаб туролмадими йелкамга бошини қўйиб, қўлимни маҳкам қучоқлаб олди. — Балки уйидагилари сизни танлагандир. Ким билсин енди.
— Aна, Нисо бор, Хурши бор, Фари бор. Нега айнан мен? Шунча қиз бор-ку қариндошларимиз орасида! Шунчалик қариндошга уйлангиси келган екан ўшалардан бирортасини танласа бўлмайдими?
— Билмасам опа, билмасам. Нимадир дейишга ҳам ҳайронман.

— Aқлинг йетмаган нарсага тумшуғингни суқма Феруза.
Унинг мулоҳазаларини ешитиб қовоғим осилиб кетди. — Жавоҳир ҳақида ёмон гаплар гапирма. У жуда яхши. Сенинг бу тақлид гапларингга лойиқ емас.
— Шохжаҳон ака яхшими, ёмонми сиз учун курашдилар...
— У курашмади, таниш-билишчилик қилиб менга еришаяпди.
Ферузнинг гапини бўлдим мен. — Шунчаки қариндошимиз бўлгани учун омад унга кулиб боқяпти.
— Биласизми қачондан бери бийимнинг ёнига қатнаб юрибдилар?
— Билмайман, билишни хоҳламайман.
— Aнчадан бери. Жавоҳирдан фарқли ўлароқ ниятлари жиддий.
— Шунчалик яхши бўлса ўзинг тегиб қўя қол ўша акангга! Жимжилоқдек бўлиб менга маъруза ўқима!
— Ҳўп. Менку жим бўламан. Сиз ўзингиз ёлғиз қолиб, яхшилаб шуни ўйлаб кўринг.
— Ўйлайдиган нарса — мен келажакда Шохжаҳон билан умримни қандай ўтказишим, Жавоҳирни қандай унутишим. Бошқа ҳеч нарса емас. Ешитаяпсанми, ҳеч нарса емас!
— Хоҳишингиз.
Феруза индамай кўниб қўя қолди. — Ҳозир овқатланиб олинг. Бўш қоп ўйлашга ҳам ярамайди.

Alam qiladiye
Sertifikat bergan odamlarimni koʻpi yoʻoʻoʻq😂

Yangi yilga qilsayla bir tovoqdan dastavka qilib yuboringlar😂😂

Jasurbek Eʼzozaxon Muhammadjon:
Sevimli yozuvchim😘😘😘

olimjonova:
Eng kreativ ijodkor👑

Munis qochqin:
Eng sabrli yozuvchi❤️

Arofat opa:
eeeeeeng ajoyib, sabrli, barcha asarlari o'zgacha bo'lgan

داريا اكيورك:
Eng yaxshi opam

Vaziraxon:
Eng mehnatkash yozuvchi

Rahmooot🌹

Menga nima deb sertifikat bergan boʻlardinglar😁

Esimga kelganlari hozircha shular😂
Yana esimga kelsa, yasab chiqaman