— Shunday deysizda... Mening oʻrnimga oʻzingizni qoʻyib koʻring. Oilaga qarshi borishning oʻzi boʻladimi?
— Oila qurish oson ishda a Munisaxon?
— Hech boʻlmasa unashtirilsak ham koʻnglim tinch boʻlardi-da. Men darrov toʻy qiling deyotganim yoʻqku...
— Yangi yil oʻtsinchi, buni ham hal qilamiz. Yomgʻir misoli mashinamga yogʻayotgan koʻz yoshlaringni art jonim. Boʻlmasa hozir choʻkib ketamiz.
Dedi Javohir piqillab kulib. — Bir yigʻlasang hamma joy Tinch okeani boʻlib ketadi-ye!
— Boringe!
— Qayerga boray? Qalbinggami?
— Xohlasangiz Asalxonnikiga. Jaaa sevimli sinfdoshingizku, yozishmasangiz oʻlib qolasiz, uyiga borib ham gaplashib keling. Zotan qilmaganingiz shu ish qoldi.
— Turmush quraylik deysan, hali maktab davridagi qizlarni unutganing yoʻq, qanday oila boʻlamiz biz yaa?
— Men tez turmush quraylik demadim... Harakat qilmasangiz mendan quruq qolasiz deyapman.
— Vahima qilma, seni mendan kim ololardi?
Javohir boshini men tomonga burdi. — Seni kelin koʻrinishida tasavvur qilib koʻzlarim quvnab ketayapdi. Rosa chiroyli kelin boʻlsang kerak a onash?
— Eeey... Uyaltirmang.
Koʻzlarimni boshqa tomonga olib qochdim. — Sizga qolsa faqat shunaqa gaplarni gapirasiz. Behayo!
— Qanaqa gap gapiribman behayo deb ataladigan? Sir boʻlmasa aytingchi Munisaxon?
— Oʻzingizni jinnilikka solmang!
— Qani jinnilikka solganim? Savol berdim xolos.
— Qaranglar-a?
— Qarab turibman.
— Javohir!
Javohir bilan rosa tortishib vaqt qanday oʻtganini ham sezmay qolibman. Feruza Xurshidaning telefonidan qoʻngʻiroq qilib: "Opa, tez keling, oyim sizni izlayapdi"— deganidan keyin ketish payiga tushdim. Oʻzi ham shamoldek yelib, aniqrogʻi yarim yoʻlni mashinada, yarim yoʻlni piyoda bosib oʻtib uyga yetib keldim. Javohir uyimgacha tashlab qoʻymoqchi edi, oʻzim unamadim. U-bu kim koʻrib qolsa yaxshi gap boʻlmaydi dedim. Jentelmen shahzodamiz zoʻrgʻa bu gapimga koʻndi. Bu ham kamdek sovgʻasini olmay mashinasidan tushib ketdim. Bechora sevgilim orqamdan mashinasi bilan kelib sovgʻani bermoqchi boʻldi, qiyo boqmay ketaverdim. Javohir ortimdan chaqirib qolaverdi.
— Oila qurish oson ishda a Munisaxon?
— Hech boʻlmasa unashtirilsak ham koʻnglim tinch boʻlardi-da. Men darrov toʻy qiling deyotganim yoʻqku...
— Yangi yil oʻtsinchi, buni ham hal qilamiz. Yomgʻir misoli mashinamga yogʻayotgan koʻz yoshlaringni art jonim. Boʻlmasa hozir choʻkib ketamiz.
Dedi Javohir piqillab kulib. — Bir yigʻlasang hamma joy Tinch okeani boʻlib ketadi-ye!
— Boringe!
— Qayerga boray? Qalbinggami?
— Xohlasangiz Asalxonnikiga. Jaaa sevimli sinfdoshingizku, yozishmasangiz oʻlib qolasiz, uyiga borib ham gaplashib keling. Zotan qilmaganingiz shu ish qoldi.
— Turmush quraylik deysan, hali maktab davridagi qizlarni unutganing yoʻq, qanday oila boʻlamiz biz yaa?
— Men tez turmush quraylik demadim... Harakat qilmasangiz mendan quruq qolasiz deyapman.
— Vahima qilma, seni mendan kim ololardi?
Javohir boshini men tomonga burdi. — Seni kelin koʻrinishida tasavvur qilib koʻzlarim quvnab ketayapdi. Rosa chiroyli kelin boʻlsang kerak a onash?
— Eeey... Uyaltirmang.
Koʻzlarimni boshqa tomonga olib qochdim. — Sizga qolsa faqat shunaqa gaplarni gapirasiz. Behayo!
— Qanaqa gap gapiribman behayo deb ataladigan? Sir boʻlmasa aytingchi Munisaxon?
— Oʻzingizni jinnilikka solmang!
— Qani jinnilikka solganim? Savol berdim xolos.
— Qaranglar-a?
— Qarab turibman.
— Javohir!
Javohir bilan rosa tortishib vaqt qanday oʻtganini ham sezmay qolibman. Feruza Xurshidaning telefonidan qoʻngʻiroq qilib: "Opa, tez keling, oyim sizni izlayapdi"— deganidan keyin ketish payiga tushdim. Oʻzi ham shamoldek yelib, aniqrogʻi yarim yoʻlni mashinada, yarim yoʻlni piyoda bosib oʻtib uyga yetib keldim. Javohir uyimgacha tashlab qoʻymoqchi edi, oʻzim unamadim. U-bu kim koʻrib qolsa yaxshi gap boʻlmaydi dedim. Jentelmen shahzodamiz zoʻrgʻa bu gapimga koʻndi. Bu ham kamdek sovgʻasini olmay mashinasidan tushib ketdim. Bechora sevgilim orqamdan mashinasi bilan kelib sovgʻani bermoqchi boʻldi, qiyo boqmay ketaverdim. Javohir ortimdan chaqirib qolaverdi.