Ҳаракатсизлик мушакларга салбий таъсир қилади

Хитойда "Инсоннинг қувватини олиш учун унинг ҳаракатини чеклашнинг ўзи кифоя" деган ҳикмат бор.

Шу сабабли Қадимги Хитойда жиноятчиларни жазолаш усулларидан бири уларни жуда тор камераларга қамаб қўйиш бўлган. Бу жойларда улар фақат ўтириш ёки ётишлари мумкин бўлган. Икки ой давомида ҳаракатдан маҳрум бўлганлар ўз мушакларини йўқотиб, кейин ҳаракат қилишга ожиз бўлиб қолишган.

Ҳаракатсизлик мушакларнинг заифлашиши ва атрофия (мушакларнинг қисқариб, кучсизланиши)га сабаб бўлади. Бу эса инсоннинг умумий соғлиғига жиддий зарар етказади.

("Ҳур фикр " ўзанидан)