Кунлардан бир кун болакай Томас Эдисон мактабдан уйга қайтгач ўқитувчиси бериб юборган хатни онасига тутқазади.

Онаси хатга бир зум кўз югиртиргач, кўзи тўла ёш билан овоз чиқариб ўқий бошлайди:

«Сизнинг ўғлингиз - даҳо.
Бу мактаб унинг теран ақли учун торлик қилади.
Мактабимизда унга билим беришга қодир бўлган биронта ҳам ўқитувчи йўқ. Шунинг учун илтимос, ўғлингизни ўзингиз ўқитсангиз».

Йиллар ўтиб замонасининг энг буюк кашфиётчисига айланган Томас Эдисон онасининг вафотидан сўнг уйдаги эски ҳужжатларни титкилаётиб болалигидаги ўша мактубни топиб олади.

Мактуб шундай битилган эди:
"Сизнинг ўғлингиз - ақлан ноқис. Биз уни бошқа ўқувчилар қаторида ўқита олмаймиз. Шунинг учун ўғлингизни уйда мустақил ўқитишингизни тавсия қиламиз."

Хатни ўқир экан, Эдисон фарёд уриб юборади.

Кейинроқ Томас Эдисон ўз кундалигида шундай сатрларни қолдирган эди:
«Томас Эдисон бир пайтлар ақлан ноқис бола эди. Лекин у Онасининг меҳру муҳаббати сабаб буюк олим бўлиб етишди».

Меҳрибон тонг, Азизлар!

@AdolatFarzandi