Rossiya tinchlik muzokaralarida real ishtirok etishni xohlaydimi? S.Pinxasova, mustaqil ekspert Putin yana tinchlik haqida gapirdi, lekin uning shartlari real o‘t ochishni to‘xtatish istagidan ko‘ra ultimatumga o‘xshaydi. Rossiya nafaqat mojaroni muzlatib qo‘yish, balki jang maydonida to‘liq g‘alabaga erishish niyatida ekanligini ochiq namoyish qilmoqda. Rasmiy jihatdan Moskva diplomatiyaga tayyor, ammo faqat o‘z shartlari asosida:
1) Ukraina Zaporoje, Xerson, Lugansk va Donetsk viloyatlaridan voz kechishi;
2) Rossiya nazorati ostida yangi prezidentlik saylovlarini o‘tkazishi;
3) armiyasini 85 000 kishiga qisqartirishi; va
4) NATOga qo‘shilishdan rasman voz kechishi kerak.
Kiyev uchun bunday talablar taslim bo‘lishni anglatadi, G‘arb uchun esa ularning urush strategiyasining samarasiz bo‘lganini tan olish demakdir. Muammo shundaki, hamma ham buni ochiq tan olishga tayyor emas: Rossiya hech qanday murosaga borish zaruratini sezmaydi, chunki harbiy tashabbus unga tegishli. Kreml tinchlik haqida gapira oladi, lekin faqat Ukraina uchun maqbul bo‘lmagan shartlarni ilgari suradi: agar Kiyev va uning ittifoqchilari bunga rozi bo‘lmasa, urush davom etadi.
Rossiyaning harbiy ustunligi yaqqol ko‘rinib turibdi. Uning armiyasi allaqachon 1,5 million kishiga yetdi, va harbiy safarbarlik zaxirasi oshib bormoqda. Rossiya armiyasining aviatsiya, artilleriya va mudofaa sanoatidagi ustunligi Ukraina va hatto Yevropaning imkoniyatlaridan ancha yuqori. Bundan tashqari, Rossiya iqtisodiyoti va tabiiy resurslari uzoq davom etadigan urushni olib borishga imkon beradi, Ukraina esa tobora beqaror bo‘lib borayotgan G‘arb yordami bilan yashab kelmoqda.
Tan olish kerakki,
Kiyev va uning hamkorlari oldida ikki yo‘l bor: yoki Rossiya shartlariga binoan muzokaralarga rozi bo‘lish, bu G‘arb uchun geosiyosiy mag‘lubiyat bo‘ladi, ammo qirg‘in-barotning oldini olishi mumkin, yoki urushni davom ettirish, bu esa mavjud kuchlar nisbatida yanada ko‘proq hududiy yo‘qotishlarga – Dnepr daryosigacha bo‘lgan hududlarning yo‘qolishiga olib kelishi mumkin.
Moskvada esa yanada radikal qarashlar ilgari surilmoqda: faqat to‘rt viloyatni emas, balki Kiyev, Odessa va boshqa hududlarni ham nazorat qilishga chaqirayotganlar bor.
Shunday qilib,
Ukraina va uning G‘arbdagi hamkorlari strategik boshi berk ko‘chaga kirib qoldi. Uchinchi yil davom etayotgan xatolar va diplomatiyadan bosh tortish bugungi kunda Kiyevni murakkab tanlov oldida qoldirdi: yo Moskvaning shartlariga rozi bo‘lish, yo urushni davom ettirib, yanada og‘ir oqibatlarga duch kelish. Tarix esa voqealarni o‘z vaqtida to‘g‘ri baholay olmaganlar ustidan qattiq hukm chiqaradi.
G’arbiy alyans