Kechir qizim...
Seni shunday jirkanch zamonda dunyoga keltirganim uchun, seni zaifa qilib, qiz bola qilib dunyoga keltirganim uchun, seni shunday jamiyatda dunyoga keltirganim uchun kechir!
Seni bir daqiqa ham yolgʻiz qoldirib boʻlmaydigan zamonda katta qilayotganim uchun, qoʻlingga istagan paytingda telefon tutqazib qoʻymayotganim, soʻraganingda istaganincha televizor koʻra olmayotganing, begona odamlar bilan gaplashishni ta'qiqlaganim, hamma narsangni nazorat qilishga intilishim uchun kechir.
Bilaman, oldinda bizni koʻp konfliktlar kutyapti – hali senga dugona tanlashingda ham nazoratim yoqmasligi
Koʻngling tusagan joyga istagan vaqtingda borishingga qoʻymasligim;
Atrofingdagilarga oʻta shubha bilan qarashim, sarlashim;
Boshqa onalarga oʻxshab xilma-xil kiyimlar emas, nuqul qoʻlingga kitoblar tutqazishim;
Iloji boricha boʻsh vaqtingni qoldirmaslik uchun seni koʻplab mashgʻulotlarga koʻmib tashlashim...
Qoʻlingga soʻnggi rusumdagi planshet/telefon tutqazmasligim;
Va yana koʻplab "yomon ona" sifatida koʻrinadigan ishlar qilishim mumkin va nima deb oʻzimni oqlasam ham, sen baribir ona boʻlmaguncha meni tushunmaysan, bilaman.
Shunchaki bu dunyoda endi biz bolalikda istagancha changitib oʻrtoqlar bilan oʻynaydigan koʻchalar qolmadi, u koʻchalar qashqirlar bilan toʻla...
Endi ilgarigidek kunda bir "Izzattalab alvasti" ga oʻxshash multiklar qoʻyiladigan televizorlar emas uyimizdagi ingichka toʻrtburchak quti...
Bolalarni ishonib topshirib ketadigan odamlar doirasi borgan sari torayib bormoqda...
Koʻchada bir soniya sendan yuz burishga ham qoʻrqadigan paytlardamiz.
Dunyo ilgarigidek ishonchli emas...
Soʻnggi voqealar taʼsirida yozildi©
@MoychechagiM_Sh