туғилгансан, шунинг учун, сени ўзингга ўхшаган енгилтак, фоҳиша онанг ташлаб кетган. Аммо сен, онангдан ҳам баттар тубансан! Биласанми, нега? Онанг сен ҳаромзодани ҳеч кимга мажбурлаб тиқиштирмаган, етимхонага ташлаган-кетган, сен бўлса ўзинг сингари ҳаром болангни менинг бўйнимга илмоқчисан! Мени аҳмоқ деб ўйлаб, алдамоқчи бўлдингми? Дунёга келтирмоқчи бўлган боланг ҳам, агар дунёга келган тақдирда ҳам, худди ўзингга ўхшаган бўларди! Ҳе, онангни.....
Эшитаётган гапларидан юраги ларзага келиб, чидай олмасдан йиғлаётган Раъно овоз чиқариб, ўз-ўзига гапира бошлади:
− Э, Художон! Тезроқ жонимни олиб қўя қолсанг-чи! Бундан кўра ўлганим минг марта яхши эди!
Ҳа, тўғри айтдинг. Ўлганинг яхши. Сен ҳам қутуласан, мен ҳам қутуламан.
Шавкат кутилмаганда қутуриб, Раънони дарёга итариб юборди. Сиртидан сокиндек кўринадиган, аммо шиддат
билан оқаётган дарё гирдоби қурбонини шу лаҳзанинг ўзида-ёқ ютиб юборди...
...Орадан бир ой ўтар-ўтмас Шавкатни уйлантиришди. Тўй куни бўкиб ичиб олган Шавкат, чимилдиққа кирганда... келиннинг ўрнига... Раънонинг ўтирганини кўриб, эсхонаси чиқиб кетаёзди!
У кўзига сиймоси қайта-қайта кўз олдида пайдо бўлаётган Раънони бошқа кўрмаслик, виждон азобидан халос бўлиш, ўйламаслик, бўлиб ўтган воқеаларни унутиш учун фақат ароқ ичиш билангина кифояланиб қолмасдан, танишларидан сўраб-суриштириб, наша топтирди ва нашавандликка ҳам муккасидан кетди. Шавкат ҳаловатини тамоман йўқотганди. Наздида, Раънонинг безовта руҳи уни тинимсиз таъқиб қилаётганди. Кўзини юмди, дегунча, қизнинг ўлим олдидан ёлвориб тикилганлари хотирасида намоён бўлаверарди. У ичиб, чекиб олгандагина, сал бўлса- да, бу оғир виждон азобидан қутулгандек бўлар, лекин энди унга турли шарпалар кўрина бошларди. Раънони кўргандан кўра, шу мавҳум, қўрқинчли шарпаларни кўришга ҳам рози эди...
Шундай кунларнинг бирида, маст ҳолатда шаҳар марказида юрганида уни милиция ходимлари тўхтатишди. Шахсини аниқлаш учун шу яқин атрофда жойлашган жамоат хавфсизлигини қўриқлаш бўлимига олиб боришди. Текширув пайти Шавкатнинг чўнтагидан гиёҳванд модда солинган қутича чиқди...
Дарёда шахси номаълум, аёл жинсига мансуб шишиб кетган жасад чўмилаётган болалар томонидан кўриб қолиниб, милицияга хабар берилган ва мурда ҳалига қадар ўликхонада эди. Ўша болалар бундан тўрт-беш ҳафта бурун дарё бўйига келган машинани ҳам эслаб қолишган экан. Хуллас, тезкор тергов-суриштирув тадбирлари асосида аёлнинг шахси, унинг иккиқат бўлганлиги аниқланди.
Терговчилар бир тарбияланувчилари йўқолиб қолганлиги ҳақида ариза берилган болалар уйида ҳам бўлишди. Раҳбар билан, Холис опа билан суҳбатлашишди. Айниқса Холис опанинг кўрсатмалари кўп сирларга ойдинлик киритди. Раънонинг йўқолиб қолганидан ваҳимага тушиб юрган Шоҳида ҳам йиғлай-йиғлай бор гапни айтиб берди.
Рад этиб бўлмайдиган далиллар келтирилгач, Шавкат айбини бўйнига олишдан ва ўз айбига иқрорлик аризасини ёзиб беришдан бошқа иложи йўқлигини тушунди...
Асаблари чидай олмаган Шавкат тўсатдан бақира бошлади:
− Мен ўлдирдим! Мен ўлдирдим Раънони! Мен!..
Музаффар Муҳаммадназар
https://t.me/IJOD07/
Эшитаётган гапларидан юраги ларзага келиб, чидай олмасдан йиғлаётган Раъно овоз чиқариб, ўз-ўзига гапира бошлади:
− Э, Художон! Тезроқ жонимни олиб қўя қолсанг-чи! Бундан кўра ўлганим минг марта яхши эди!
Ҳа, тўғри айтдинг. Ўлганинг яхши. Сен ҳам қутуласан, мен ҳам қутуламан.
Шавкат кутилмаганда қутуриб, Раънони дарёга итариб юборди. Сиртидан сокиндек кўринадиган, аммо шиддат
билан оқаётган дарё гирдоби қурбонини шу лаҳзанинг ўзида-ёқ ютиб юборди...
...Орадан бир ой ўтар-ўтмас Шавкатни уйлантиришди. Тўй куни бўкиб ичиб олган Шавкат, чимилдиққа кирганда... келиннинг ўрнига... Раънонинг ўтирганини кўриб, эсхонаси чиқиб кетаёзди!
У кўзига сиймоси қайта-қайта кўз олдида пайдо бўлаётган Раънони бошқа кўрмаслик, виждон азобидан халос бўлиш, ўйламаслик, бўлиб ўтган воқеаларни унутиш учун фақат ароқ ичиш билангина кифояланиб қолмасдан, танишларидан сўраб-суриштириб, наша топтирди ва нашавандликка ҳам муккасидан кетди. Шавкат ҳаловатини тамоман йўқотганди. Наздида, Раънонинг безовта руҳи уни тинимсиз таъқиб қилаётганди. Кўзини юмди, дегунча, қизнинг ўлим олдидан ёлвориб тикилганлари хотирасида намоён бўлаверарди. У ичиб, чекиб олгандагина, сал бўлса- да, бу оғир виждон азобидан қутулгандек бўлар, лекин энди унга турли шарпалар кўрина бошларди. Раънони кўргандан кўра, шу мавҳум, қўрқинчли шарпаларни кўришга ҳам рози эди...
Шундай кунларнинг бирида, маст ҳолатда шаҳар марказида юрганида уни милиция ходимлари тўхтатишди. Шахсини аниқлаш учун шу яқин атрофда жойлашган жамоат хавфсизлигини қўриқлаш бўлимига олиб боришди. Текширув пайти Шавкатнинг чўнтагидан гиёҳванд модда солинган қутича чиқди...
Дарёда шахси номаълум, аёл жинсига мансуб шишиб кетган жасад чўмилаётган болалар томонидан кўриб қолиниб, милицияга хабар берилган ва мурда ҳалига қадар ўликхонада эди. Ўша болалар бундан тўрт-беш ҳафта бурун дарё бўйига келган машинани ҳам эслаб қолишган экан. Хуллас, тезкор тергов-суриштирув тадбирлари асосида аёлнинг шахси, унинг иккиқат бўлганлиги аниқланди.
Терговчилар бир тарбияланувчилари йўқолиб қолганлиги ҳақида ариза берилган болалар уйида ҳам бўлишди. Раҳбар билан, Холис опа билан суҳбатлашишди. Айниқса Холис опанинг кўрсатмалари кўп сирларга ойдинлик киритди. Раънонинг йўқолиб қолганидан ваҳимага тушиб юрган Шоҳида ҳам йиғлай-йиғлай бор гапни айтиб берди.
Рад этиб бўлмайдиган далиллар келтирилгач, Шавкат айбини бўйнига олишдан ва ўз айбига иқрорлик аризасини ёзиб беришдан бошқа иложи йўқлигини тушунди...
Асаблари чидай олмаган Шавкат тўсатдан бақира бошлади:
− Мен ўлдирдим! Мен ўлдирдим Раънони! Мен!..
Музаффар Муҳаммадназар
https://t.me/IJOD07/