Kuppa-kunduz kuni 4 soat uxlab qolibman. Bir tursam, soat 3 yarim.
Bolalar to'polon qilib yotishibdi.
Zaynab kutubxonaga ketgandi, uyam kelibdi. Eshik jiringlaganini ham eshitmabman.
Ko'chalar oppoq qor, bolalar butun uyni pardalarini ochib, deraza tagiga stullarni yopishtirib qo'yib, qor yog'ishini tomosha qilishibdi.
Oylardan beri, kunduzi uxlamayman. Maryam bor, uxlayolmayman. U uxlaganida ishimni qilaman, osh-ovqat, darslar.
Hammasidan ham hayron qolganim, Abdulbosit ovqat deb turgazmagani. Turiboq, qornilarini to'ygazdim. Hamma xursand.
Oxirgi haftalar juda qattiq charchayotgandim, 4 soatlik uyqu, butun charchoqlarimni ketkazibdi.
Qaynonam bilan yashaganimda, hech qachon buncha soat uxlamaganman.
Bolalar kichikligi sabab, alohida yashaganimdayam uxlolmasdim.
Bugun 4 soat uxladim va meni tergaydigan, urushadigan hech kim yo'q. Yig'lab uyg'otadigan bolalar ham qolmabdi allaqachon. Ulg'ayishibdi.
Kecha Maryamni bog'chaga yozdirib keldim, sentyabr oyidan boradi. O'ylasam g'alati bo'lib ketyapman. 15 yildan beri, ba'zan bag'rimda, ba'zan qo'limda farzandim bor edi. Maktab yoshigacha yonimda yurishardi. Birisini maktabga bersam, albatta o'rniga boshqasi qolardi men bilan.
Sentyabrdan Zaynab litseyga, o'rtanchalar maktabga, Maryam esa bog'chaga ketadi. Men onaman, 15 yilini bolalari bilan o'tkazgan. Yolg'iz do'konga kirish, yolg'iz kitob o'qish, yolg'iz dugonalar bilan uchrashish, yolg'iz sayrga chiqish, yolg'iz dars qilish, yolg'iz ovqat yeyish, tushlikdan keyin uxlash nimaligini unutib yuborgan.
Sentyabr oyi kelsa, nimani qanday qilaman, kuni bilan qanday vaqt o'tkazaman, nima ishlar bilan mashg'ul bo'laman, hech bilmayman. Ajib va menga begona hislar qurshovida qoldim. Onalikdan boshqa hamma narsani unutgan ekanman o'tgan yillarda. Boshqacha yashashni tasavvur ham qilolmaydigan darajada.
Ammo, hayotingning eng go'zal yillari qaysi edi, deb savol berilsa, farzandlarim tug'ilgandan to ular katta bo'lgungacha bo'lgan davr, deb javob beraman. Biroz mashaqqatli, ammo juda shirin yillar uchun rahmat ularga. Men qanday yashadim deb ortga qaraganimda, eng ko'p shu qorako'zlarim shukrini qilyapman. Bekor yashamapman, Alhamdulillah.
Ummu Zaynab
Bolalar to'polon qilib yotishibdi.
Zaynab kutubxonaga ketgandi, uyam kelibdi. Eshik jiringlaganini ham eshitmabman.
Ko'chalar oppoq qor, bolalar butun uyni pardalarini ochib, deraza tagiga stullarni yopishtirib qo'yib, qor yog'ishini tomosha qilishibdi.
Oylardan beri, kunduzi uxlamayman. Maryam bor, uxlayolmayman. U uxlaganida ishimni qilaman, osh-ovqat, darslar.
Hammasidan ham hayron qolganim, Abdulbosit ovqat deb turgazmagani. Turiboq, qornilarini to'ygazdim. Hamma xursand.
Oxirgi haftalar juda qattiq charchayotgandim, 4 soatlik uyqu, butun charchoqlarimni ketkazibdi.
Qaynonam bilan yashaganimda, hech qachon buncha soat uxlamaganman.
Bolalar kichikligi sabab, alohida yashaganimdayam uxlolmasdim.
Bugun 4 soat uxladim va meni tergaydigan, urushadigan hech kim yo'q. Yig'lab uyg'otadigan bolalar ham qolmabdi allaqachon. Ulg'ayishibdi.
Kecha Maryamni bog'chaga yozdirib keldim, sentyabr oyidan boradi. O'ylasam g'alati bo'lib ketyapman. 15 yildan beri, ba'zan bag'rimda, ba'zan qo'limda farzandim bor edi. Maktab yoshigacha yonimda yurishardi. Birisini maktabga bersam, albatta o'rniga boshqasi qolardi men bilan.
Sentyabrdan Zaynab litseyga, o'rtanchalar maktabga, Maryam esa bog'chaga ketadi. Men onaman, 15 yilini bolalari bilan o'tkazgan. Yolg'iz do'konga kirish, yolg'iz kitob o'qish, yolg'iz dugonalar bilan uchrashish, yolg'iz sayrga chiqish, yolg'iz dars qilish, yolg'iz ovqat yeyish, tushlikdan keyin uxlash nimaligini unutib yuborgan.
Sentyabr oyi kelsa, nimani qanday qilaman, kuni bilan qanday vaqt o'tkazaman, nima ishlar bilan mashg'ul bo'laman, hech bilmayman. Ajib va menga begona hislar qurshovida qoldim. Onalikdan boshqa hamma narsani unutgan ekanman o'tgan yillarda. Boshqacha yashashni tasavvur ham qilolmaydigan darajada.
Ammo, hayotingning eng go'zal yillari qaysi edi, deb savol berilsa, farzandlarim tug'ilgandan to ular katta bo'lgungacha bo'lgan davr, deb javob beraman. Biroz mashaqqatli, ammo juda shirin yillar uchun rahmat ularga. Men qanday yashadim deb ortga qaraganimda, eng ko'p shu qorako'zlarim shukrini qilyapman. Bekor yashamapman, Alhamdulillah.
Ummu Zaynab