Яхши гумонда бўлиш. Ижобий фикрлаш.
Ижобий фикрлаш ҳар қандай шароитда ҳам ечимга йуналтирилган фикрлаш тарзига эга бўлиш, яъни барча қийинчиликларга қарамай, ечим топа олиш қобилиятидир. Хаётга ижобий қараган инсон осонликча хасталанмайди.
Биз тасаввур қилган "ёмон" нарсалар аслида гўзал. Масалан: вулқонлар фақатгина ўлим ва оловни олиб келмайди. У инсоният манфаати учун яратилган қимматбаҳо элементлар ва маъданларнинг юзага чиқишига ҳам имкон беради.
Йиртқич хайвон сифатида қараладиган акулалар аслида жуда яхши тозаловчидирлар. Улар денгиздаги жасадларни тозалазга ёрдам беради. Улар инсонларга кам холларда зарар беради.
Инсон нимани кўп ўйласа, ўша нарса юз беради. Қандай ўйласангиз, шундай яшайсиз. Инсон ўзидан, холатидан, Аллоҳим берган ризқидан доим мамнун бўлиши керак.
Масалан: эрталаб уйғонганда "Алхамдулиллах, янги кун бошланди. Иншааллаҳ бугунги куним мазмунли бўлади, сониямни хам зоё кетқазмайман, иншааллаҳ" деб бошлаши керак.
Кўчага чиқмоқчи бўлдиз, лекин ёмғир ёғвотти. "Уффф, яна ёмғирми?!" деб ношукурлик қилмасдан, "Машааллоҳ, Аллоҳимнинг роҳмати бўлмиш ёмғир қанчалар гўзал ёғвотти, алхамдулиллах" деб яхши томонларини кўринг.
Доимий пессимизм, доимий умидсизлик ва ўзига нисбатан паст баҳо инсонни янада ёмонроқ вазиятга тушуриб қўяди.
Тахорат олиш, Қурон ўқиш/тинглаш, намоз ўқиш, ғусл қилиш, Аллоҳим яратган гўзалликларга қараш ва уларни тафаккур қилиш ижобий фикрлашга ёрдам беради.
Оқ қоғознинг ўртасига кичкина қора нуқта ёзилса, хамма ўшани кўради. Шунинг учун "Хар бир инсонда хато ва камчиликлар бўлиши мумкин. Мен хатоларим билан борман, уларни тузатаман, хеч ким мукаммал эмас" деб фикрлашимиз керак.
Хаёт бу қараш. Қайси ойнадан қарасез, ўша ойнадан кўрасиз. Келинг, дард деб билган нарсаларни кўриб чиқамиз. Улар ростанам дардми?
Бинту Шакур
Ижобий фикрлаш ҳар қандай шароитда ҳам ечимга йуналтирилган фикрлаш тарзига эга бўлиш, яъни барча қийинчиликларга қарамай, ечим топа олиш қобилиятидир. Хаётга ижобий қараган инсон осонликча хасталанмайди.
Гўзал бўл ва кўрганларингни ҳам гўзал ҳолда кўр.
Биз тасаввур қилган "ёмон" нарсалар аслида гўзал. Масалан: вулқонлар фақатгина ўлим ва оловни олиб келмайди. У инсоният манфаати учун яратилган қимматбаҳо элементлар ва маъданларнинг юзага чиқишига ҳам имкон беради.
Йиртқич хайвон сифатида қараладиган акулалар аслида жуда яхши тозаловчидирлар. Улар денгиздаги жасадларни тозалазга ёрдам беради. Улар инсонларга кам холларда зарар беради.
Инсон нимани кўп ўйласа, ўша нарса юз беради. Қандай ўйласангиз, шундай яшайсиз. Инсон ўзидан, холатидан, Аллоҳим берган ризқидан доим мамнун бўлиши керак.
Масалан: эрталаб уйғонганда "Алхамдулиллах, янги кун бошланди. Иншааллаҳ бугунги куним мазмунли бўлади, сониямни хам зоё кетқазмайман, иншааллаҳ" деб бошлаши керак.
Кўчага чиқмоқчи бўлдиз, лекин ёмғир ёғвотти. "Уффф, яна ёмғирми?!" деб ношукурлик қилмасдан, "Машааллоҳ, Аллоҳимнинг роҳмати бўлмиш ёмғир қанчалар гўзал ёғвотти, алхамдулиллах" деб яхши томонларини кўринг.
Доимий пессимизм, доимий умидсизлик ва ўзига нисбатан паст баҳо инсонни янада ёмонроқ вазиятга тушуриб қўяди.
Тахорат олиш, Қурон ўқиш/тинглаш, намоз ўқиш, ғусл қилиш, Аллоҳим яратган гўзалликларга қараш ва уларни тафаккур қилиш ижобий фикрлашга ёрдам беради.
Оқ қоғознинг ўртасига кичкина қора нуқта ёзилса, хамма ўшани кўради. Шунинг учун "Хар бир инсонда хато ва камчиликлар бўлиши мумкин. Мен хатоларим билан борман, уларни тузатаман, хеч ким мукаммал эмас" деб фикрлашимиз керак.
Хаёт бу қараш. Қайси ойнадан қарасез, ўша ойнадан кўрасиз. Келинг, дард деб билган нарсаларни кўриб чиқамиз. Улар ростанам дардми?
Бинту Шакур