nima boʻlgan taqdirda ham, hayot yoʻlimiz qay yoʻsinda, qanday sinovlar bilan bezatilgan boʻlsada men baribir qoʻllaringni qoʻyib yubormayman.
toʻgʻri, baʼzan sendan ranjib qolaman, koʻproq eʼtiboring, mehringni qumsayveraman. baʼzi paytlari erkaliklarim, bolalarcha telbaliklarim oshib ketadi. xuddiki, endigina til chiqargan goʻdak kabi, ayrim soʻzlarni saqich kabi chaynashni boshlayman. tabiyki bunda sening asablaring raqsga tusha boshlaydi...

lekin nima qilsang ham, nima desang, mening bu bola qalb koʻnglim, jiddiyroq bir arazlay olishni-da eplolmaydi. kichkinagina yuzsizchaga aylanib, yigʻlashga tayyor turgan, otasi tomon talpinayotgan qizchadek oʻzinga intilaveraman.
koʻksimga sovuq shamol tegmagan, men doimo qaynoq mehrlar taftida yurganman. va men bu maskanimdan, sening olaming tomon ketib boryapman, endi sening bagʻring, mening abadiy quyoshli, nurli, taftli oʻlkam boʻladi.

toʻgʻri, diyorimizda - kuz, qish kabi fasllar ham boʻladi, ammo sendagi muhabbat bor-ku, men ana oʻshanga oʻranib yashayman. boʻronlardan, doʻllardan omon qolish uchun, qalbinga berkinaman, oʻtli quchogʻing izgʻirinlarga meni bermagay!
sen bu qishni qara, va mendan soʻra? sovuqni his qildingmi de? yoʻq, yoʻq, yoʻq! men qishda xuddi yozda yurgandek yurdim deyman.
nega de, chunki qaynoq nafasing ichimga singib kirdi va qalbimni abadiy iliqlikka toʻldirdi! shundan keyin men na qishni tuydim, na qorlarda sovuq yedim!

ehtimolki, baʼzan qalbimdan oqib kelayotgan soʻzlarim seni shoshirib qoʻyar, nima boʻlgan taqdirda ham, men senga, sening ishqinga sodiq qolaman. soʻzlarimga ishon!
men seni qattiq SEVAMAN !

#XB

@zuhurot