![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg width="640" height="640" style="background-color:%2344badc;font-family:Nunito,sans-serif" viewBox="0 0 100 100" preserveAspectRatio="xMidYMid meet" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg">
<text font-size="30" x="50%" y="50%" dy="5" fill="white" dominant-baseline="middle" text-anchor="middle">ys</text>
</svg>)
Bugun instagramdamidi yoki youtubeda bir videoga ko’zim tushgandi. Shunday so’zlar bitilgan:
Ovqatsiz 1 kun yashashim mumkin, ammo musiqasiz - yo’q.
Izohlar ikki frontga bo’lingan. Bir tomonda ovqatni birinchi o’ringa qo’ygan realistlar, ikkinchi tomonda musiqa shinavandalari.
Men aytdimki: agar insoniyatda ovqatsiz yashay olish qobilyati bo’lganida, shubhasiz undan foydalanardi. Biroq musiqani bir bor tinglagan odam, undan kecholmaydi. Ovqat bu ehtiyoj, musiqa esa tanlov.
Ovqatsiz 1 kun yashashim mumkin, ammo musiqasiz - yo’q.
Izohlar ikki frontga bo’lingan. Bir tomonda ovqatni birinchi o’ringa qo’ygan realistlar, ikkinchi tomonda musiqa shinavandalari.
Men aytdimki: agar insoniyatda ovqatsiz yashay olish qobilyati bo’lganida, shubhasiz undan foydalanardi. Biroq musiqani bir bor tinglagan odam, undan kecholmaydi. Ovqat bu ehtiyoj, musiqa esa tanlov.