KUTISH BAXTI
Yosh dehqon yigit sabrsizlik bilan qayligʻini kutardi.
Atrof goʻzal. Ayni bahor pallasi.
Gullar ochilgan, qushlar shoʻx sayraydi.
Ammo, bu goʻzalliklarning birortasi sabrsiz qalbiga taskin berolmasdi.
Yigit tabiatan juda sabrsiz edi.
Bir narsani kutib qolsa
- “Eh, shu kutish tezroq oʻtib ketsaku” - deb xudoga zorlanaverardi.
Hozir ham daraxt soyasida oʻtirarkan, qalligʻini kutish joniga tegib, xudoga nola qilibdi.
Shu payt osmondan tushgandek oppoq soqolli bir qariya paydo boʻlibdi va yigitga shunday debdi:
- “Ceni nima tashvishlantirayotganini bilaman, bolam. Mana bu tugmani ol va koʻylagingga qadab ol.
Agar sen biror yoqimli narsani kutib, vaqtning imillab oʻtayotganiga toqating yetmasa, uni oʻngga bura, shunda sen vaqt osha, oʻzing hohlagan paytga borib tushasan va kutish zahmatidan xalos boʻlasan”
Yigit tugmani olib uni oʻngga burabdi.
Shu zahoti qarshisida suygan qayligʻi paydo boʻlibdi.
-“ Qanday ajoyib!”- oʻylabdi yigit hayratini yashirolmay.
Sabrsiz yigit endi tezroq toʻyi boʻlishi istabdi va oʻylab ham oʻtirmay tugmani yana oʻng tomonga burabdi.
Qarabsiz-ki, u toʻyi nishonlanayotgan paytga borib tushibdi.
Yigit qayligʻining zebo yuziga termularkan,
-“Qani endi tezroq uyimiz bitsayu va koʻchib chiqib baxtiyor yashay boshlasak”- deb oʻylabdi va yana tugmani oʻngga burabdi.
Allaqachon yoz kelgan, uylari ham bitganmish.
Ammo, yigitning koʻngli sira tinchimabdi.
Endi -“Qachon bolalarim tugʻilib, menga dalada yordam berishadi”- deb oʻylay boshlabdi va yana tugmani oʻngga burabdi.
Uning orzulari hech tamom boʻlmasmish, yana, yana tugmani oʻngga aylantiraveribdi.
Nihoyat yigit koʻribdiki, ancha qarib qolgan, bolalari ham katta boʻlib qolishgan, endi u toʻshakda yotgancha, hayol surarkan, oʻlimidan boshqa kutadigan narsasi qolmagani, hayotini bunchalik tez oʻtkazib yuborganini anglab yetibdi.
U hayotda kutishning ham oʻz oʻrni borligini tushunibdi.
Hayotining tugab borayotganini oʻylarkan, alamidan tugmani yulib uloqtirib yuboribdi.
Toʻsatdan atrof yorishib ketibdi va qay koʻz bilan koʻrsinki, oʻsha dala, shohida qushlar shodon sayrayotgan oʻsha daraxt ostida qayligʻini qtib turganmish.
Ammo, endi u kutish nimaligini tushunib yetgandi.
U oʻylanib oʻtirarkan, qushlar sayrashiga quloq beribdi, oʻtlar ustida gʻimirlab borayotgan chumolilarni kuzatarkan shu kutish baxtini nasib etgan tangriga shukurlar qilibdi.
Homidjon Raxmonov tarjimasi
@ibratli_sozlar
