Kecha 9-fevral Alisher Navoiy tavalludining 584-yilligi munosabati bilan "Adiblar xiyoboni" da universitetimiz xotirlash tadbiri o'tkazdi (rostini aytsam shunchaki rasmga tushib kelish tabdiri desa ham bo'ladi). Va men o'rtog'im bilan birgalikda Alisher Navoiy haykali oldida universitetimiz talabalarini tadbirga qatnashganligi lavhalari sifatida videoga olinyotganda bir g'azalni bo'lib yoddan aytadigan bo'ldim. Birgalikda "Kecha kelgumdur debon..." g'azalini yodlashga kelishdik. Birinchi o'rinda u g'azalni yoddan bilmaganim ham uyat. G'azalning so'ngi 6 satrini yodlar ekanman, xotiram, yodlash qobilyatim susayib ketganligini sezdim (10-15 daqiqa sarflab "yodlagan" qatorlarni videoga olinyotganda 3-qatoridayoq adashib ketganim ortib tushdi). Eh, essiy nega shu paytgacha yuzlab she'rlar, g'azallar yodlab tashlamagan ekanman deb qo'ydim o'zimga o'zim. Bu yaqqol hurmatsizlik emasmi?

Xato qilish emas, uni takrorlash normal boʻlmasligi kerak. Bir nechta sabablarga ko'ra, endi ko'plab she'r yodlashga qaror qildim. 14-fevralga "banger" tayyorlaymi deb oʻylab qoldim?