Quzg'un
Quzg'un qonli tumshug'i bilan oyog'imni cho'qirdi. Poyabzalim bilan paypog'imni tilka-pora qilib tashlagan, endilikda yalang oyog'imni cho'qilardi. Tumshug'i bilan to'xtovsiz zarbalar berar, keyin boshim uzra bir necha marta charx urib aylanar hamda yana qilmishini davom ettirardi. Bir janob yonimdan o'tarkan, ahvolimga birrov nazar solib, nima uchun tishimni-tishimga qo'yib sabr qilayotganimni so'radi.
- Ojizman, - dedim men. - Quzg'un uchib kelib oyog'imni cho'qilay boshladi, men albatta, uni haydashga urindim, hatto bo'g'ib o'ldirmoqchi bo'ldim, biroq bu qonxo'rga kuchim yetmadi. Quzg'in yuzimga chang solmoqchi bo'ldi, bundan ko'ra oyog'imni qurbon qilishni afzal bildim. Mana, afsuski oyog'im deyarli qonga botdi.
- Nega bu azobga sabr qilishingiz kerak ? - ajablandi janob. - Bitta o'q bilan bu quzg'unni tinchitsa bo'ladiku !
- Naxotki ?! - savolga savol bilan javob berdim. - Balki uni siz otib tashlarsiz ?
- Bajonidil, - dedi janob. - Faqat uyga borib, miltig'imni olib kelishim kerak. Yana yarim soat sabr qila olasizmi ?
- Bilmadim, - dedim men va qattiq og'riqdan tildan qolgan kabi bir necha soniya toshday qotib qoldim. - Iltimos borib keling. Har holda, chiqmagan jondan umid...
- Yaxshi, - rozi bo'ldi janob, tez borib kelaman...
Quzg'un goh menga, goh janobga tikilar ekan suxbatni hotirjam tingladi. U hammasini tushunganini angladim; u havoga ko'tarildi, biroq yana ham tezroq uchish uchun keskin ortga burildi va nayza uloqtiruvchi kabi tumshug'ini shiddat bilan og'zimga sanchdi. Yuztuban yiqilar ekanman, o'zimni qushday yengil his qildim hamda barcha teranliklar va butun sohilni to'ldirgan qaynoq qonim girdobida cho'kib quzg'un batamom mahv bo'ldi.
©Kafka
Adashmasam, bu allegoriyani 3 marotaba tashlashim. Shunga arziydi. O’qing, tahlil qiling va iching.
@vasilbro
Quzg'un qonli tumshug'i bilan oyog'imni cho'qirdi. Poyabzalim bilan paypog'imni tilka-pora qilib tashlagan, endilikda yalang oyog'imni cho'qilardi. Tumshug'i bilan to'xtovsiz zarbalar berar, keyin boshim uzra bir necha marta charx urib aylanar hamda yana qilmishini davom ettirardi. Bir janob yonimdan o'tarkan, ahvolimga birrov nazar solib, nima uchun tishimni-tishimga qo'yib sabr qilayotganimni so'radi.
- Ojizman, - dedim men. - Quzg'un uchib kelib oyog'imni cho'qilay boshladi, men albatta, uni haydashga urindim, hatto bo'g'ib o'ldirmoqchi bo'ldim, biroq bu qonxo'rga kuchim yetmadi. Quzg'in yuzimga chang solmoqchi bo'ldi, bundan ko'ra oyog'imni qurbon qilishni afzal bildim. Mana, afsuski oyog'im deyarli qonga botdi.
- Nega bu azobga sabr qilishingiz kerak ? - ajablandi janob. - Bitta o'q bilan bu quzg'unni tinchitsa bo'ladiku !
- Naxotki ?! - savolga savol bilan javob berdim. - Balki uni siz otib tashlarsiz ?
- Bajonidil, - dedi janob. - Faqat uyga borib, miltig'imni olib kelishim kerak. Yana yarim soat sabr qila olasizmi ?
- Bilmadim, - dedim men va qattiq og'riqdan tildan qolgan kabi bir necha soniya toshday qotib qoldim. - Iltimos borib keling. Har holda, chiqmagan jondan umid...
- Yaxshi, - rozi bo'ldi janob, tez borib kelaman...
Quzg'un goh menga, goh janobga tikilar ekan suxbatni hotirjam tingladi. U hammasini tushunganini angladim; u havoga ko'tarildi, biroq yana ham tezroq uchish uchun keskin ortga burildi va nayza uloqtiruvchi kabi tumshug'ini shiddat bilan og'zimga sanchdi. Yuztuban yiqilar ekanman, o'zimni qushday yengil his qildim hamda barcha teranliklar va butun sohilni to'ldirgan qaynoq qonim girdobida cho'kib quzg'un batamom mahv bo'ldi.
©Kafka
Adashmasam, bu allegoriyani 3 marotaba tashlashim. Shunga arziydi. O’qing, tahlil qiling va iching.
@vasilbro