Oyim shu postimga yozibdilar. Men ham sendan o’rganyapman ancha narsa deb.
Onamni shu xarakterlari juda yoqadi. Yangilikka doim ochiqlar. Odatda bir generationda bo’ladigan eng katta muammo o’zini holatiga “yopishib” qolishi va o’zidan keyingi generationni qabul qilolmasligi (generation gap tushunchasi bor, qidirib o’qib ko’rsangiz bo’ladi)
Hammada bo’ladi bu muammo. Shu uchun ham ota onalar va farzand orasida kelishmovchiliklar kelib chiqadi. Onamda ham bu narsa bor lekin iloji boricha emotsiyalarini boshqarishga va meni tushunishga, maximum darajada meni va qarorlarimni hurmat qilishga intiladilar.
Hovlimiz keng juda. (Qo’shnilar bitta mahalla yo’li derdi hovlimizni). Odatda kechki taomdan keyin hovlida onam bilan 40-50 daqiqa yurib gaplashardik. O’qishimdagi holat, dugonalarim bilan munosabatlarim, muammolarim aytardim. Onam ham biz bilan, qarindoshlar yokida atrofidagilar bilan bo’layotgan muammolar aytardilar va yechim topishga urinardik. “Shunaqa qilmoqchiman, nima deysan, yoki xatomikan, gapirchi, bir kattani bir kichikni eshit deyishgan” deb so’rar edilar. Men ham xuddi bir 50 yil yashagan odamdek to’g’ri qilyapsiz yoki xato qilyapsiz deb fikr bildirardim. (Hayron qolaman 40 dan oshgan odam 15-16 yosh atrofidagi qizchani katta hayot haqidagi, atrofdagi holatlar haqidagi fikrlarini, tahlillarini eshitib o’tirardilar).
Yoz kechalaridagi o’sha hovlidagi uzoq suhbatlarda xotiralar ko’p. “Emotsional garaj”imdagi fundamental fikrlar o’sha paytda shakllangan bo’lsa kerak.
Har bir farzand eshitilishi va tushunilishi tilayman. Nuqta.
Onamni shu xarakterlari juda yoqadi. Yangilikka doim ochiqlar. Odatda bir generationda bo’ladigan eng katta muammo o’zini holatiga “yopishib” qolishi va o’zidan keyingi generationni qabul qilolmasligi (generation gap tushunchasi bor, qidirib o’qib ko’rsangiz bo’ladi)
Hammada bo’ladi bu muammo. Shu uchun ham ota onalar va farzand orasida kelishmovchiliklar kelib chiqadi. Onamda ham bu narsa bor lekin iloji boricha emotsiyalarini boshqarishga va meni tushunishga, maximum darajada meni va qarorlarimni hurmat qilishga intiladilar.
Hovlimiz keng juda. (Qo’shnilar bitta mahalla yo’li derdi hovlimizni). Odatda kechki taomdan keyin hovlida onam bilan 40-50 daqiqa yurib gaplashardik. O’qishimdagi holat, dugonalarim bilan munosabatlarim, muammolarim aytardim. Onam ham biz bilan, qarindoshlar yokida atrofidagilar bilan bo’layotgan muammolar aytardilar va yechim topishga urinardik. “Shunaqa qilmoqchiman, nima deysan, yoki xatomikan, gapirchi, bir kattani bir kichikni eshit deyishgan” deb so’rar edilar. Men ham xuddi bir 50 yil yashagan odamdek to’g’ri qilyapsiz yoki xato qilyapsiz deb fikr bildirardim. (Hayron qolaman 40 dan oshgan odam 15-16 yosh atrofidagi qizchani katta hayot haqidagi, atrofdagi holatlar haqidagi fikrlarini, tahlillarini eshitib o’tirardilar).
Yoz kechalaridagi o’sha hovlidagi uzoq suhbatlarda xotiralar ko’p. “Emotsional garaj”imdagi fundamental fikrlar o’sha paytda shakllangan bo’lsa kerak.
Har bir farzand eshitilishi va tushunilishi tilayman. Nuqta.