ㅤㅤㅤIbragim oilaviy umra safariga ketgani ko’rib quvondim. Umra safariga ketgani uchun emas, bobosi va buvasi bilan ketayotganidan.
Bobom va buvim vafot etganiga yarim yil bo’lay deb qolibdi. Haligacha hayron qolaman. 16-17 yoshgacha hayot juda sekin edi. 17 yoshdan keyin esa tezlashib ketdi, vaqt suv kabi..
Darrov yarim yil. Har hafta oxiri telefon qilib “Yaxshi bo’lsang bo’ldi” deydigan bobom ovozi eshtmaganimga 20 haftadan oshib ketibdi.
Har oyda pensiyasidan student nevaralariga “paynet” qiladigan bobom telefon qilib “Pul tushdimi?” demaganiga 6 oy bo’lay deb qolibdi.
Har safar borsam nuri ketgan ko’zlari bilan “Qaysi biring” deb, keyin ismimdan tortib, tug’ilgan yilim, kunimgacha, qayerda o’qishimgacha aytib eslaydigan bobomni ko’rmapman shuncha muddat.
Duo qiling, falon ish boshlayapman desam, har sahar turib hamma farzandlarim, nevara, evaralarim ismini bir bir aytib duo qilaman deydigan 90 dan oshgan bobomni ko’rmapman.
Buvim vafot etgandan keyin bor yo’g’i 40 kun yashay olgan kuchli sevgi egasi, hayotimdagi eng mehribon insonlardan biri ketgan va hayot hali ham davom etyapti.
Oldinlari bobo, buvi temasida post va reelslar ta’sir qilmasdi. Oxirgi paytlar ichimda nimadir uziladigan bo’lib qolibdi. Bilaman, ayam o’qiydi yozganlarim birma-bir. Shu uchun ko’p yozgim kelmaydi, ezilib qoladi deb o’ylayman. Anyways, I love them and never forget. Kelajakda farzandlarimga aytib beradigan hikoyalarim orasida eng yaxshisi bobom va buvim bo’ladi.
#longread