Bir kuni shogird donishmand ustoziga savol berdi:
— Ustoz, nega insonlar xiyonat qiladilar? Axir bir-biriga va’da berishadi, ishonch bildirishadi-ku?
Donishmand unga javob o‘rniga bir voqeani hikoya qildi:
— Bir odam cho‘lda yo‘qolib qoldi. Chanqog‘idan holdan toyib, suv izlab yurdi. Oxir-oqibat, bir quduqni topdi. Suv ichdi va joniga oro keldi. Ammo u quduqni tark etar ekan, quduqni loy bilan to‘ldirib tashladi. Bu holni yonidan o‘tib ketayotgan bir karvonchi ko‘rib, undan so‘radi:
— Nega seni qutqargan quduqni loy bilan to‘kib tashlading? Axir boshqa odamlar ham undan suv ichishi mumkin edi.
Odam esa javob berdi:
— Agar men bu quduqni ko‘rib tursam, qaytib yana cho‘lga tushishga qo‘rqaman. Men ozod bo‘lishni xohlayman.
Donishmand shogirdiga qarab shunday dedi:
— Xiyonat qilishning sababi odatda nafs va qo‘rquvdir. Ba’zan odamlar o‘z foydasi yo‘lida ularga yordam bergan narsalarni ham yo‘q qilishga tayyor bo‘lishadi. Xiyonat esa eng avvalo xiyonat qilgan odamning o‘z qalbiga zarar yetkazadi. Chunki xiyonat qilgan kishi avval o‘z ishonchini va insoniyligini yo‘qotadi.
Shogird bir muddat sukutda qoldi va dedi:
— Demak, ustoz, xiyonatdan himoyalanishning yagona yo‘li o‘z qalbingni toza saqlash va nafsga berilmaslikdir.
Donishmand bosh irg‘ab, tasdiq berdi:
— Aynan shunday. Xiyonatdan uzoq bo‘lgan inson doimo tinch va pok qalb bilan yashaydi.
✅ TemurPoyonov | 👍 Instagram
— Ustoz, nega insonlar xiyonat qiladilar? Axir bir-biriga va’da berishadi, ishonch bildirishadi-ku?
Donishmand unga javob o‘rniga bir voqeani hikoya qildi:
— Bir odam cho‘lda yo‘qolib qoldi. Chanqog‘idan holdan toyib, suv izlab yurdi. Oxir-oqibat, bir quduqni topdi. Suv ichdi va joniga oro keldi. Ammo u quduqni tark etar ekan, quduqni loy bilan to‘ldirib tashladi. Bu holni yonidan o‘tib ketayotgan bir karvonchi ko‘rib, undan so‘radi:
— Nega seni qutqargan quduqni loy bilan to‘kib tashlading? Axir boshqa odamlar ham undan suv ichishi mumkin edi.
Odam esa javob berdi:
— Agar men bu quduqni ko‘rib tursam, qaytib yana cho‘lga tushishga qo‘rqaman. Men ozod bo‘lishni xohlayman.
Donishmand shogirdiga qarab shunday dedi:
— Xiyonat qilishning sababi odatda nafs va qo‘rquvdir. Ba’zan odamlar o‘z foydasi yo‘lida ularga yordam bergan narsalarni ham yo‘q qilishga tayyor bo‘lishadi. Xiyonat esa eng avvalo xiyonat qilgan odamning o‘z qalbiga zarar yetkazadi. Chunki xiyonat qilgan kishi avval o‘z ishonchini va insoniyligini yo‘qotadi.
Shogird bir muddat sukutda qoldi va dedi:
— Demak, ustoz, xiyonatdan himoyalanishning yagona yo‘li o‘z qalbingni toza saqlash va nafsga berilmaslikdir.
Donishmand bosh irg‘ab, tasdiq berdi:
— Aynan shunday. Xiyonatdan uzoq bo‘lgan inson doimo tinch va pok qalb bilan yashaydi.
✅ TemurPoyonov | 👍 Instagram