Қимати вақт: Роҳи муваффақият аз имрӯз оғоз меёбад
Субҳ оғози ҳар як имконият аст. Ҳар саҳар, вақте ки чашмони худро боз мекунӣ, як рӯзи нав пеши рӯят истодааст. Вақт — гаронтарин сармояест, ки ҳаргиз баргардонда намешавад. Онро наметавонӣ харида ё пас андозӣ. Он мисли оби равон мегузарад ва танҳо аз ту вобаста аст, ки онро чӣ гуна истифода мекунӣ.
Ба худ бипурс: имрӯз чӣ кор мекунам, ки зиндагии маро беҳтар кунад? Ба нақшаҳоят амал кун, ҳадафҳоятро пайгирӣ намо ва вақтатро барои корҳое, ки ба орзуҳоят наздик мекунанд, сарф кун. Ҳар як сония имкони тозае аст барои омӯхтан, сохтани чизе нав ё қадаме ба сӯи орзуҳоят гузоштан.
Вақт мисли шамол аст — наметавонӣ онро боз дорӣ, аммо метавонад ба бодбони ҳадафҳоят самт бахшад. Пас, аз ҳар саҳар истифода бар, худатро бедор соз ва коре кун, ки туро ба муваффақият наздик мекунад. Зиндагӣ кӯтоҳ аст, аммо барои онҳое, ки вақти худро дуруст истифода мебаранд, он кофӣ хоҳад буд.
Ҳоло вақти шурӯъ кардан аст. Вақти беҳтар барои сохтани оянда нест, ҷуз ҳамин ҳозир!
Субҳ оғози ҳар як имконият аст. Ҳар саҳар, вақте ки чашмони худро боз мекунӣ, як рӯзи нав пеши рӯят истодааст. Вақт — гаронтарин сармояест, ки ҳаргиз баргардонда намешавад. Онро наметавонӣ харида ё пас андозӣ. Он мисли оби равон мегузарад ва танҳо аз ту вобаста аст, ки онро чӣ гуна истифода мекунӣ.
Ба худ бипурс: имрӯз чӣ кор мекунам, ки зиндагии маро беҳтар кунад? Ба нақшаҳоят амал кун, ҳадафҳоятро пайгирӣ намо ва вақтатро барои корҳое, ки ба орзуҳоят наздик мекунанд, сарф кун. Ҳар як сония имкони тозае аст барои омӯхтан, сохтани чизе нав ё қадаме ба сӯи орзуҳоят гузоштан.
Вақт мисли шамол аст — наметавонӣ онро боз дорӣ, аммо метавонад ба бодбони ҳадафҳоят самт бахшад. Пас, аз ҳар саҳар истифода бар, худатро бедор соз ва коре кун, ки туро ба муваффақият наздик мекунад. Зиндагӣ кӯтоҳ аст, аммо барои онҳое, ки вақти худро дуруст истифода мебаранд, он кофӣ хоҳад буд.
Ҳоло вақти шурӯъ кардан аст. Вақти беҳтар барои сохтани оянда нест, ҷуз ҳамин ҳозир!