МАВЛАВИЙ ҲИНДИСТОНИЙ ДОМЛАНИНГ БОШДАН КЕЧИРГАНЛАРИ
18-ҚИСМ.
Бир кун бир воқеа рўй берди. Одатда туш вақтида қўйларни дам олдирар эдим. Қўйлар ҳам ётар эди, мен ҳам бир чеккада ўхлар эдим. Қаттиқ ўхлаб қолиб билмайман, қўйлар ўрнидан туруб тўқайға кириб кетибди. Ўрнимдан туриб ҳар қадар ахтардим, топмадим. Бригадирга таъйинладим. Бригадир сигир боқар учовимиз уч кун қарадик, қўй йўқ. Тўқайларни қидирмаган жойимиз қолмади. Бригадир ниҳоят даражада паришон бўлди, заводға хабар қилишни билмадик. Кўчадан шаҳар томонға ўтғон одамдан сўрар эдик. Бир урус хотун шаҳарға жўнаётиб хабар бердики: «Бу жойдин 3 километр узоқлиқда бир колхозда» деди. Ул колхозда 300 мол бор эди. Унинг чўпони айтдики: «Бир тўда қўйлар қўшилди. Ман уч кундан бери ҳайдайман, эгаси чиқмади». Бригадиримиз паришон бўлди: «Ул кўп қўйлардин қандай қилиб ажратиб оламиз?». Ман айтдим: «Ман ажратиб оламан, сан паришон бўлма». Эрта билан туруб у колхозга боруб чўпоннинг уйини топтим. Чўпонға айтдим воқеани. Ул чўпон бир қари урус экан, манга айтди: «Энди қандай қилиб ажратасан менинг қўйимдан, менинг қўйимни қўлоғида нишонаси бор. Битта-битта текшириш керак», деди. Мен айтдим: «Қўйларни қўйхонадан хайдаб чиқгин, ман ўзум ажратиб оламан». У айтди: «Ўзинг қандай ажратасан?». Ман айтдим: «Чақирсам келади». Ҳайрон бўлди.
Чўпон ҳамма қўйларни майдонға ҳайдаб чиқди. Ман бир баланд ерда туруб, қўлимни кўтариб чақирдим: «Ма, Ма» деб. Бир катта она қўй бор эди. У югурганича келди. Уни кўруб бошқа қўйлар ҳам югуруб келиб менинг атрофимда тўпланди. У чўпон ҳайрон бўлиб айтди: «Ман ўн йилдан бери чўпонлик қиламан, сендақа чўпонни кўрганим йўқ». Ман қўйларни олдиға тушдум, қўйлар орқамдан ергашиб чиқди, ҳаммаси чиқди. Эртасиға бригадир билан қўйхонанинг эшигини очиб битта-битта санаб чиқдик, биронтаси ҳам қолғони йўқ. Бригадир айтди: «Сени бу қилғон ишингга яна мукофот бериш керак».
Завод тарафидан бизларға ер бермоқчи бўлди картошка учун. Менга ҳам бир озғина ерни ҳайдатиб, бир қоп картошка берди. Картошка экдик. Ҳар кун ишдан бўшаган вақтда картошкани чопиб, яхши меҳнат қилар эдим. Бошқаларнинг картошкасидан менинг картошкам икки баробар ҳосилли бўлди. Бир қопдан йигирма қоп картошка олдим. Шу билан тириклигимиз сут, картошка. Заводни 80 сигири бор. Ҳар кун бир коса сут беради. Сутға картошкани қайнатиб ичиб, шу билан юрдик. Хуллас, уч йил шу жойда ишладим. Кейин уруш тамом бўлиб, 46 – йил ҳаммаға руҳсат бўлди.
Мен ҳам Қўқонд шаҳриға қайтиб келдим. Кейин қайтиб ёғ заводда ишладим. 47-йили Душанбаға саёҳат қилиб келғон эдим, бу орада масжидлар очилиб, руҳсат бўлғон экан. Душанбада дин назороти: «Кўчуб келинг, биз сизға ўхшаш одамларға мунтазирмиз», деди. Рамазонда келғон эдим. Хатмларға ҳаммасиға иштирок этдим.
ДАВОМИ БОР...
•┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈•
👉 @suzukotaziyoratgoxi
18-ҚИСМ.
Бир кун бир воқеа рўй берди. Одатда туш вақтида қўйларни дам олдирар эдим. Қўйлар ҳам ётар эди, мен ҳам бир чеккада ўхлар эдим. Қаттиқ ўхлаб қолиб билмайман, қўйлар ўрнидан туруб тўқайға кириб кетибди. Ўрнимдан туриб ҳар қадар ахтардим, топмадим. Бригадирга таъйинладим. Бригадир сигир боқар учовимиз уч кун қарадик, қўй йўқ. Тўқайларни қидирмаган жойимиз қолмади. Бригадир ниҳоят даражада паришон бўлди, заводға хабар қилишни билмадик. Кўчадан шаҳар томонға ўтғон одамдан сўрар эдик. Бир урус хотун шаҳарға жўнаётиб хабар бердики: «Бу жойдин 3 километр узоқлиқда бир колхозда» деди. Ул колхозда 300 мол бор эди. Унинг чўпони айтдики: «Бир тўда қўйлар қўшилди. Ман уч кундан бери ҳайдайман, эгаси чиқмади». Бригадиримиз паришон бўлди: «Ул кўп қўйлардин қандай қилиб ажратиб оламиз?». Ман айтдим: «Ман ажратиб оламан, сан паришон бўлма». Эрта билан туруб у колхозга боруб чўпоннинг уйини топтим. Чўпонға айтдим воқеани. Ул чўпон бир қари урус экан, манга айтди: «Энди қандай қилиб ажратасан менинг қўйимдан, менинг қўйимни қўлоғида нишонаси бор. Битта-битта текшириш керак», деди. Мен айтдим: «Қўйларни қўйхонадан хайдаб чиқгин, ман ўзум ажратиб оламан». У айтди: «Ўзинг қандай ажратасан?». Ман айтдим: «Чақирсам келади». Ҳайрон бўлди.
Чўпон ҳамма қўйларни майдонға ҳайдаб чиқди. Ман бир баланд ерда туруб, қўлимни кўтариб чақирдим: «Ма, Ма» деб. Бир катта она қўй бор эди. У югурганича келди. Уни кўруб бошқа қўйлар ҳам югуруб келиб менинг атрофимда тўпланди. У чўпон ҳайрон бўлиб айтди: «Ман ўн йилдан бери чўпонлик қиламан, сендақа чўпонни кўрганим йўқ». Ман қўйларни олдиға тушдум, қўйлар орқамдан ергашиб чиқди, ҳаммаси чиқди. Эртасиға бригадир билан қўйхонанинг эшигини очиб битта-битта санаб чиқдик, биронтаси ҳам қолғони йўқ. Бригадир айтди: «Сени бу қилғон ишингга яна мукофот бериш керак».
Завод тарафидан бизларға ер бермоқчи бўлди картошка учун. Менга ҳам бир озғина ерни ҳайдатиб, бир қоп картошка берди. Картошка экдик. Ҳар кун ишдан бўшаган вақтда картошкани чопиб, яхши меҳнат қилар эдим. Бошқаларнинг картошкасидан менинг картошкам икки баробар ҳосилли бўлди. Бир қопдан йигирма қоп картошка олдим. Шу билан тириклигимиз сут, картошка. Заводни 80 сигири бор. Ҳар кун бир коса сут беради. Сутға картошкани қайнатиб ичиб, шу билан юрдик. Хуллас, уч йил шу жойда ишладим. Кейин уруш тамом бўлиб, 46 – йил ҳаммаға руҳсат бўлди.
Мен ҳам Қўқонд шаҳриға қайтиб келдим. Кейин қайтиб ёғ заводда ишладим. 47-йили Душанбаға саёҳат қилиб келғон эдим, бу орада масжидлар очилиб, руҳсат бўлғон экан. Душанбада дин назороти: «Кўчуб келинг, биз сизға ўхшаш одамларға мунтазирмиз», деди. Рамазонда келғон эдим. Хатмларға ҳаммасиға иштирок этдим.
ДАВОМИ БОР...
•┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈•
👉 @suzukotaziyoratgoxi