#Марям
129-қисм
"Ёлғонми аспирантурада ўқийдиган қизни алдаб, унга уйланишни ваъда қилиб, уни бахтини куйдирганинг ёлғонми? Эсла бир пайтлар мен ўша қизни билиб қолиб, сочига ёпишган эдим. Буни қараки бугун қизингга биров шуни қилди". Гулмира янгам кули билан юзини ёпиб олди.
"Демак нима экан эрни кетини суриштириб ишига аралашса, куни келиб қизига қайтиши мумкин экан" деб шу ҳолатда ҳам ўзини ҳақ билган одам, янгам устидан кулгандек гапирди.
"Бўлди қилинглар!" Бор овозим билан бақириб ўрнимдан турдим. Уйга кетишим керак. Бу аҳволда бу ерда қололмас эдим.
"Ҳеч қаерга кетмайсан! Келадиган келади, кейин қарор берамиз нима қилишинга". Менга яна қўли билан ўтир ишоратини қилиб, ўзи қўлига телефонини олиб ота-онамга қўнғироқ қилди ва тез уйга етиб келишларини айтди. Худди шу ишловни Улуғбек ва отасига қилди.
Ота-онам етиб келгунича шом азони ўқилиб, жойнамоз устида тўкилган кўз ёшларимни артиб, катта оилам йиғилган хонага кирдим. Бувим энг бошда, ота-онам ўнг томонда улардан кейин амаким ва Гулмира янгам ўтирганди. Aлмира опам дераза олдида тик оёқда турарди. Қарама қаршида эса қайнотам ва Улуғбек. Эшикдан кирганимда бор йўғи икки сония Улуғбек билан кўз-кўзга келдик. Ўрнидан турмоқчи бўлди, отаси қўлидан ушлади. Уни кўриб иягим совуқдан титрагандек титраб ва қўл оёғим бўшашиб, зўрға ўрнимга ўтиришимгача худди асрлар ўтгандек туюлди.
"Марям қизим, бугунги кун учун сендан узур сўрайман " деб гап бошлади қайнотам. Қайнотам деяпман чунки ҳали ҳам орамиздаги ришта шунга ишорат қилиб турмоқда.
"Қанақа узр!? "деб қўли билан бир урди хонтахтага амаким.
"Меҳрож!" деб уни огоҳлантирди отам.
"Бу қандай иш бўлди Қосимбой болам? Неварамни бир аёл келиб, йўл ўртасида калтаклаб кетади. Опаси бўлмаса ким билади нима бўларди. Сиз қизни сўраб келганингизда ўғлимиз уйланган деб айтмаган эдингиз", деб гап бошлади бувим.
"Уйланганим йўқ буви!" деб ўзини оқламоқчи бўлди Улуғбек. Овозида ялинган ифода сезилиб турарди.
"Хола, сиз бизнинг оилани яхши танийсиз. Бизнинг авлотда бундай иш ҳеч қачон бўлмаган. Тўғри, у аёлнинг ўғлимда кўнгли бўлган, бирга бир жойда ишлашади, аммо ўғлим неварангизни кўргандан бери ақли фикри фақат Марям қизимизда. Ўғлим албатта энг катта айбдор бугунги ходисада ва жуда пушаймон"..
129-қисм
"Ёлғонми аспирантурада ўқийдиган қизни алдаб, унга уйланишни ваъда қилиб, уни бахтини куйдирганинг ёлғонми? Эсла бир пайтлар мен ўша қизни билиб қолиб, сочига ёпишган эдим. Буни қараки бугун қизингга биров шуни қилди". Гулмира янгам кули билан юзини ёпиб олди.
"Демак нима экан эрни кетини суриштириб ишига аралашса, куни келиб қизига қайтиши мумкин экан" деб шу ҳолатда ҳам ўзини ҳақ билган одам, янгам устидан кулгандек гапирди.
"Бўлди қилинглар!" Бор овозим билан бақириб ўрнимдан турдим. Уйга кетишим керак. Бу аҳволда бу ерда қололмас эдим.
"Ҳеч қаерга кетмайсан! Келадиган келади, кейин қарор берамиз нима қилишинга". Менга яна қўли билан ўтир ишоратини қилиб, ўзи қўлига телефонини олиб ота-онамга қўнғироқ қилди ва тез уйга етиб келишларини айтди. Худди шу ишловни Улуғбек ва отасига қилди.
Ота-онам етиб келгунича шом азони ўқилиб, жойнамоз устида тўкилган кўз ёшларимни артиб, катта оилам йиғилган хонага кирдим. Бувим энг бошда, ота-онам ўнг томонда улардан кейин амаким ва Гулмира янгам ўтирганди. Aлмира опам дераза олдида тик оёқда турарди. Қарама қаршида эса қайнотам ва Улуғбек. Эшикдан кирганимда бор йўғи икки сония Улуғбек билан кўз-кўзга келдик. Ўрнидан турмоқчи бўлди, отаси қўлидан ушлади. Уни кўриб иягим совуқдан титрагандек титраб ва қўл оёғим бўшашиб, зўрға ўрнимга ўтиришимгача худди асрлар ўтгандек туюлди.
"Марям қизим, бугунги кун учун сендан узур сўрайман " деб гап бошлади қайнотам. Қайнотам деяпман чунки ҳали ҳам орамиздаги ришта шунга ишорат қилиб турмоқда.
"Қанақа узр!? "деб қўли билан бир урди хонтахтага амаким.
"Меҳрож!" деб уни огоҳлантирди отам.
"Бу қандай иш бўлди Қосимбой болам? Неварамни бир аёл келиб, йўл ўртасида калтаклаб кетади. Опаси бўлмаса ким билади нима бўларди. Сиз қизни сўраб келганингизда ўғлимиз уйланган деб айтмаган эдингиз", деб гап бошлади бувим.
"Уйланганим йўқ буви!" деб ўзини оқламоқчи бўлди Улуғбек. Овозида ялинган ифода сезилиб турарди.
"Хола, сиз бизнинг оилани яхши танийсиз. Бизнинг авлотда бундай иш ҳеч қачон бўлмаган. Тўғри, у аёлнинг ўғлимда кўнгли бўлган, бирга бир жойда ишлашади, аммо ўғлим неварангизни кўргандан бери ақли фикри фақат Марям қизимизда. Ўғлим албатта энг катта айбдор бугунги ходисада ва жуда пушаймон"..