#Соя
28-қисм
Лекин онаси унга бир неча қизларни топиб қўйиб, уни уйлантирмай ҳеч қаерга жўнатмаслигини айтди. Кечки оила даврасида яна уйланиш мавзуси очилди. Уйга холасини ўғли билан мехмон бўлиб келган ҳамма дастурхон атрофида ўтирар ва ҳамманинг биргина дарди Ғайратни уйлантиришда. Ғайрат синглиси Зиёдани кўрсатиб "Aввал бу турмушга чиқсин, кейин мен" дея кўрсатиб вазиятдан қочмоқчи бўлди. Aммо Зиёданинг жаҳл билан акасига қараши ва "Мен турмушга чиқмайман!" деб дастурхондан туриб кетишига Ғайрат олдинига тушунмади.
Онасига қараб "Нима қилган бу қизингизга, қари туршак бўлиб уйда қолмоқчими. Тексин эрга, биз шунча йил боққанимиз етади, энди эри боқсин" деганда Зиёда ичкари хонадан акасига бақириб берди. Шунда Ғайрат синглисининг бу аҳволига шубҳа билан қарай бошлади. Ва онасига "Мен бехабар бирор гап борми она? Қизингиз мактаб тугатмай эрга тегишга иштиёқи бор эди, нима бўлди?" дея сўради ўзича ҳақиқатни билмоқчи бўлиб. Шунда холасинг ўғли унга қараб паст овозда "Жиян мен сенга алоҳида айтиб бераман баъзи нарсаларни, ҳатто холам ҳам билмайдиганларини" деганда Ғайрат кўзида асабий акслар пайдо бўла бошлади. Ва дастурхонга дуо ўқиб "Биз бироз тоза ҳавога чиқамиз" дея Илҳомга ишора қилиб ҳовлига бирга чиқишди.
"Қисқа ва тўғрисни айт нима гап?" дея тамакисини ёқди.
Илҳом гапни Зиёданинг мактаб тугашида пайдо бўлган қўшни ошиқ йигитидан бошлади. Ота оналар ўзаро келишиб, баъзи шартлар бўлгач тўй қилиши ҳақида ҳам айтди. Кейин у йигитнинг қилмиши ва Зиёдани уларникига яшаб туришга жўнатишгани. Синглисининг руҳий аҳволи яхши бўлмаганлигини ва бир куни омборхонада ўзини осмоқчи бўгани, ҳушидан кетгани учун дўхтирга олиб боришгани ҳатто ўз жонига қаст ҳолати ва бунга сабаб бўладиган омиллар бўлиши мумкинлиги учун ички ишлар вазиятни ўрганишга урингани. Илҳом каттароқ лавозимда ишлагани боиз қиз боланинг шаънига яхши гап эмаслигини айтиб бу терговни бости бости қилганини гапириб берди. Ғайрат уйидан, оиласидан узоқда шунча ҳолатлар бўлганини ва унинг булардан энди хабар топганидан қаттиқ ғазабланди. Aммо энг жон олувчи нарса Зиёданинг ўша пайтлар бир кундалик тутгани ва уни ипнинг чангалига етаклаган бошқа бир ҳақиқат борлигини айтганда Ғайрат яқинида турган бўш челакни оёғи билан зарба бериб тепганида, челакдан чиққан овоз бутун маҳаллага эштилган эди. "Қилмишларга яраша жазо бериш бандасига эмас"дерди Ғайратнинг қалби, аммо ақли ҳар нотўғри босилган қадам жаримасини тортишга мажбур дея уқтирарди. Илҳомдан олган кундалик расмларини, мехмонларни кузатгач хонасига кириб телефон экранини катталаштириб ўқий бошлади. Ўн олти, ўн йетти ёшли беғубор Зиёданинг содда ва ўйчан фикрлари хотиралари ёзилган эди. Aфсус Илҳом кундаликнинг барини эмас балки керакли айрим саҳифаларини суратга туширган экан.
Зиёданинг кундалиги.
"Бугун физика ўқтувчимиз менга жуда қаттиқ танбеҳ берди.
Чунки Мурод мактабни туганганига қарамай мени деб тез -тез мактабга келар ва дарс пайтида мени дарсдан чақириб, мактабимиз биносининг энг охирги бўлими ёнида мен билан соатлаб гаплашиб турарди. Унинг гаплари мени жуда хурсанд қилади. Мен унга жуда қаттиқ ишонаман ва уни бор қалбим билан севаман. Дарсимиз тугагач ҳар доимги учрашув жойимизда учрашдик. Энди ота оналаримиз ҳам билишарди. Бировдан уяладиган ва яшириниб юрадиган аҳволда эмас эдик. Синфдош қизларимиз менга жуда ҳаваси келарди. Чунки Мурод келишган, хушбичим йигит эди. Унинг фел атвори барча қизларга ёқади.
Менинг бундан бироз жаҳлим чиқсада, синглиси Малика менга далда бериб турар ва акаси ҳатто уйқусида ҳам менинг номимни айтиб чиқишини айтди.
Қадирдон кундалигим бир куни Мурод мендан нега исмим Зиёда эканлигини сўраганида, вақти келиб айтаман дегандим. Ва бугун у сиримни айтдим...
Давоми бор
28-қисм
Лекин онаси унга бир неча қизларни топиб қўйиб, уни уйлантирмай ҳеч қаерга жўнатмаслигини айтди. Кечки оила даврасида яна уйланиш мавзуси очилди. Уйга холасини ўғли билан мехмон бўлиб келган ҳамма дастурхон атрофида ўтирар ва ҳамманинг биргина дарди Ғайратни уйлантиришда. Ғайрат синглиси Зиёдани кўрсатиб "Aввал бу турмушга чиқсин, кейин мен" дея кўрсатиб вазиятдан қочмоқчи бўлди. Aммо Зиёданинг жаҳл билан акасига қараши ва "Мен турмушга чиқмайман!" деб дастурхондан туриб кетишига Ғайрат олдинига тушунмади.
Онасига қараб "Нима қилган бу қизингизга, қари туршак бўлиб уйда қолмоқчими. Тексин эрга, биз шунча йил боққанимиз етади, энди эри боқсин" деганда Зиёда ичкари хонадан акасига бақириб берди. Шунда Ғайрат синглисининг бу аҳволига шубҳа билан қарай бошлади. Ва онасига "Мен бехабар бирор гап борми она? Қизингиз мактаб тугатмай эрга тегишга иштиёқи бор эди, нима бўлди?" дея сўради ўзича ҳақиқатни билмоқчи бўлиб. Шунда холасинг ўғли унга қараб паст овозда "Жиян мен сенга алоҳида айтиб бераман баъзи нарсаларни, ҳатто холам ҳам билмайдиганларини" деганда Ғайрат кўзида асабий акслар пайдо бўла бошлади. Ва дастурхонга дуо ўқиб "Биз бироз тоза ҳавога чиқамиз" дея Илҳомга ишора қилиб ҳовлига бирга чиқишди.
"Қисқа ва тўғрисни айт нима гап?" дея тамакисини ёқди.
Илҳом гапни Зиёданинг мактаб тугашида пайдо бўлган қўшни ошиқ йигитидан бошлади. Ота оналар ўзаро келишиб, баъзи шартлар бўлгач тўй қилиши ҳақида ҳам айтди. Кейин у йигитнинг қилмиши ва Зиёдани уларникига яшаб туришга жўнатишгани. Синглисининг руҳий аҳволи яхши бўлмаганлигини ва бир куни омборхонада ўзини осмоқчи бўгани, ҳушидан кетгани учун дўхтирга олиб боришгани ҳатто ўз жонига қаст ҳолати ва бунга сабаб бўладиган омиллар бўлиши мумкинлиги учун ички ишлар вазиятни ўрганишга урингани. Илҳом каттароқ лавозимда ишлагани боиз қиз боланинг шаънига яхши гап эмаслигини айтиб бу терговни бости бости қилганини гапириб берди. Ғайрат уйидан, оиласидан узоқда шунча ҳолатлар бўлганини ва унинг булардан энди хабар топганидан қаттиқ ғазабланди. Aммо энг жон олувчи нарса Зиёданинг ўша пайтлар бир кундалик тутгани ва уни ипнинг чангалига етаклаган бошқа бир ҳақиқат борлигини айтганда Ғайрат яқинида турган бўш челакни оёғи билан зарба бериб тепганида, челакдан чиққан овоз бутун маҳаллага эштилган эди. "Қилмишларга яраша жазо бериш бандасига эмас"дерди Ғайратнинг қалби, аммо ақли ҳар нотўғри босилган қадам жаримасини тортишга мажбур дея уқтирарди. Илҳомдан олган кундалик расмларини, мехмонларни кузатгач хонасига кириб телефон экранини катталаштириб ўқий бошлади. Ўн олти, ўн йетти ёшли беғубор Зиёданинг содда ва ўйчан фикрлари хотиралари ёзилган эди. Aфсус Илҳом кундаликнинг барини эмас балки керакли айрим саҳифаларини суратга туширган экан.
Зиёданинг кундалиги.
"Бугун физика ўқтувчимиз менга жуда қаттиқ танбеҳ берди.
Чунки Мурод мактабни туганганига қарамай мени деб тез -тез мактабга келар ва дарс пайтида мени дарсдан чақириб, мактабимиз биносининг энг охирги бўлими ёнида мен билан соатлаб гаплашиб турарди. Унинг гаплари мени жуда хурсанд қилади. Мен унга жуда қаттиқ ишонаман ва уни бор қалбим билан севаман. Дарсимиз тугагач ҳар доимги учрашув жойимизда учрашдик. Энди ота оналаримиз ҳам билишарди. Бировдан уяладиган ва яшириниб юрадиган аҳволда эмас эдик. Синфдош қизларимиз менга жуда ҳаваси келарди. Чунки Мурод келишган, хушбичим йигит эди. Унинг фел атвори барча қизларга ёқади.
Менинг бундан бироз жаҳлим чиқсада, синглиси Малика менга далда бериб турар ва акаси ҳатто уйқусида ҳам менинг номимни айтиб чиқишини айтди.
Қадирдон кундалигим бир куни Мурод мендан нега исмим Зиёда эканлигини сўраганида, вақти келиб айтаман дегандим. Ва бугун у сиримни айтдим...
Давоми бор