* * *

Umidim koʻp edi
axir,
bu kuzdan...
Tunda vidolashmay ketdi noyabr –
menga siniq nigoh tashlagan qizday,
unsiz soʻzlarimga qazdirib qabr.

Ketdi quloq tutmay sanolarimga,
bir lahza...
Junundan chekinmagandim.
Men hatto, suqlanib qanotlariga
ozor bermagandim, teginmagandim!

Qani xazonlarim – hurkak barglarim,
daraxtlarga bitgan xatlarim qani?!
Yelkangga botgandek ogʻir dardlarim,
haddim sigʻarmidi
Sen-la ketgani?

Quchogʻimga kirdi –
murdadek ayoz,
yulduzlar suratin chizib havoga.
Koʻzlaringga choʻgʻdek koʻringan hamroz
tashrifingni kutar qaysi ma’voda?

Bu falak sindirgan qovurgʻasidan
yogʻilar ukparga doʻngan qon – abr.
Men hali toʻkilib ulgurmasimdan,
Seni – kuzni olib
ketdi
noyabr...


© Muhammad Siddiq