#СУКУТ_ОРТИДА:
108-қисм
МУАЛЛИФ ШАМСИНУР
Мен маза қилиб шоколадни ея бошладим. Аброр менга қараб кулиб қўйди. Аслида у мени орамиздаги ўн ёш фарқ учун ёш бола ҳисоблайди.
-Ҳеч катта бўлмайсан дейсизда.
-Майли шуниси маъқул.
Манзил етиб келдик. Марғуба опам росса тайёргарлик кўрибдилар. Мен сўраганим учун паловхонтўрани боплаб пиширибдилар. Шунақа маза қилиб едимкииииии.
-Ўзинг айтганингдек бўлибдими?
-Унданда аъло. Опа яна бирор кун келаман поччам уйда бўлмаган вақтида. Суҳбатимиз чала қолганди айтиб берасиз
-Хўп ёмғирим. Албатта айтиб бераман.
Ўша куни маза қилиб суҳбатлашдик. Поччам билан Аброр анча тил топишиб кетишди. Жиянларим ҳам мен келганимга жуда хурсанд. Биз яна келамиз дея улар билан хайрлашдик. Марғуба опам кетаётганимизда менга тугунча тутқаздилар.
-Бу нима?
-Сенга ян ош солиб қўйдим. Уялиб унчалигам яхши еёлмадинг.
-Шартмас опа.
Мен қанчалик рад қилмай опам қўймас тутқазиб юбордилар. Йўлда кетарканмиз Аброрнинг ҳам кайфияти чоғ эди.
-Поччанг улфат одам экан. Кўнглида кири йўқ.
-Ҳа жуда содда инсон.
-Тўғри қувлик нима билмайди. Менга ёқди.
-Яна келамиз а? Бирор кун?
-Насиб.
Вақт бир жойда турармиди, ҳеч қачон. Ана мана дегунча баҳор ҳам эшик қоқиб қолди. Қорним ҳам анча билиниб қолган. Аброр мени янада авайлашга тушганди.
Тўғриси баъзида қўрқиб қоламан бари тез тугаб қолса нима қиламан деб. Лекин мен келажакдан умидларим катта. Аброрнинг муносабати ҳам соҳта эмас. Фаттоҳ амаки билан ҳам танишиб олдим.
-Отанг жуда оқкўнгил инсон эди. Мени ундан кейин дўстим бўлмади. Мен у яратган фирмани барбод бўлмасин учун бошқа ишга ўтиб кетмадим. Низом ишёқмас эди. Унга фирма борми, йўқми фарқи ёқ эди. Уни йиллар давомида бошлиқ қилиб ҳаёт тарбиялади.
-Отам билан қандай дўстлашгансиз?
-Бир бир синфда ўқиганмиз. Биз бирга катта бўлганмиз. Мен уни қон босими сабаб вафот этганига ҳамон ишонгим келмайди. У бор йўғи шамоллаганди. Иссиғи тушмаганди. Кейин... Кейин ...
-Қолганини биламан. Онам кундаликда барчасини ёзиб қолдирганлар.
-Отанг онангни жуда қадрларди. Цехни оёққа қўйиб олгунча эрталабгача ишларди. Эрталаб бир соатга бўлса ҳам Моҳигулни олдига бориб келай деб уйига кетарди.
-Улар бир-бирови учун яратилган. Мен расмларини кўрдим жуда чиройли жуфтлик бўлишган. Лекин Низом номардлик қилди. Мана энди жазосини тортаяпти .
-Бу ҳам кам унга.
-Балки пушаймон бўлгандир?
-Мен ўн тўққиз йил Низомни ҳарактерини кўрдим. У пушаймон бўлмайди. Пушаймон бўлиш уни табиатига ёт.
-У фалаж бўлиб қолган. Хотини эса... Ҳуллас Низом аллақачон ногиронлар уйида яшаяпти .
-А? Наҳотки?
-Афсуски шундай. У аёлга фақат пули керак бўлган экан. Ноҳиронлик нафақасига қаноат қилмаган кўринади.
-Барибир у охирини ўйламади. Энди ўзидан ўпкаласин.
-Қизим балки кечирарсан?
-Йўқ, мен бундай қилолмайман. Онам чеккан азоблар сабаб ҳам бундай қилолмайман.
-Аллоҳ кечиримлиларни севади.
-Бунга ўзимни тайёрлашим керак.
Давоми бор.
https://t.me/shamsinurijodi
108-қисм
МУАЛЛИФ ШАМСИНУР
Мен маза қилиб шоколадни ея бошладим. Аброр менга қараб кулиб қўйди. Аслида у мени орамиздаги ўн ёш фарқ учун ёш бола ҳисоблайди.
-Ҳеч катта бўлмайсан дейсизда.
-Майли шуниси маъқул.
Манзил етиб келдик. Марғуба опам росса тайёргарлик кўрибдилар. Мен сўраганим учун паловхонтўрани боплаб пиширибдилар. Шунақа маза қилиб едимкииииии.
-Ўзинг айтганингдек бўлибдими?
-Унданда аъло. Опа яна бирор кун келаман поччам уйда бўлмаган вақтида. Суҳбатимиз чала қолганди айтиб берасиз
-Хўп ёмғирим. Албатта айтиб бераман.
Ўша куни маза қилиб суҳбатлашдик. Поччам билан Аброр анча тил топишиб кетишди. Жиянларим ҳам мен келганимга жуда хурсанд. Биз яна келамиз дея улар билан хайрлашдик. Марғуба опам кетаётганимизда менга тугунча тутқаздилар.
-Бу нима?
-Сенга ян ош солиб қўйдим. Уялиб унчалигам яхши еёлмадинг.
-Шартмас опа.
Мен қанчалик рад қилмай опам қўймас тутқазиб юбордилар. Йўлда кетарканмиз Аброрнинг ҳам кайфияти чоғ эди.
-Поччанг улфат одам экан. Кўнглида кири йўқ.
-Ҳа жуда содда инсон.
-Тўғри қувлик нима билмайди. Менга ёқди.
-Яна келамиз а? Бирор кун?
-Насиб.
Вақт бир жойда турармиди, ҳеч қачон. Ана мана дегунча баҳор ҳам эшик қоқиб қолди. Қорним ҳам анча билиниб қолган. Аброр мени янада авайлашга тушганди.
Тўғриси баъзида қўрқиб қоламан бари тез тугаб қолса нима қиламан деб. Лекин мен келажакдан умидларим катта. Аброрнинг муносабати ҳам соҳта эмас. Фаттоҳ амаки билан ҳам танишиб олдим.
-Отанг жуда оқкўнгил инсон эди. Мени ундан кейин дўстим бўлмади. Мен у яратган фирмани барбод бўлмасин учун бошқа ишга ўтиб кетмадим. Низом ишёқмас эди. Унга фирма борми, йўқми фарқи ёқ эди. Уни йиллар давомида бошлиқ қилиб ҳаёт тарбиялади.
-Отам билан қандай дўстлашгансиз?
-Бир бир синфда ўқиганмиз. Биз бирга катта бўлганмиз. Мен уни қон босими сабаб вафот этганига ҳамон ишонгим келмайди. У бор йўғи шамоллаганди. Иссиғи тушмаганди. Кейин... Кейин ...
-Қолганини биламан. Онам кундаликда барчасини ёзиб қолдирганлар.
-Отанг онангни жуда қадрларди. Цехни оёққа қўйиб олгунча эрталабгача ишларди. Эрталаб бир соатга бўлса ҳам Моҳигулни олдига бориб келай деб уйига кетарди.
-Улар бир-бирови учун яратилган. Мен расмларини кўрдим жуда чиройли жуфтлик бўлишган. Лекин Низом номардлик қилди. Мана энди жазосини тортаяпти .
-Бу ҳам кам унга.
-Балки пушаймон бўлгандир?
-Мен ўн тўққиз йил Низомни ҳарактерини кўрдим. У пушаймон бўлмайди. Пушаймон бўлиш уни табиатига ёт.
-У фалаж бўлиб қолган. Хотини эса... Ҳуллас Низом аллақачон ногиронлар уйида яшаяпти .
-А? Наҳотки?
-Афсуски шундай. У аёлга фақат пули керак бўлган экан. Ноҳиронлик нафақасига қаноат қилмаган кўринади.
-Барибир у охирини ўйламади. Энди ўзидан ўпкаласин.
-Қизим балки кечирарсан?
-Йўқ, мен бундай қилолмайман. Онам чеккан азоблар сабаб ҳам бундай қилолмайман.
-Аллоҳ кечиримлиларни севади.
-Бунга ўзимни тайёрлашим керак.
Давоми бор.
https://t.me/shamsinurijodi