Биз ҳар доим муаммоларимиз сабабларини ташқарида деб ўйлаймиз:

кимларнидир ёки нималарнидир айблаймиз.

Аслида эса барча муаммоларнинг илдизи, асоси ичимизда, онгимизда, ўй-хаёлларимиз, орзу-ниятларимизда.

Биз нимани ўйласак ўша бўлади, худди "Матрица" фильмидагидек. Кейин шуни сезгандим, айтмаганмидим, деб юрамиз.

Ҳа, азизларим, биз айтган гапларимиз, ўйлаган фикрларимиз билан келажагимизни, тақдиримизни қурамиз, касал бўламиз ёки тузаламиз, бахтли ёки бахтсиз бўламиз.

Қўрқув ва хавотирларимиз, шубҳа-гумонларимиз, араз ва шикоятларимиз билан ҳаётимизни мусибатлар, дарду хасратларга тўлдирамиз, ҳатто ўз умримизга ўзимиз зомин бўламиз.

Бизни бир нарса қутқариши мумкин – ишонч! Ҳа, Яратганга, унинг қазо ва қадарига, дуоларнинг кучига, дунё яхшиликка ва яхши инсонларга тўла эканлигига қатъий, қусурсиз ишонишда!

Яхши нарсаларни ўйлаб, умримизга шукур ва ҳамдга тўлдиришимиз билан ҳар қандай муаммо, хоҳ у моддий, хоҳ жисмоний, хоҳ руҳий бўлсин, албатта ҳал бўлади. Кутилмаган ечимлар, бахт ва омад, қувонч ва хурсандчиликлар қуйилиб келишни бошлайди, ўйламаган жойдан ризқу неъматлар ёғилади. Фақат!

Фақат ўшанда ўзимизни йўқотиб, шукроналикни унутиб қўймасак бўлди!