Birinchi voqea.
Akamning oʻgʻli ikkinchi sinfda oʻqiydi. Ba'zi ota-onalar farzandining tugʻilgan kunida tort va ichimliklar bilan maktabga borib, sinfdoshlariga bayramcha qilib berarkan. Akam oʻziga toʻq. Oʻgʻlining tugʻilgan kunini boshqalardan karrasiga ziyoda qilib bermoqchi boʻldiyu, bir kun qolganda fikridan qaytdi va maktabga umuman hech narsa olib bormadi.
Chunki hammaning sharoiti har xil. Sinfda tugʻilgan kun qilish doimiy an'anaga aylanishi juda yomon. Koʻpchilikning bunga sharoiti yetmaydi. Tugʻilgan kunida sinfdoshlarini mehmon qilolmagan bolaning koʻngli oʻksiydi. Oddiyroq tugʻilgan kun qilsa boshqalar ustidan kuladi. Bola degani juda shafqatsiz mavjudot. U andishani bilmaydi. Shularni oʻylab akam tugʻilgan kunni uyda, yaqinlar davrasida oʻtkazdi.
Ishonchim komil, qachondir toʻylar ham odmi oʻtgan. Keyin kimdir koʻproq kishini chaqirgan. Keyingisi undan ham koʻp kishini chaqirgan. Natijada bu qat'iy an'anaga aylangan. Bugun odamlar besh-oʻn yillab bitta toʻy uchun pul yigʻadi. 300-400 kishiga toʻy beradi. Kimdir toʻy qilmaslik yoki 10-25 kishilik toʻy qilishni tasavvur ham qilolmaydi. Buni jamiyat ham qoralaydi.
Ikkinchi voqea.
Farzandim tugʻilayotganida onaning ham, bolaning ham hayoti xavf ostida edi. Tugʻruqxona oldida ming bir oʻy bilan oʻtiribman. Baʼzilar karnay-surnayni boʻkirtirib, ayiqlarni qatorlashtirib, mashinalarni babablatib chaqalogʻini olib chiqdi. Koʻnglimga sigʻmadi. Oʻgʻlim Zulfiqor eson-omon tugʻildi. Oʻyladim: men xursandman, deylik yana oʻnta odam xursand. Ammo bu kasalxona. Kasalxonaga odam asosan dard bilan keladi. Kaykovus "Qobusnoma"sida hech qachon dardi bor insonning oldida shodligingni namoyish qilma deydi. Shu uchun ularni hech bir dabdabasiz olib chiqdim. Ayolimni, oʻgʻlimni yaxshi koʻraman, ammo bu omma oldida dabdabavozlik qilishim kerakligini anglatmaydi.
Shundoq ham keraksiz udumlarimiz koʻp. Yangilaridan imkon boricha qochish kerak. Birinchidan, bu maqtanish. Ikkinchidan, kimningdir koʻngliga sigʻmaydi. Uchinchidan, kimningdir sharoiti bunga yetmaydi. Shodligingizni ommaga namoyish qilishdan tiyiling. Yaxshi kuningizni yaqin insonlaringiz davrasida nishonlang.
@salimov_blogi
Akamning oʻgʻli ikkinchi sinfda oʻqiydi. Ba'zi ota-onalar farzandining tugʻilgan kunida tort va ichimliklar bilan maktabga borib, sinfdoshlariga bayramcha qilib berarkan. Akam oʻziga toʻq. Oʻgʻlining tugʻilgan kunini boshqalardan karrasiga ziyoda qilib bermoqchi boʻldiyu, bir kun qolganda fikridan qaytdi va maktabga umuman hech narsa olib bormadi.
Chunki hammaning sharoiti har xil. Sinfda tugʻilgan kun qilish doimiy an'anaga aylanishi juda yomon. Koʻpchilikning bunga sharoiti yetmaydi. Tugʻilgan kunida sinfdoshlarini mehmon qilolmagan bolaning koʻngli oʻksiydi. Oddiyroq tugʻilgan kun qilsa boshqalar ustidan kuladi. Bola degani juda shafqatsiz mavjudot. U andishani bilmaydi. Shularni oʻylab akam tugʻilgan kunni uyda, yaqinlar davrasida oʻtkazdi.
Ishonchim komil, qachondir toʻylar ham odmi oʻtgan. Keyin kimdir koʻproq kishini chaqirgan. Keyingisi undan ham koʻp kishini chaqirgan. Natijada bu qat'iy an'anaga aylangan. Bugun odamlar besh-oʻn yillab bitta toʻy uchun pul yigʻadi. 300-400 kishiga toʻy beradi. Kimdir toʻy qilmaslik yoki 10-25 kishilik toʻy qilishni tasavvur ham qilolmaydi. Buni jamiyat ham qoralaydi.
Ikkinchi voqea.
Farzandim tugʻilayotganida onaning ham, bolaning ham hayoti xavf ostida edi. Tugʻruqxona oldida ming bir oʻy bilan oʻtiribman. Baʼzilar karnay-surnayni boʻkirtirib, ayiqlarni qatorlashtirib, mashinalarni babablatib chaqalogʻini olib chiqdi. Koʻnglimga sigʻmadi. Oʻgʻlim Zulfiqor eson-omon tugʻildi. Oʻyladim: men xursandman, deylik yana oʻnta odam xursand. Ammo bu kasalxona. Kasalxonaga odam asosan dard bilan keladi. Kaykovus "Qobusnoma"sida hech qachon dardi bor insonning oldida shodligingni namoyish qilma deydi. Shu uchun ularni hech bir dabdabasiz olib chiqdim. Ayolimni, oʻgʻlimni yaxshi koʻraman, ammo bu omma oldida dabdabavozlik qilishim kerakligini anglatmaydi.
Shundoq ham keraksiz udumlarimiz koʻp. Yangilaridan imkon boricha qochish kerak. Birinchidan, bu maqtanish. Ikkinchidan, kimningdir koʻngliga sigʻmaydi. Uchinchidan, kimningdir sharoiti bunga yetmaydi. Shodligingizni ommaga namoyish qilishdan tiyiling. Yaxshi kuningizni yaqin insonlaringiz davrasida nishonlang.
@salimov_blogi